Hoe dubbel kan het leven zijn....

Hallo Linda,

Sorry dat het even heeft geduurd maar mijn broer is gisteren getrouwd en ik heb geloof ik nog meer stress gehad bij zijn bruiloft dan bij mijn eigen.

Sterre heeft het niet over haar overleden zusje. Ik denk dat ze daar nog een beetje te klein voor is. Ze weet wel dat ze heel klein was bij de geboorte en dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen.

Je vertelde dat er bij jullie wel wat uit de obductie is gekomen. Mag ik vragen wat dat is geweest? Als je het liever niet wilt vertellen begrijp ik het ook, het is iets persoonlijks.
Bij de geboorte van Sterre hebben ze naar de placenta van Luna gekeken en daar zaten kalk deeltjes dat komt waarschijnlijk omdat de placenta al meer dan 7 weken niets meer deed en aan het afsterven was. Maar ik dronk in die tijd een liter melk per dag en ik had echt zoiets van zie je wel ik had niet zoveel melk moeten drinken. Volkomen onzin maar je wilt zo graag een reden hebben. En als die er niet is dan ga je zelf een reden verzinnen.

Ik heb er nu wel vrede mee dat er niets is uit gekomen. Ik heb echt nog wel mijn verdrietige momenten. Net zoals gister Sterre mocht de ringen aan geven aan mijn broer en toen had ik zoiets daar had nog een moeten staan.
Maar dat is niet zo toen had ik het even moeilijk. Maar dat zal altijd wel een beetje zo blijven. Het is niet zo dat ik Sterre zie en dan direct Luna erbij. Sterre kan ik knuffelen en Luna zit in mijn hart. Die groeit ook niet mee met Sterre. Ik hoop dat je me een beetje kan volgen.

Zijn Joshua* en Elise je eerste kinderen?

En hoe gaat het nu met jou?

Ik hoop spoedig weer iets van je te lezen.

Veel liefs Sigrid

Moeder van Luna*&Sterre en Luca
 
Hoi Sigrid !

Nog gefeliciteerd met het huwelijk van je broer, ik hoop dat het al met al toch een fijne dag geweest is.
Ondanks dat het toch moeilijk is geweest!
En dat je nog goed hebt kunnen ontstressen.....:)

Met mij gaat het redelijk...soms wat beter soms wat slechter.
Het blijft ook nog moeilijk hoor...ben ook op het moment aan het schrijven, dan merk je ook wel hoeveel verdriet er nog zit.

Uit de obductie van Joshua* is gekomen dat hij een te kleine placenta had, en zijn navelstrengetje had teveel omwentelingen (waren er 11 terwijl dat er 3 moeten zijn.)
Maar de arts zei dat ook een infarct in zijn placenta geweest zou kunnen zijn.
Maar omdat ik Joshua* nog bijna 11 weken bij me gedragen heb, kunnen ze niet echt precies zeggen  waar Joshua* aan overleden is.
Wat ik ook achteraf te horen heb gekregen is dat de placenta van Elise ook niet goed was....daar ben ik ook van geschroken...voor hetzelfde geld was ik ook haar kwijt geraakt.
Elise is ook een vechtertje en een heel sterk meisje.
En in het obductie rapport staat dat er in Joshua's* placenta ook  veel kalk aanwezig was, net zoals bij Luna*.

Veel liefs Linda

En  Elise & Joshua* zijn onze eerste en enige kinderen

 
Hallo Linda,

Ik ik ben weer redelijk ontstressed zeg maar. Phoe wat een geregel...maar ik heb me er weer kranig door heen geslagen.

Schrijven dat deed ik ook heel veel en nu nog wel eens gedichten. Ik heb voor Sterre en Luca een dag boekje voor hun allebei. Maar ik merk dat het allemaal wat moeilijker gaat als je twee hebt. En soms is het hyeerlijk om even niets te doen.

Mag ik je persoonlijk iets vragen je schrijft dat Joshua en Elise je enige kinderen zullen blijven. Durf je een volgende zwangerschap niet meer aan? Ik begrijp dat je hier geen antwoord op wilt geven, een volgende zwangerschap is zwaar en spannend en voor ieder anders. Maar ik ben heel goed begeleid in het ziekenhuis.

Ik moest even slikken toen Sterre de ringen aan mijn broer moch geven, eigenlijk had er no een tuttebol bij moetten staan. Ik heb dat vaak met zulke emotionele momenten dat ik daaraan denk. Verder denk ik wel elke dag aan Luna maar niet zo. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Ik ga nu even slapen en ik vind het heerlijk om met je te mailen.

Veel liefs Sigrid
 
Hoi Sigrid,

Nee je begrijpt het verkeerd denk ik....Als het ons gegeven is wil ik dolgraag nog een kindje.
Nu zijn Elise en Joshua* mijn enigste kinderen dat bedoelde ik!
Ik vind het wel moeilijk geworden om mijn wens uit te spreken dat ik graag nog kinderen zou willen hebben.
Dat komt omdat je nu mee hebt gemaakt dat het niet "vanzelfsprekend" is.
Alhoewel ik dat nooit gedaan hebt hoor...maar je hoort zo vaak om je heen..."wij nemen een kind".
Dat is ook een opmerking waar ik best boos om kan worden.
Eigenlijk mis ik het best wel om zwanger te zijn...
Ik weet zeker dat een eventuele volgende zwangerschap vreselijk eng zou zijn, maar ergens voel ik gewoon dat die zwangerschap wel goed zou lopen.
Het houd me in ieder geval niet tegen!
Ze hebben ook gezegd dat ze de eventuele volgende zwangerschap zeer nauwlettend in de gaten zouden houden ( maar ja we weten dat dat ook niet alles zegt).

Ik heb op het moment een peesontsteking in mijn voet en ontstekingen in beide scheenbenen.
De fysio zegt dat het komt door stress....ik ben ook ontzettend zenuwachtig en onrustig de laatste weken.
Heb anti depressiva voor geschreven gekregen...wat ik dus niet inneem!
Vind het ook niet nodig, ik heb ook tegen de dokter gezegd "ik ben in rouw en niet depressief".
Als je dat spul inneemt vlakt het al je emoties weg, daar zit ik ook niet op te wachten.
En het moet er toch allemaal uit, zo stel je het alleen maar uit.

Ik vind het ook fijn om met jou te "mailen" dat je ff je ei kwijt kan aan iemand die je snapt.

Hoe oud zijn je kinderen nu precies?

Veel liefs Linda
 
Hallo Linda,

Hoe gaat het met je? Ik hoop dat de peesontsteking al iets minder is geworden want ik kan me voorstellen dat dat niet prettig is.
Als ik inderdaad gestresst ben dan krijg ik een soort uitslag. Erg   vervelend maar ik weet dan wel dat ik even een stapje terug moet doen.

We hebben afgelopen zaterdag een terugkom dag gehad van de neonatologie in Zwolle. Het was in een woord geweldig. Ik had gedacht dat ik het een beetje moeilijk zou krijgen maar dat is niet gebeurd. Ik heb met een stel het nog gehad over onze kinderen. Die hadden ook een van een tweeling verloren. En dat is toch heel vreemd. Je hoeft niet alles uit te leggen je begrijpt elkaar.
Verder was het een zeer leuke en geslaagde dag. Het was super mooi weer en mijn dochter was een klein prinsesje. En heel veel kindjes om mee te spelen. Mijn zoon is nog een beetje klein en begreep niet alles. Maar ook hij heeft veel plezier gehad.

Ik had het inderdaad verkeerd gelezen. Nu begrijp ik je. Maar waarom is het moeilijk om je kinderwens hardop uit te spreken. Toen Sterre nog in het ziekenhuis lag heb ik direct gezecht dat ik graag nog een kindje zou willen als het kan. Ik heb me daar nooit voor geschaamd. Ikvind het heerlijk om kinderen om me heen te hebben. Ja en het risico dat het weer een tweeling zwangerschap zou worden die kans zat er in maar dat neem je voor lief. Je hoopt wel op een gewone eenling zwangerschap omdat dat minder complicaties met zich mee brengt. We hebben het nu over een derde zwangerschap. Het blijft spannend.

Heb je nog gesprekken in het ziekenhuis?

Ik denk hier aan je en dat de onstekingen al wat monder zijn.

Veel liefs Sigrid
 
Hey Sigrid.....

Lees ik nu iets door de regels door....of niet?
Durf het bijna niet te vragen maar.....ben je zwanger?????
Zou echt fantastisch zijn!

Maar fijn dat je bij een bijeenkomst bent geweest, ik vind het ook heel goed dat ze dat organiseren!
Ik hoop dat ze dat hier ook nog een keer organiseren in het wkz (Utrecht).
Volgens mij kan je daar best wel veel aan hebben.

En dat issue om over mijn kinderwens te praten...ik denk dat het komt omdat je nu zelf hebt meegemaakt dat het allemaal niet "vanzelfsprekend" is.
Ik denk dat het ook een hele boel angst is.

Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis naar de maatschappelijk werkster.
En zoals ik al vorige keer zei...ik vind het nog steeds prettig om naar haar toe te gaan.
Even lekker alles spuien wat me dwarszit...het is echt een hele fijne vrouw.

Heel veel liefs Linda

En mijn ontstekkingen zijn nog steeds even heftig, zal ook wel ff duren voordat ze weg zijn.
 
Hallo Linda,

Nee...nee...nee ik ben gelukkig nog niet zwanger. Nu moet ik zeggen als het wel zo zou zijn was het meer dan weelkom maar we zijn druk bezig met een verbouwing en ik heb geen slaapruimte voor de kleine zeg maar. We zijn nog in ons oefen stadium. Wanneer we het voor het echie gaan proberen weet ik niet.

Ik begrijp wel wat je bedoeld maar ik denk dat je gewoon de wens moet kunnen itspreken. Ik heb nooit gezegd dan nemen we kinderen, ook omdat ik wist dat het wel eens mis kkon gaan. Dat dat bij ons ook is gebeurd had ik niet verwacht. Nu moet ik wel zeggen dat vanaf het begin die zwangerschap me niet echt lekker heeft gezeten.   Ik had ook nog geen spullen gekocht. Dat vond ik oko zo vreemd en moeilijk toen ik inverwachting was van Luca. Ik heb me er echt toe moeten zetten om kleertjes te kopen. Ik was daarna ook zo trots op mezelf dat ik het had gedaan. Ik kan je dat gevoel nite helemaal uitleggen. Ik hoop dat je me begrijpt.

Ik kan me voorstellen dat je die medicatie niet wilt innemen. Ik heb het nooit voorgeschreven gekregen. En ik heb het nooit gehad ik zou ook niet goed weten wat die medicijnen doen.
Maar het is inderdaad een proces die je moet doormaken. En die verloop bij iedereen weer anders.

He wat jammer dat de onstekingen er nog steeds zitten. Ik had gehoopt dat die nu weg waren maar niets is minder waar. Krijg je hier ook antibiotica voor? Ik hoop voor je dat het snel weer over is.

Ik kan het zo snel niet meer zien maar hoe oud zijn jou kinderen nu?


Groetjes Sigrid
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan