Hoe dubbel kan het leven zijn....


Hey Sigrid!

Had ik van de week een heel verhaal getypd, wilde ik het plaatsen...was alles in 1x weg...lekker he!
Dus begin ik weer opnieuw..

Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben gehad in Italie...is toch maar weer afwachten hoe het gaat met de kids.
En ze hebben zich goed gehouden dus tijdens de autorit...ook heel erg belangrijk!
Wij gaan met 3 weekje weg...echt heerlijk!
We gaan dan een weekje naar belgie naar een vakantiepark.
We gaan dan samen met mijn zwager en schoonzusje en hun dochtertje die 3 maanden ouder is dan Elise.

Wat ontzettend schrikken  moet dat geweest zijn zeg, dat Luca een ladder op zijn hoofd kreeg!
Is alles goed met hem verder?

Ik ben ook erg benieuw hoe je hanger wordt...ben ook nog steeds opzoek naar een speciaal sieraad.
Heb nu wel een medallion met een fotootje van Johua's handje en Elise der handje.
Heb ook zelfs aan een tatoeage zitten denken...maar dat weet ik niet zeker.

Mijn ontstekingen zijn eindelijk (als het goed is) aan het wegtrekken.
Ben er vorige week mee naar het ziekenhuis geweest, en hun konden er ook niet veel aandoen.
Heb een bloedonderzoek gehad en een longfoto...want het schijnt dus een symptoom te kunnen zijn van een longziekte!
Peesontsteking heb ik nog wel..maar daar kan je zo een jaar last van hebben.

Hoop dat het allemaal verder goed gaat met jullie gezinnetje, en met jou zelf natuurlijk.

Heel veel liefs Linda
 
Beste Sigrid en Linda,
ik heb jullie uitwisseling met ingehouden adem gelezen...

Ik zal mij eerst even ´voorstellen ´ ik ben een actieve forummer van zomer 2006 mama ´s. Ik heb twee kinderen, Isa 29/05/04 en Meike 12/07/06.

Mijn zus heeft haar  baby verloren met 36 zwangerschap en is nu eindelijk weer zwanger en we hopen in januari de baby in onze armen te sluiten...

Maar waarom reageer ik, ik ben ook één van twee. Mijn moeder heeft 33 jaar geleden iets soortsgelijks meegemaakt en ik heb het gered zonder verdere bijzonderheden..

Dat wilde ik jullie laten weten. Dus ergens kan mij iets voorstellen maar dus niet in jullie schoenen gestaan...

Ik hoop dat jullie contact helend mag werken bij verwerken van verdriet. Jullie kindjes zullen altijd een rol houden in dit leven en hopelijk in een ander leven (het is maar waar je geloof en overtuiging ligt).

Liefs van Renske
 
Hallo Linda,

Hier weer even een berichtje van mij. Elke keer neem ik mij voor om direct te reageren maar dan komt er elke keer weer iets tussen.

Wat heerlijk voor je dat de onstekingen nu eindelijk aan het weg trekken zijn. Hebben ze nog iets gezegd waarvan dat kon komen? En de longfoto was helemaal goed toch?
Nog een weekje en dan ga je heerlijk met vakantie. Probeer er van te genieten. Want volgens mij komen de rot weken voor jullie ook weer bijna aan of niet?
Weet je al wat je gaat doen op de sterfdag van je zoontje? Of gedenk je hem op zijn geboortedag?

Hier is het nu eindelijk weer een beetje rustiger. Sterre is twee weken geleden op de vrijdag geopereerd aan een trigger duim. Het was een relatieve kleine ingreep maar ik stond bijna te janken toen ze mij vertelde dat de operatie geslaagd was en ze naar de uitslaap kamerr werd gebracht.
Ik had wel gedact dat ik angstig zou zijn om haar inslaap te zien gaan maar ik moet eerlijk zeggen dat mij dat 100% mee is gevallen. Het was niet echt leuk maar ik had het erger verwacht. 4 september moeten we weer   op controle komen en ik hoop dat ik dan ook mijn ongenoegen kan uit spreken want er is te veel gebeurd. Ik had Sterre beloofd adt ik bij haar zou zijn als ze bijkwam uit de narcose. Helaas was ze al aan het bijkomen en ze was volledig in paniek toen ik kwam. Daar baal ik eigenlijk nog het meeste van. Ik kon er niets aan doen maar ik had het haar beloofd. En ik kon die belofte niet waar maken. Ze wil nu oko niet meer naar het ziekenhuis. Dat hebben ze daar lekker verprutst. Wat ik wel heel eng vond is de dormicum wat ze kreeg. Ze moest daar rustiger van worden maar ze werd heel duizelig net alsof ze heel veel had gedronken. Dat vond ik heel eng. Ik ben toen ook de hele tijd bij haar gebleven.
We hebben het weer gehad maar een keer en nooit weer.

Is het toch weer een lang verhaal geworden.

Groetjes Sigrid

 
Hallo Linda,

Hoe gaat het nu met jullie.
Als het goed is heben jullie een week vakantie gehad.
Hoe is dat gegaan? Laat je eens iets van je horen?

Veel liefs Sigrid
 
Hey Sigrid!

Bedankt voor je interesse...maar ik ben helemaal niet meer zo veel op het forum...uberhaupt helemaal niet veel op internet.
Ik heb het op het moment ook weer moeilijk...over een week op 17 Oktober is het n.l een jaar geleden dat Joshua* is overleden...ik heb er echt veel stress van...

De vakantie was prima...Elise heeft er echt van genoten en alles is ook goed gegaan.

Hoe is het verder met jou en jullie gezinnetje? Alles ook zijn gangetje?

Veel liefs Linda
 
Lieve Linda,

Ik weet hoe je je voelt. En dat is niet gemakkelijk. Neem rustig de tijd en laat het gewoon allemaal over je heen komen. Ook het inmense verdriet wat je ineens kan overspoelen. Maar dan ineens het geluk dat Elise wel bij jullie mag blijven.
Ik wens je voor de komende week heel veel sterkte toe.
Gaan jullie nog iets speciaals doen voor Joshua*.

Ik denk aan jullie....

Veel liefs Sigrid
 
Lieve Linda,

Toevallig moest ik gisteren ineens aan je denken. Ik ben van het najaar 2006 forum en ik wist dat dit geen makkelijke maand voor je zou worden.
Ik liep me gisteren af te vragen hoe het met je zou gaan.
Nu lees ik dat het dus vandaag precies een jaar geleden is dat Joshua* is geboren.
Meid, ik wil je heel veel sterkte en kracht toe wensen.

Liefs,
Issie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan