heel erg jong dan maar??

Wat jammer nou weer dat een topic waarin een gewone vraag wordt gesteld, weer wordt verpest door het veroordelen van iemand...
Samantha, geniet jij lekker van je meisje (met die hele mooie naam) en straks van je 2 kindjes en wees blij dat je een lekkere jonge moeder bent.
Ik denk trouwens dat volwassenheid niet gebonden is aan leeftijd, dat blijkt maar weer uit bepaalde reacties hier in deze topic!!!!
En als je zwanger bent van de eerste kan je hier zogenaamd voor gekozen hebben, maar in hoeverre ben je bewust van wat het betekend? Niemand die aan het eerste kindje begint weet wat haar staat te wachten.
Sil
 
Als eerste vind ik het van Samantha heel moedig dat zij een oproep doet om meer leeftijdsgenoten te vinden.
Het feit dat zij dit zo voorzichtig doet, geeft aan dat zij zich beseft dat ze waarschijnlijk reacties kan krijgen als die van Ponyville.  

En al hoewel ik ook haar keuzes respecteer (voor zover dit inderdaad vrijwillige keuzes waren), begrijp ik de reactie van Ponyville wel.

Ik vind ook dat als je op je 15e een kind krijgt, je een kind met een kind bent.

Nu ben ik geen betweter en ik veroordeel niemand, maar  ik weet wel dat  je op oudere leeftijd meer 'emotionele bagage' hebt om de verantwoordelijkheid te dragen voor een kind.

Liefde geven kan iedereen, dat is gelukkig niet leeftijdsgebonden. En ik geloof echt dat iemand van 18 dat net zo goed kan als iemand van 42, of daar tussenin.

Ik geloof dus niet dat je een kind dan tekort doet.
 
Vanuit mijn eigen ervaring kan ik alleen maar zeggen dat ik niet de tijd had willen missen met mijn vrienden elke week lekker stappen en gaan en staan waar ik wil! Heerlijk onbezorgd en en ook lekker genieten van mijn eerste eigen verdiende geld.

Dus respect voor iedereen, maar ik zou niet willen ruilen.

Ik wens Samantha een hele fijne zwangerschap en hoop dat ze een gezond kindje krijgt! En daarnaast hoop ik dat ze een partner en evt ouders heeft om dit samen mee te doen.

gr mama van MD
 
Jemig meiden! Mag hopen dat dit allemaal reacties zijn onder invloed van hormonen!
Laat elkaar toch in  elkaars  eigen waarde! Samantha vroeg of er moeders van haar leeftijd waren..........dat zijn wij niet. En wij zijn er al helemaal niet voor om zo'n meisje te veroordelen.
Geniet van je zwangerschap meid!
En nee, kan niet met je mee kletsen van ik ben dertig..........whihihi!
 
He Samantha,

Meid, gefeliciteerd met je zwangerschap en geniet maar lekker van je 2 wondertjes strakjes!!! Trek je niets aan van wat andere mensen ervan vinden. Iedereen beslist voor zichzelf wanneer men kinderen wil. Ik hoop voor jou dat je nog wat meiden vind die ook zo jong zijn, want ik kan me voorstellen dat het best moeilijk is en je het fijn zou vinden om met leeftijdsgenoten te kletsen over hoe allles gaat.

Veel succes en nog een heel fijne zwangerschap gewenst!

groetjes,
Dion, 30j
 
Hoi Samantha

Ik ben niet meer de jongste, ben net 30 geworden.Maar toen ik 16/17 jaar was waren
er 3 vriendinnen van mij zwanger geraakt. Alle 3 per ongeluk, van 1 wist niemand het
zij heeft in alle stilte haar kindje gekregen en buiten in de steeg gelegd. Ze was zo
bang voor de reacties van haar ouders en omgeving dat ze het niet durfde te vertellen!!
Dat meisje heeft 9 mnd in angst geleefd. Haar moeder heeft het zelfs nog aan haar
gevraagd of ze zwanger was. Ze heeft het gewoon ontkent!! Het geval was mijn andere
vrinedin woonde tegenover haar en was dus ook zwanger. Haar vader heeft daar heel
heftig op gereageerd en toen durfde ze het helemaal niet meer te vertellen. Terwijl zei
op dat moment al 6 mnd zwanger was!! Ze heeft dit echt uit angst gedaan en moet
hiermee leren leven. Wat ik wil zeggen is dat je juist heel dapper en sterk ben.
Je hoort het tegenwoordig te vaak dat er weer in kindje in de goot is gelegd. Vandaag
nog 2 baby's in Rotterdam!! En laten we eerlijk zijn we hebben ook de keuze om
abortus te plegen. Het is juist heel moedig om voor het kindje te gaan, want je weet
zelf net zo goed dat er een hoop gaat veranderen. Meid ik vind het heel dapper van je
en veel succes met je zwangerschap!!

liefs hopvrouw



 
hallo allemaal
ik wil jullie heel erg bedanken voor alle reacties echt waar  doet me echt heel goed
ik heb idd heel veel mee gemaakt en als jullie het niet erg vinden wil ik hier in het kort (voor mij dan) neer zetten hoe het ongeveer is gelopen omdat wat ponyville zei me raakt en niet op een leuke mannier!! maja dat soort mensen hou je ook denk ik dan maar..
hier komt het...pfff....

ik was idd 15 toen ik zwanger raakte....ik had een relatie al van 2jaar  en ik was aan de pil en ging na na school toe als elke andere tiener.. ik had dus ook niet gekozen voor een zwangerschap maar omdat ik een babytje  een wondertje vind hadden wij er voor gekozen om het te houden ik dacht omdat we samen die keuze maakten dat we het samen en met onze ouders en vrienden het wel zouden redden hoe moeilijk het ook zou zijn omdat ik dacht dat waar een wil is ook een weg is.. maar schijn bleek het allemaal te zijn me ouders gingen schijden en mijn vader liet me vallen omdat ik een schande was zo dacht mijn familie ook dat was heel erg moeilijk..maar het moeilijkste moest nog komen wat ik toen nog niet wist was dat mijn toemalige vriend zich bedacht omdat ik dikker werd en het nu wel heel echt was hij zei dat ik het moest weg laten halen ik werd gek ik was al bijna 6maand je had je kindje gevoeld en gezien het leek gezond dus hoe kon je?! ik begreep het niet en we kreegen ruzie   en ik zei dat het uit was waarbij hij zo graag wou dat het kindje dan maar dood zou gaan dat hij me begon in me buik te trappen als een gek ik kon alleen me kindje beschermen door inelkaar te duiken..maar het hielp niet..het bloed liep me langs me broekpijpen op de straat en toe in hij weg gegaan ik ben met de bus naar het ziekenhuis gegaan omdat hij me mob in het water had gegooit en niemand me hielp omdat ze zo geschrokken waren van al het bloed denk ik toen ik in het ziekenhuis was gekomen is de chauffeur met me meegaan het hartje klopte niet meer en ik zakte weg we leeken het allebij niet te redden omdat hij mij kapot getrapt had + mijn BABY!!! ze hebben er alles aan gedaan om ons te redden en dat is gelukkig gelukt! ik heb weken in het ziekenhuis gelegen en wat denkje?! komt mijn  ex me opzoeken in het ziekenhuis en hij zei dat hij spijt had ik wer woedend hij had mijn kindje en mij bijna vermoordt!! ik zij dat ik aangifte zou doen en dat hij nooit met zn vingers aan zn kind mocht komen of haar nog ooit mocht zien wederom werd hij kwaad en sloeg mij nog maals inelkaar in het ZIEKENHUIS!! een verloskundige kreeg dit mee en belde de beveileging en die waren er ook snel ze hebben hem met moeite uit het ziekenhuis gezet hij had een straat verbod en mocht niet ik het ziekenhuis komen zolang hij zelf niet was opgenomen daar..ik ben dus ook bevallen met beveileging op de verloskamer  geloof me dat is geen pretje!!  toen ik eenmaal bevallen was hebben ze me dochtertje naargekeken of ze wat over had gehouden aan die trappen ze had alleen last van haar schoudertje het arme meissie  ze bleek ook nog een misvormt hartje te hebben waardoor ze stopte met ademhalen en maanden lang aan de monitor kwam te liggen.. toen zij aldie tijd in het ziekenhuis lag ben ik gewoon door gegaan met school wel in het ziekenhuis wand ik ben niet weg te slaan bij me dochter dat begrijp je wel!! ik heb me school afgemaakt en een oplijding daarna ook nog gedaan een raad is ze ging gewoon  mee naar school hoor daar had ik een regeling voor!!   geen van mij vrienden hebben me ooit laten vallen omdat ik echt wel de wil had een nooit opgaf stonden ze er voor me ook voor geld voor voeding en kleertjes hoe jong ze zelf ook waren ze waren er voor mij en me dochter dat zal ik nooit vergeeten ik ben nu een jaar bij me  nieuwe vriend en hij is super voor ons we wonen nu samen en gaan vogendjaar trouwen hij is gewoon de papa voor mijn kleine  meid!! ik heb nu verteld wat er in de zwangerschp gebeurde maar je kan wel nagaan wat er nogmeer gebeurde daarna door zo iets mee te maken bezef je dat je in een korte tijd snel(volwassen) tot in hoeverre natuurlijk moet worden wand je moet er zijn voor je kind en als je je vrienden staat en laat zie wat je wil en er voor gaat dat ze jou ook zullen helpen zover ze kunnen leeftijd zegt niks maar waar een wil is, is een weg...

sorry voor het hele lange verhaal maar het lucht mij wel heel erg op..
ik ben dankdaar dat ik kinderen mag krijgen en dat er nu weer zoon mooie wonder in mijn buik groeit, ik vind het niet vanzelfsprekend is om zwanger te zijn en ook een gezond kindje te krijgen ik hou van mijn gezin en ik zal er ook altijd voor ze zijn!!

heel veel liefs samantha de mama van chloe en mijn ongeboren zoon...
 
Hoi Samantha,
hoop niet dat je je gedwongen voelde tot reactie door sommige misselijkmakende opmerkingen die hier geplaatst zijn,
Het is een erg heftig verhaal meid, maar zo te lezen ben je er sterker uitgekomen! Heel knap van je!
Ga genieten van deze zwangerschap, bevalling, en hopelijk een onbezorgde kraamtijd!
Dikke knuffel Rimke
 
Hoi Samantha,

Ik wou graag even reageren op je vraag. Ik ben 20 jaar en morgen uitgerekend
van ons eerste kindje. Ik weet dat we dan nog zo'n twee jaar schelen, maar ik
zou het fijn vinden om ervaringen te delen.

Goed van je dat je zo open bent, dat is natuurlijk niet makkelijk. Maar wel heel fijn
dat je vriend je zo steunt en zo goed is voor jou en je meisje. Dat is natuurlijk heel
belangrijk. Het moet niet makkelijk voor je zijn geweest hem zomaar te vertrouwen.
Als je zin hebt om te mailen en ervaringen te delen hoor ik het graag!

Groeten Wendy (39+6)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan