Hallo zijn jullie er nog?

(sorrie mijn telefoon ging!)
Ik moet daar ook echt eens over gaan praten, dat weet ik.
Ik vind het alleen zo moeilijk om die stap te zetten. Ik weet het niet, heb altijd het gevoel dat iksterk moet zijn en dat ik me niet zo aan moet stellen ofzo.
Komt denk ik ook omdat mijn vriend ook zo depressief is (geweest?) . Ben ook bang als ik er eenmaal aan toegeef dat het met hem ook weer minder goed zal gaan ofzo...snap je?
Maar goed, ooit zal ik toch die stap moeten nemen denk ik..
 
Tsja, 4 december. Ik denk dat je dat goed inziet. De kans is vrij groot dat je eerst nog even verder zinkt; maar de kans is wel heel groot dat je vervolgens met die angst leert omgaan en dat het dus voor de toekomst je heel erg kan helpen als je die stap om hulp kan zetten.
En de huisarts weet er dus eigenlijk al van dat je met die gedachten en gevoelens loopt.

En wie heeft jou ooit wijsgemaakt dat jij altijd sterk zou moeten zijn? Dat is onmogelijk namelijk want jij bent gewoon mens en geen robot.
 
Hoewel ik wel begrijp dat toen je vriend depressief was, dat jij toen sterkt "moest" zijn omdat hij waarschijnlijk op jou leunde. Maar normaal gesproken houdt niemand dat lang vol als er voral op je geleund wordt en jij nooit eens op een ander kan of mag leunen.
 
Pfff, het doet me toch wel veel hoor ida, zit hier met tranen in mijn ogen..
Ik weet het, ik ben een mens en een mens kan niet altijd sterk zijn. Maar ik heb altijd zo'n instelling gehad van: niet zeuren, doorgaan!
Waarom weet ik niet..zo hebben mijn ouders me helemaal niet opgevoed ofzo.
maar op momenten dat ik me goed voel, denk ik weer dat ik me gewoon heb aangesteld.
En mijn vriend heeft eens tegen me gezegd toen hij er zo doorheen zat: "schat, jij moet sterk zijn he, anders trek ik het niet".
Ik denk dat dat zinnetje ook nog altijd is blijven hangen bij mij. hij bedoelde het natuurlijk niet zo als ik het nu voel, maar toch.
 
maar goed, ik zit hier alleen maar over mezelf te zeuren he......sorrie daarvoor!
Jij hebt natuurlijk veel meer aan leuke gesprekken op dit moment, in plaats van de problemen van een ander!
 
hahaha ik zie nu pas dat het al 15.15 is! Tijd ging wel snel zo!
Ga zometeen maar eens de kledingkast opruimen, anders heb ik dat nog niet gedaan.
En daarna lekker naar mijn ouders, ik ga wat eerder denk ik. Nog even lekekr koffie drinken en aanhoren hoe geweldig mijn meisje was() en dan weer lekker zelf met haar knuffelen als ze uit bed komt!
 
Het feit dat jij dat zinnetje van je vriend nog zo goed weet, zegt eigenlijk al genoeg. Misschien een idee om dat eens tegen je vriend te zeggen zodat hij het kan zeggen hoe hij daar nu instaat; dus wellicht zoiets van: oh meid, dat had ik nooit zo mogen zeggen, weet je wat, leun maar lekker op mij want jij mag ook lekker zwak zijn en dan vormen we een team die dan weer leunt en dan weer opvangt zeg maar.
Je vriend zal niet weten dat zijn zinnetje van toen nog zo'n effect heeft gehad.

Maarre, sorrie voor het moment, maar Thomas is wakker en ik ga hem eruit halen enzo. Ik weet dat we midden in een goed gesprek zitten; maar we komen er later nog wel weer op terug als je dat zou willen.

Heel veel sterkte en straks lekker met je meissie knuffelen.

Veel liefs Ida
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan