Ik begrijp ook heel goed dat het niet makkelijk is nu en vooral om er niet mee bezig te zijn. Dit grijpt je emotioneel zo, dat je het niet los kunt laten en dat hoeft ook niet.
Jij hebt hier zeker wat te melden. De omgeving kan inderdaad soms reageren op een manier die jou nog meer kwetst en vooral het onbegrip is heel vervelend.
Juist daarom is het goed dat je hier je verhaal doet. Dit lucht op en je kunt hier ook hoop vinden om door te gaan.
En wij hebben (helaas) dezelfde ervaring gehad en begrijpen veelal wat jij voelt.
Uit eigen ervaring is het enigste dat mij altijd heeft opgebeurd de gedachte dat ik in ieder geval zwanger kon raken (mijn eerste MK was in 2000). Was het niet de ene maand, dan misschien de volgende wel, maar de natuur had al bewezen dat het kon.
Dat vond ik een geruststellende gedachte. Daarnaast vond ik het een fijn idee om te bedenken dat het kindje dat ik blijkbaar in wording droeg, niet goed zal zijn geweest. De natuur selecteert en dat is ook goed, dat moet ook.
Het is na twee emotionele gebeurtenissen voor jou en jouw partner heel goed om even op adem te komen. Wij zijn na de tweede miskraam zelfs weer een half jaar aan de pil gegaan. ik heb toen ander werk gezocht en we hebben een droomvakantie gehad naar Bali. Daar hebben we de pil weer achtergelaten om er thuis weer vol voor te gaan.
De eerstvolgende maand was ik wel meteen zwanger, maar dat ging weer mis (ondanks dat ik mij heel goed in mijn vel voelde en dacht, nu zal het goed gaan). Die ervaring leert dat jij er zelf echt geen schuld aan hebt.
Het is meestal domme pech als je meerdere miskramen meemaakt, heel erg, heel moeilijk, maar dat betekent ook dat het ook goed kan gaan. zolang er geen aanwijsbare oorzaak wordt gevonden.
Wij hebben uiteindelijk na 3 MK's een gezonde zoon gekregen (in 2003).
Helaas heb ik vorig jaar nog een MK gehad (een late) en nu ben ik weer gezond zwanger van onze tweede!
Dit wil ik je graag meegeven: heb hoop dat de natuur ook heel vaak haar werk kan doen en probeer even de tijd te nemen om deze MK's een plekje te geven, zodat jullie samen vol goede moed er weer tegenaan kunnen gaan.
Vergeet niet dat deze gebeurtenissen emotioneel littekens achterlaten,die je bij een volgende zwangerschap meedraagt. Dat maakt elke zwangerschap emotioneel steeds zwaarder. Je vertrouwen wordt steeds minder, maar geloof mij: het komt vast wel goed met jullie!
Ik wens je heel veel sterkte en vooral veel succes en hopelijk lezen wij hier binnenkort dat je weer zwanger bent!!
dikke knuffel van mama van MD
Jij hebt hier zeker wat te melden. De omgeving kan inderdaad soms reageren op een manier die jou nog meer kwetst en vooral het onbegrip is heel vervelend.
Juist daarom is het goed dat je hier je verhaal doet. Dit lucht op en je kunt hier ook hoop vinden om door te gaan.
En wij hebben (helaas) dezelfde ervaring gehad en begrijpen veelal wat jij voelt.
Uit eigen ervaring is het enigste dat mij altijd heeft opgebeurd de gedachte dat ik in ieder geval zwanger kon raken (mijn eerste MK was in 2000). Was het niet de ene maand, dan misschien de volgende wel, maar de natuur had al bewezen dat het kon.
Dat vond ik een geruststellende gedachte. Daarnaast vond ik het een fijn idee om te bedenken dat het kindje dat ik blijkbaar in wording droeg, niet goed zal zijn geweest. De natuur selecteert en dat is ook goed, dat moet ook.
Het is na twee emotionele gebeurtenissen voor jou en jouw partner heel goed om even op adem te komen. Wij zijn na de tweede miskraam zelfs weer een half jaar aan de pil gegaan. ik heb toen ander werk gezocht en we hebben een droomvakantie gehad naar Bali. Daar hebben we de pil weer achtergelaten om er thuis weer vol voor te gaan.
De eerstvolgende maand was ik wel meteen zwanger, maar dat ging weer mis (ondanks dat ik mij heel goed in mijn vel voelde en dacht, nu zal het goed gaan). Die ervaring leert dat jij er zelf echt geen schuld aan hebt.
Het is meestal domme pech als je meerdere miskramen meemaakt, heel erg, heel moeilijk, maar dat betekent ook dat het ook goed kan gaan. zolang er geen aanwijsbare oorzaak wordt gevonden.
Wij hebben uiteindelijk na 3 MK's een gezonde zoon gekregen (in 2003).
Helaas heb ik vorig jaar nog een MK gehad (een late) en nu ben ik weer gezond zwanger van onze tweede!
Dit wil ik je graag meegeven: heb hoop dat de natuur ook heel vaak haar werk kan doen en probeer even de tijd te nemen om deze MK's een plekje te geven, zodat jullie samen vol goede moed er weer tegenaan kunnen gaan.
Vergeet niet dat deze gebeurtenissen emotioneel littekens achterlaten,die je bij een volgende zwangerschap meedraagt. Dat maakt elke zwangerschap emotioneel steeds zwaarder. Je vertrouwen wordt steeds minder, maar geloof mij: het komt vast wel goed met jullie!
Ik wens je heel veel sterkte en vooral veel succes en hopelijk lezen wij hier binnenkort dat je weer zwanger bent!!
dikke knuffel van mama van MD