hoelang blijf hcg hormoon in je bloed???

Bedankt voor jullie reactie's!!
Ik heb gisteren een verwijskaart gekregen van de dokter dus ga zometeen naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken! moet toch voor de zekerheid ivm het streepje heel licht was.. Maar de dokter zei al ga er maar vanuit dat je zwanger bent..

En ja de felicitatie's ik ben nog steeds niet van de schrik bekomen en  en mn man zegt:*ene  kant wel waar maar waar er 4eten kunnen ook  5eten vind ik*  want 2kinderen kunnen we  verzorgen maar waarscheindelijk de 3e niet helaas.. omdat ik geen werk heb ik vind het echt heeeeel erg en wil eigenlijk dit kindje laten komen als het zo mocht zijn..want we zijn er toch allebei bij geweest en moeten dan ook voor de volgen opdraaien om het zo maar te zeggen!

het is een hele moeilijke keuze en omdat ik het nog steeds niet begrijp kan ik er moeilijk over nadenken en praten..

maar in een situatie als je bijna geen cent hebt kun je toch geen kindje laten opgroeien?
pfff ik wacht eerst de bloedtest maar af!!

bedankt allemaal.

gr,Manuela
Ik laat het jullie allemaal weten hoe het afloop met
 
He meid,
Ik leef heel erg met je mee, en ik hoop dat je keuze is dat het kindje bij jullie mag opgroeien. Het is wat je zeg, jullie zijn er beide bij geweest en zullen toch jullie verantwoording moeten nemen, maar bedenk ook dat het kindje wat in je groei er geen schuld aan heb, en opnieuw aan jullie word gegeven.

Tuurlijk is het allemaal duur, maar de grote spullen zoals babykamer enz hebben jullie al en wat het eten betreft zoveel eten ze het eerste jaar nog niet, en als je flesvoeding geef kan je toch het etos of kruidvat merk kopen, is even goed hoor!! En mss kun je een paar uurtjes gaan werken, als je dat zelf wil/kan natuurlijk!!

Nou heel veel succes met je keuze.
Liefs
 
Sterkte met je keuze meid, ging er eigenlijk zomaar vanuit dat jullie het kindje wel graag wilde.....
Sorry daarvoor, zulke keuzes zijn niet makkelijk.
Heel veel sterkte en praat samen goed he?

Dikke kus Rimke
 
Hi Manuela

Ik heb ooit een abortus gehad omdat ik echt geen andere uitweg zag. Mijn ex en ik waren al min of meer uit elkaar maar ik kwam niet van hem af en hij was erg gewelddadig. Ik vreesde echt voor mijn leven en dat van mijn kindje daarnaast had ik de Diane pil geslikt, wat schadelijk kan zijn.
Ik sta nog steeds achter mijn besluit maar ik kon niet inschatten wat een impact de abortus had, ik vond het geestelijk echt enorm heftig, ben van tevoren ook nog flauwgevallen omdat ik het zo erg vond.

Ik vertel je dit omdat ik denk dat je man gelijk heeft, waar er 4 eten, eten er ook 5.....
En een zwangerschap afbreken is (vond ik) heel veel zwaarder dan ik had ingeschat.

Maar als je echt denkt dat jullie he niet gaan redden is het misschien beter, Wat je ook doet, volg je gevoel en laat je beslissingen niet leiden door angst!

xx
 
hoihoi,

nou ik heb gisteren vette bonje gehad met mn man.. we zijn het niet met elkaar eens..
hij vind dat we het echt niet aan kunnen om dit kleine mensje op de wereld te zetten.
omdat we finiciele problemen hebben momenteel en we net op het randje onze 2kids kunnen verzorgen..

hij blijft bij zn standpunt dus ik weet niet wat ik moet doen..

en tis zo zielig tegen over dit mensje, maar ook weer zielig voor de 2kids..

gr,Manuela
 
Hoi Manuela, moeilijk hoor. Ik heb het van dichtbij in mijn omgeving meegemaakt. De impact van weghalen kan inderdaad veeeeeel groter zijn dan dat je je kunt bedenken, voo jullie allebei overigens... Laat het even rustig bezinken en neem niet te overhaast een beslissing. Je zou ook kunnen gaan praten met het VBOK bijvoorbeeld, die kunnen je misschien ook helpen... Sterkte...
 
Hoi Manuela,

ik  vind dat je best in een lastige situatie zit en ik denk dat het belangrijk is om te horen dat elke  keuze ( welke keuze dan ook )  die je maakt hele belangrijke consequenties zal hebben voor jullie leven.
Ik heb zelf een aantal jaren geleden een abortus gehad en je verhaal klinkt me een klein beetje bekend in de oren. Ik was plots zwanger geraakt ( en heb dus wel anticonceptie gebruikt) toen ik 18 was. uit eindelijk kwam het er op neer dat ik erg bang was. ( geen geld/geen huis, net een relatie) en mijn vriend vond dat het gewoon niet kon.   Ik heb het dus weg laten halen met een klein beetje druk van mijn vriend. Nu jaren later ben ik al  5 jaar met hem getrouwd en hebben we het er vaak over gehad. Allebei zijn we het er over eens dat het de meest moeilijke beslissing was in ons leven en dat als we het konden het zouden terug draaien. De eerste jaren heb ik het hem ook erg kwalijk genomen omdat ik het gevoel had dat hij me dwong om een kind weg te laten halen en dat heeft ons ook bijna het huwelijk gekost. Uit eindelijk is het nu een stuk beter maar ik zal het altijd blijven voelen. ( enige reden waarom we nog bij elkaar zijn is omdat hij er achteraf net zoveel spijt van heeft en gehandeld heeft uit angst.... en dit ook met 1000 keer zijn excuses heeft toegegeven)

Denk er goed over na! als je zelf de beslissing maakt omdat JIJ vind dat het niet kan dan zou ik zeggen heel veel sterkte met je eigen gevoelens. Maak je de keuze onder druk van je man! dan wil ik je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie huwelijk sterk genoeg is!
Probeer alsjeblieft elke keuze te overwegen! ook het houden van de baby of eventuele adoptie... de stap van abortus is echt niet niks...

Sterkte en als je ooit wil praten dan mag je me altijd mailen
Groetjes Raya

ps. ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal... het is niet makkelijk om het hier open en bloot op een forum als dit te zetten met alle vooroordelen van mensen.

mijn email: auwtje@8200rpm.com
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan