Hoi allemaal,
Tijdens mijn bevalling is alles mis gegaan wat mis kon gaan. In tegenstelling van mijn heerlijke zwangerschap. Met 39 wk op 26 juni om 23.00 zijn mijn vliezen gebroken ( was uitgerekend op 4 juli). We hebben gelijk met vk gebeld om dit door te geven. Om 03.00 in de ochtend had ik elk 4 min wee die duurde maar liefst 1,5 min. Toen hebben we vk gebeld en deze is gelijk erbij gekomen om even kijken hoever was de ontsluiting.
Helaas was deze maar 1 cm... toen hebben we afgesproken dat ik zal even proberen slapen tussen de weeen door zodat ik nog beetje rust kan krijgen en dat ze even volgende ochtend ( 27 juni) tegen uur of 10 zullen even komen kijken hoever is de ontsluiting dan. Dus we hebben haar advies gevolgd maar helaas ik heb maar 2 uurtjes rustig kunnen liggen, de weeen waren weer veel te hevig. We hebben tot half 7 in bed gebleven en toen heb ik besloten heel kort om te gaan duchen, want dat heeftvk ook als tip gegeven om beetje te ontspannen, hierna ben ik samen met mijn man naar beneden gegaan om even te wandelen, in tussen waren de weeen gestopt en is vk langsgekomen, toen ze gingen controleren bleek dat de kleine heeft gepoept in de vruchtwater, ze heeft gelijk gezegd dat ik met spoed in zh moest opgenomen worden, waarna ze dienstdoende ginecoloog van ziekenhuis heeft gebeld en deze heeft gelijk bevestigd. We wilden wel poliklinsch bevallen met behulp van mijn eigen vk maar helaas is dit niet meer van toepassing voor ons geweest. Vk is met ons naar ziekenhuis gegaan en heeft ons daar achtergelaten. Ziekenhuis opname was precies om 10:40 bijna 12 uur nadat de vliezen gebroken waren. Ze hebben me toen op ctg aangesloten om mijn weeen te volgen en hartslag van kleine. Op dit moment was ontsluiting nog steeds maar 1 cm.... kleine was goed ingedald, maar geen ontsluiting. Om 13:00 hebben ze besloten om met gel mij in te leiden zodat de ontsluiting gaat vorderen.Op dat moment hebben ze ook inwendig ctg lijn aangebracht voor de kleine omdat hart van kleine niet altijd te horen was. Ze was veel aan bewegen. Weeen waren toen om de 2 min, en weer 1,5 min lang. Ze hebben tot 16:00 gewacht en toen ging de ziekenhuis vk mij toucheren om te kijken naar de ontsluiting deze was maar 1,5 cm toen is de ginecoloog weer erbij gehaald en deze heeft mij onderzocht, beslissing was dat ze mij nu met infus gaan inleiden. Om extra zet te geven. Helaas heeft dit ook niet geholpen, erger nog hartje van ons kind is 2 keer gestopt met kloppen, ze reageerde heel slecht, tijdens weeen reageerde haar hart zo heftig dat haar hartslag tegen 220 was. Ze hebben elk half uurtje mij getoucheerd om ontsluiting te controleren maar tegen 21:00 was deze maar 3 cm. Om 22:00 is hartje van onze meid weer gestopt met kloppen en toen heeft mijn man aan bel getroken en gelijk vk erbij gehaald tegen 22:30 heeft ze me weer getoucheerd en er was geen verandering ontsluiting was nog steeds 3 cm. Ze had ook genoeg van al dat gekwel van mijn kind en mij en ging ze met ginecoloog bellen en toen hebben ze besloten om een spoed keizersnee operatie uit te voeren. Binnen half uurtje hebben ze mij voorbereid, en was ik met spoed naar OK vervoerd, waar ze mij ruggeprik gingen toedienen, mijn man was aan andere kant aan het wachten. Dit is ook misgegaan, ze gingen mij tijdens wee ruggeprik toedienen, 1e poging hebben ze te klein naald gepakt, 2e keer hebben ze zeenuw van mijn rechte been geraakt deze voelde ik niet meer, 3e keer hebben ze zeenuw van beide benen geraakt, en toen zeiden ze als 4e keer niet lukt zal ik dan onder al gehele narcose gebracht worden en onze kind zal zo op de wereld gebracht worden, tijdens deze hele drama is hartje van kleine nog een keer heel kort gestopt met kloppen, en toen had ik helemaal genoeg gehad en gezegd dat mij niet meer intereseert als ik dood ga of wat dan ook als zij maar mijn kind redden!!!!
Gelukkig is de 4e poging gelukt en ze hebben ruggeprik toegediend, mijn man is erbij gehaald en ze konden tegen 23:00 te werk gaan met keizersnee. Onze liefe dochter Selma is om 23:21 geboren, met haar is gelukkig alles in orde, haar apgar score was 9, na 5 min 10 en na 10 min weer een 10 geweldig, ze woog 3095 gram en was 49 cm lang.
Ongeacht alles willen we natuurlijk nog meer kinderen, en op moment dat we haar in onze handen hadden hebben we hele drama vergeten. Gelukkig was ik zo sterk en waren we toch hele tijd positief met zijn tweeen en hebben we dit allemaal doorstaan, en onze liefde is nu nog groter door deze erge ervaring.
Herstel was ook moeilijk ik kon met mijn rechte been niet bewegen in de eerste 2 wkn na de bevalling, maar gelukkig heb ik lieve man naast mij,mijn lieve familie en niet te vergeten mijn allerliefste moeder die ons eerste 2wk van Selma's leven heeft erbijgestaan.
Alle leukste is dat papa op zijn eigen verjaardag heeft mooiste en beste cadeau van zijn leven gekregen en dat is zijn dochter zijn oogappel Selma.
Volgend jaar hebben we 2 verjaardag taarten in huis een voor Selma en een voor papa en dat zal zeker een groot feest worden.
Groetjes,
Azzie
