Ook ik vond de bevalling erg heftig maar ook wel erg leuk. Ik moest verplicht in het ziekenhuis bevallen en dacht dat ik daar dan iemand van het ziekenhuis zou krijgen, dus ik zag er enorm tegenop. Maar mijn verloskundige verzekerde me dat als alles normaal zou verlopen zij de bevalling zou gaan doen. Ik ben dus in het ziekenhuis gekomen met mijn prive verloskundige naast me.
Onze verloskundige was nog niet zo heel lang verloskundige en tijdens mijn zwangerschap heeft ze een aantal dingetjes wat verkeerd uitgelegd. Zo heeft ze gezegd dat ik een heel grote baby zou krijgen, en je weet misschien nog wel dat je als zwangere raar droomt en denkt, dus na een paar weken zat ik met een 10ponder in mn armen (in gedachte dus) zo heeft ze nog wat dingen gezegd die me enormmm onzeker maakten!
Ik wist niet zo goed wanneer ik moest bellen, want ik wilde ook niet te vlug naar het ziekenhuis als het nog niet nodig was. Dus om 7 uur 's avonds voelde ik wat steekjes, eerst om het half uur, daarna om de 10 min. Ik vond het zo spannend allemaal dat ik geen oog meer dicht heb gedaan, met als gevolg dat ik om 1 uur 's nachts weer beneden zat. Ik dacht: nou als dit het is dan is het zo gepiept, dit hou ik nog wel uren vol. Om half 6 's ochtends kwam mijn man uit bed en ik heb hem meteen de telefoon gegeven dat ie maar niet meer naar zn werk moest gaan. Ik heb toch mijn moeder maar gebeld, en gezegd dat ze langzaamaan moest komen. Ze zou erbij zijn, maar ik wilde haar niet te vroeg al om me heen hebben. Ze zou een uurtje erna komen, toen ging ik douchen. Man man man, na het douchen brak de hel los!! Om de 2,1,3,5 minuten eerst en pijnlijk!! Ik ben helemaal niet kleinzerig, maar dit kwam wel koud op mn dak ineens!
Mijn moeder kwam om kwart over 7 en om half 8 hebben we de verloskundige maar gebeld. Ze wilde nog niet komen omdat het regelmatig moest zijn eerst. We gingen op en ineens kwam alles om de 3 minuten en het hield echt anderhalve minuut aan steeds. Dus een kwartier later toch maar terug gebeld. De verloskundige was er om 8 uur en voelde toen al 5 cm ontsluiting. Ze zou nog even wat visites af gaan lopen en om half 12 terug komen. Ik in paniek, want ik dacht dat ik dat echt nooit ging redden zolang nog. Ik moet ook zeggen dat die uurtjes thuis echt heel langzaam gingen. Toen ze terugkwam had ik nog maar 6cm, een beetje teleurstellend dus. Maar omdat ik echt zulke heftige weeen had mocht ik naar het ziekenhuis alvast voor pijnmedicatie.
In het ziekenhuis aangekomen ging ze voelen en in dat korte ritje van ongeveer 10 minuten had ik ineens 8 a 9 cm ontsluiting!! Te laat voor pijnmedicatie dus. Ik moest nog een half uurtje wachten, want ondanks dat ik al zoveel onsluiting had was het hoofdje nog niet echt goed ingedaald en anders zou het me teveel energie gaan kosten om het van zo hoog eruit te krijgen.
Ik viel telkens bijna weg, de weeen waren echt zo hevig dat de verloskundige uiteindelijk maar naast me is komen puffen om me op de wereld te houden. Mijn man moest het telkens overnemen als ze even weg moest, maar ik klampte me eigenlijk helemaal aan haar vast. Ik lag in een onderzoekskamertje omdat alle bevallingskamers bezet waren. De VK dacht dat ik het niet meer ging redden om in een bevallingskamer te bevallen en ik mocht al langzaam mee gaan persen. Om 13.00u was het zover dat ik volledig mee mocht persen en om 13.30u moest ik al persend over de gang om toch nog naar een bevallingskamer te gaan. Met het hoofdje er al een klein stukje uit moest ik toen ook nog op een ander bed gaan liggen!!
Om 13.45u is uiteindelijk mijn mooie en kleine!! dochter geboren. Ze was heel gemiddeld, 3570gr en ongeveer 51cm, maar echt zo een fijntje dat ze veel kleiner leek hihi
Ik heb de dagen erna echt zoveel nagedacht over hoe ik dat toch voor elkaar kon krijgen. Vrouwen zijn echt wel sterke wezens die dat kunnen dragen!
Zo lang verhaal, maar wel lekker om dat een keer op te kunnen schrijven hahaha
Groetjes Karmen
mama van Liz
Onze verloskundige was nog niet zo heel lang verloskundige en tijdens mijn zwangerschap heeft ze een aantal dingetjes wat verkeerd uitgelegd. Zo heeft ze gezegd dat ik een heel grote baby zou krijgen, en je weet misschien nog wel dat je als zwangere raar droomt en denkt, dus na een paar weken zat ik met een 10ponder in mn armen (in gedachte dus) zo heeft ze nog wat dingen gezegd die me enormmm onzeker maakten!
Ik wist niet zo goed wanneer ik moest bellen, want ik wilde ook niet te vlug naar het ziekenhuis als het nog niet nodig was. Dus om 7 uur 's avonds voelde ik wat steekjes, eerst om het half uur, daarna om de 10 min. Ik vond het zo spannend allemaal dat ik geen oog meer dicht heb gedaan, met als gevolg dat ik om 1 uur 's nachts weer beneden zat. Ik dacht: nou als dit het is dan is het zo gepiept, dit hou ik nog wel uren vol. Om half 6 's ochtends kwam mijn man uit bed en ik heb hem meteen de telefoon gegeven dat ie maar niet meer naar zn werk moest gaan. Ik heb toch mijn moeder maar gebeld, en gezegd dat ze langzaamaan moest komen. Ze zou erbij zijn, maar ik wilde haar niet te vroeg al om me heen hebben. Ze zou een uurtje erna komen, toen ging ik douchen. Man man man, na het douchen brak de hel los!! Om de 2,1,3,5 minuten eerst en pijnlijk!! Ik ben helemaal niet kleinzerig, maar dit kwam wel koud op mn dak ineens!
Mijn moeder kwam om kwart over 7 en om half 8 hebben we de verloskundige maar gebeld. Ze wilde nog niet komen omdat het regelmatig moest zijn eerst. We gingen op en ineens kwam alles om de 3 minuten en het hield echt anderhalve minuut aan steeds. Dus een kwartier later toch maar terug gebeld. De verloskundige was er om 8 uur en voelde toen al 5 cm ontsluiting. Ze zou nog even wat visites af gaan lopen en om half 12 terug komen. Ik in paniek, want ik dacht dat ik dat echt nooit ging redden zolang nog. Ik moet ook zeggen dat die uurtjes thuis echt heel langzaam gingen. Toen ze terugkwam had ik nog maar 6cm, een beetje teleurstellend dus. Maar omdat ik echt zulke heftige weeen had mocht ik naar het ziekenhuis alvast voor pijnmedicatie.
In het ziekenhuis aangekomen ging ze voelen en in dat korte ritje van ongeveer 10 minuten had ik ineens 8 a 9 cm ontsluiting!! Te laat voor pijnmedicatie dus. Ik moest nog een half uurtje wachten, want ondanks dat ik al zoveel onsluiting had was het hoofdje nog niet echt goed ingedaald en anders zou het me teveel energie gaan kosten om het van zo hoog eruit te krijgen.
Ik viel telkens bijna weg, de weeen waren echt zo hevig dat de verloskundige uiteindelijk maar naast me is komen puffen om me op de wereld te houden. Mijn man moest het telkens overnemen als ze even weg moest, maar ik klampte me eigenlijk helemaal aan haar vast. Ik lag in een onderzoekskamertje omdat alle bevallingskamers bezet waren. De VK dacht dat ik het niet meer ging redden om in een bevallingskamer te bevallen en ik mocht al langzaam mee gaan persen. Om 13.00u was het zover dat ik volledig mee mocht persen en om 13.30u moest ik al persend over de gang om toch nog naar een bevallingskamer te gaan. Met het hoofdje er al een klein stukje uit moest ik toen ook nog op een ander bed gaan liggen!!
Om 13.45u is uiteindelijk mijn mooie en kleine!! dochter geboren. Ze was heel gemiddeld, 3570gr en ongeveer 51cm, maar echt zo een fijntje dat ze veel kleiner leek hihi
Ik heb de dagen erna echt zoveel nagedacht over hoe ik dat toch voor elkaar kon krijgen. Vrouwen zijn echt wel sterke wezens die dat kunnen dragen!
Zo lang verhaal, maar wel lekker om dat een keer op te kunnen schrijven hahaha
Groetjes Karmen
mama van Liz