Ik zal ons vehaal vertellen.....
Tijdens de 1ste echo na 13 weken zwangerschap bij de verloskundige kregen we te horen dat we zwanger waren van een tweeling.
Hoe erg ik het ook vind om te zeggen , moesten we heel erg wennen aan het idee dat we een tweeling kregen.
En al heel snel kon ik het alleen maar leuk vinden en keek ik ook er echt naar uit.
Ik kon gewoon niet wachten!
De zwangerschap verliep allemaal goed, was wel heel erg moe en belandde al snel in de ziektewet waarna ik voor halve dagen ging werken.
Ik bleef onder controle in het ziekenhuis en kreeg elke 3 weken een echo.
We hadden van mijn vriendin een 3-D echosessie gekregen.
En uitgerekend die mevrouw wees ons erop dat Joshua* een teveel aan vruchtwater had (wat kan duiden op een geboorte afwijking).
Op haar aanraden heb ik het ziekenhuis gebeld om mijn afspraak te vervroegen, maar eigenlijk vonden ze het niet echt nodig om eerder te komen.
Het was eigenlijk paniek zaaien wat die mevrouw deed, werd er ons gezegd.
En op mijn aandringen kon ik toch eerder terecht in het ziekenhuis.
Na een echo gemaakt te hebben werd er ons gezegd dat het inderdaad iets meer was dan het hoort, maar het was binnen de perken en was er niets aan de hand.
En zo gingen de weken voorbij in mijn zwangerschap, en zat het ons nog steeds niet lekker....maar ja ze hielden het in de gaten.
en zo ging ik in de 30ste week voor een afspraak naar het ziekenhuis en kreeg weer een echo.
Maar nu ging het niet goed met Elise, ze had een afwijkende doppler (navelstreng).
En zo besloten de doktoren mij op te nemen voor Elise.
S'avonds kregen we een CTG van Joshua* en Elise deze was goed.
Tot de volgende morgen...
Ik kreeg s'ochtend opnieuw een CTG alleen was het hartje van Joshua* nergens meer te horen.
Ik moest gelijk naar de echo afdeling en daar werd het afschuwelijke nieuws bevestigd dat Joshua* was overleden.....(Joshua* is overleden op 17 Oktober 2006)
En ik had hem die nacht zo goed voelen bewegen.
Toen ben ik in de thuisopname terecht gekomen om elke dag een CTG te krijgen van Elise en wonderbaarlijk ging het heel goed met Elise.
Alleen die ene dag in het ziekenhuis ging het niet goed met Elise...ze heeft het echt aangevoeld dat het niet goed ging met haar broertje en was het een soort waarschuwing.
Omdat het allemaal goed ging met Elise wilden ze haar niet eerder halen.
Dus moest ik wachten totdat de bevalling zich zou aanmelden.
Ik was zo blij in het begin dat ik Joshua* nog bij me mocht houden maar naar verloop van weken ging ik het wel heel erg zwaar vinden.
Ik kon niet verder, kon nog niet echt rouwen ik kon het nog geen plekje geven geen afscheid nemen.
Uiteindelijk heb ik Joshua* nog 10 weken en 4 dagen bij mogen hebben (nadat ze de bevalling hebben ingeleid).
De bevalling was moeilijk en ik kon het niet over me laten komen en was mezelf eigenlijk meer aan het verzetten..
Elise is als eerste geboren en na 8 minuten is Joshua* geboren op 28 December 2006.
Nadat de dokter eerst had beschreven hoe Joshua* eruit zag,( Joshua* was al iets meer dan 10 weken overleden) heb ik Joshua* op mijn borst gehad en mochten we hem nog even vasthouden en bij ons houden.
Hoe ontzettend dubbel kan het zijn...naast je hoor je Elise huilen en kerngezond en op mijn borst had ik ons overleden zoontje...zo stil.
We hebben Joshua* mee naar huis kunnen nemen en was hij nog fijn in zijn eigen kamertje.
2 Januari hebben we ons knulletje begraven en heb ik hem definitief los moeten laten.
Mijn gevoelens heb ik nog steeds niet op een rijtje zowel vreugde als verdriet voel ik nog niet echt.
Gelukkig loop ik bij een maatschappelijkwerkster van het ziekenhuis en heb ik veel aan onze gesprekken.
Dit is ons vehaal over onze tweeling Elise & Joshua*
Tijdens de 1ste echo na 13 weken zwangerschap bij de verloskundige kregen we te horen dat we zwanger waren van een tweeling.
Hoe erg ik het ook vind om te zeggen , moesten we heel erg wennen aan het idee dat we een tweeling kregen.
En al heel snel kon ik het alleen maar leuk vinden en keek ik ook er echt naar uit.
Ik kon gewoon niet wachten!
De zwangerschap verliep allemaal goed, was wel heel erg moe en belandde al snel in de ziektewet waarna ik voor halve dagen ging werken.
Ik bleef onder controle in het ziekenhuis en kreeg elke 3 weken een echo.
We hadden van mijn vriendin een 3-D echosessie gekregen.
En uitgerekend die mevrouw wees ons erop dat Joshua* een teveel aan vruchtwater had (wat kan duiden op een geboorte afwijking).
Op haar aanraden heb ik het ziekenhuis gebeld om mijn afspraak te vervroegen, maar eigenlijk vonden ze het niet echt nodig om eerder te komen.
Het was eigenlijk paniek zaaien wat die mevrouw deed, werd er ons gezegd.
En op mijn aandringen kon ik toch eerder terecht in het ziekenhuis.
Na een echo gemaakt te hebben werd er ons gezegd dat het inderdaad iets meer was dan het hoort, maar het was binnen de perken en was er niets aan de hand.
En zo gingen de weken voorbij in mijn zwangerschap, en zat het ons nog steeds niet lekker....maar ja ze hielden het in de gaten.
en zo ging ik in de 30ste week voor een afspraak naar het ziekenhuis en kreeg weer een echo.
Maar nu ging het niet goed met Elise, ze had een afwijkende doppler (navelstreng).
En zo besloten de doktoren mij op te nemen voor Elise.
S'avonds kregen we een CTG van Joshua* en Elise deze was goed.
Tot de volgende morgen...
Ik kreeg s'ochtend opnieuw een CTG alleen was het hartje van Joshua* nergens meer te horen.
Ik moest gelijk naar de echo afdeling en daar werd het afschuwelijke nieuws bevestigd dat Joshua* was overleden.....(Joshua* is overleden op 17 Oktober 2006)
En ik had hem die nacht zo goed voelen bewegen.
Toen ben ik in de thuisopname terecht gekomen om elke dag een CTG te krijgen van Elise en wonderbaarlijk ging het heel goed met Elise.
Alleen die ene dag in het ziekenhuis ging het niet goed met Elise...ze heeft het echt aangevoeld dat het niet goed ging met haar broertje en was het een soort waarschuwing.
Omdat het allemaal goed ging met Elise wilden ze haar niet eerder halen.
Dus moest ik wachten totdat de bevalling zich zou aanmelden.
Ik was zo blij in het begin dat ik Joshua* nog bij me mocht houden maar naar verloop van weken ging ik het wel heel erg zwaar vinden.
Ik kon niet verder, kon nog niet echt rouwen ik kon het nog geen plekje geven geen afscheid nemen.
Uiteindelijk heb ik Joshua* nog 10 weken en 4 dagen bij mogen hebben (nadat ze de bevalling hebben ingeleid).
De bevalling was moeilijk en ik kon het niet over me laten komen en was mezelf eigenlijk meer aan het verzetten..
Elise is als eerste geboren en na 8 minuten is Joshua* geboren op 28 December 2006.
Nadat de dokter eerst had beschreven hoe Joshua* eruit zag,( Joshua* was al iets meer dan 10 weken overleden) heb ik Joshua* op mijn borst gehad en mochten we hem nog even vasthouden en bij ons houden.
Hoe ontzettend dubbel kan het zijn...naast je hoor je Elise huilen en kerngezond en op mijn borst had ik ons overleden zoontje...zo stil.
We hebben Joshua* mee naar huis kunnen nemen en was hij nog fijn in zijn eigen kamertje.
2 Januari hebben we ons knulletje begraven en heb ik hem definitief los moeten laten.
Mijn gevoelens heb ik nog steeds niet op een rijtje zowel vreugde als verdriet voel ik nog niet echt.
Gelukkig loop ik bij een maatschappelijkwerkster van het ziekenhuis en heb ik veel aan onze gesprekken.
Dit is ons vehaal over onze tweeling Elise & Joshua*
.