hoelang blijf hcg hormoon in je bloed???

He meid.

Jeetje zeg, wat een moeilijke beslissing.
Wacht eerst de uitslag maar af, misschien maken jullie je al druk en is er geen zwangerschap. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat snap ik ook wel best.
Ik vind het alleen heel erg   moeilijk dat je man zo stellig is dat een derde kindje niet kan, terwijl hij eerst zei dat het geen verschil maakt of je 4 monden of 5 moet voeden.
Ik zou ook niet weten wat ik zou moeten doen. Of je huwelijk kapot met een abortus, of je huwelijk kapot met drie kinderen!!!!
Meid, maak in ieder geval niet te overhaast een beslissing, je kan het namelijk niet meer terug draaien. Probeer er in ieder geval samen uit te komen.

Meid heel veel succes, ik denk aan je.

Veel liefs Yeppie
 
Ik vind het heel triest dat jullie financieele situatie zwaarder weegt dan het leven van jullie kindje, er zijn zoveel tips gegeven op deze topic ivm geldzaken, waarom doen jullie daar dan niks mee?? Je financieele situatie kan je zelf veranderen, tuurlijk dat kan best een paar jaar duren, maar het leven van je kindje krijg je nooit meer terug.

groetjes
 
hoihoi,

ik heb de uitslag binnen de hcg hormoon is verhoogt maar nog niet duidelijk genoeg of ik wel zwanger ben.. moet weer over week bloed laten prikken als dan de hcg hormoon is gestegen dan kan ik er zeker van zijn! dus ik ben nog niet echt wijzer van geworden..

mamasab:

als je de andere 2 kinderen te kort doet.. en dit kindje niet kan geven wat je hoort te geven!! dat is erg oneerlijk.. de finicieele problemen blijven lopen.. je kan je kind opvoeden en dan als ze ouder worden? kun je ze dan ook de dingen bieden die je hoort te bieden.. zo kom je alleen maar verder in de problemen en ik wil de kinderen allemaal het zelfde geven en niet 1 te kort doen.. ik heb daar totaal geen zin in.. ik heb buiten dat 2prachtige kinderen die ik god zijdank wel kan verzorgen en geven wat ze nodig hebben.. maar bij de 3e gaat dat echt problemen opleveren.. en natuurlijk wij zijn hier bij geweest en ik wil het kindje houden.. waar er 4eten kunnen er ook 5mee eten.. maar als de een er anders over denkt? wat moet je dan.. je wilt toch ook niet de relatie van vader en zoon kapot maken omdat papa en mama meningsverschillen hebben? ik moet toch ook aan mijn andere kinderen denken? en dat ik toch doe waar ik zin in heb om dit kindje te houden en ik de relatie kapot maak voor mij en mijn zoontjes? dit is gewoon de allller moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten nemen.. en ik ben bereid om dit te overwegen maar dan moet mijn man er ook mee eens zijn.. het lijkt wel of ik moet kiezen tussen: mijn gezin behouden? of alleen verder gaan met de kinderen.. of zit ik nu weer verkeerd ?

misschien is alles een beetje van hier en daar neergezet.. maar wat in me op komt zet ik eenmaal neer..

gr,
Manuela
 
He meid,
Ik snap jou ook wel! heus wel, maar zulke dingen kunnen mij echt emotioneel raken en zet ik ook gewoon dingen neer die in me opkomen, ik hoop dat je dat niet erg vind.

Als ik eerlijk ben vind ik dat jou man niet eerlijk is, die wil gewoon de gevolgen niet overzien, als hij geen kinderen meer wil waarom laat die daar dan niks aan doen?? Nu word er waarschijnlijk een onschuldig wondertje er de dupe van. Dat kindje wat in je groei, groeit elke dag een stukje meer, mijn eerste echo met 6weken met een kloppend hartje en met 12weken al een echt klein mensje, wat pijn heeft als het weggehaald word, ik kan me eigen gewoon niet voorstellen dat mensen zo iets van eigen vlees en bloed weglaten halen. Nu moet jij weer een week wachten op een bloedtest....is het weer een weekje gegroeid terwijl het toch geen kans krijg....echt ik krijg er gewwon de rillingen van.

Inwendig hoop ik echt dat je gewoon niet zwanger echt waar.

Meid ik val je niet aan, ik begrijp echt wel dat je het moeilijk heb maar je kunt er toch voor vechten?? Je man moet ook jou begrijpen  anders vraag ik me af waar jullie huwelijk op gebaseerd is,  en als het goed is hoef je danniet te kiezen tussen jou en de kinderen of je huwelijk.
 
groetjes

 
hoi Manuela,

wat een vreselijke, eigenlijk onmogelijke keuze.
jammer dat je man zo stellig is, vooral omdat hij eerst anders dacht.
persoonlijk ben ik ook tegen abortus, omdat ik denk dat wij mensen niet het recht hebben leven te beeindigen, maar dat terzake.

er zijn meerdere mogelijkheden, je zou een adoptie kunnen overwegen??? dit geeft jullie ook meer tijd om te wennen en misschien komen er dalijk oplossingen waaruit blijkt dat jullie het kindje toch kunnen onderhouden.

en je schrijft vaker, wat je moet geven omdat het hoort, maar wat is dat dan?
ik denk dat kindjes niet ongelukkiger zijn als ze minder cadeaus krijgen ofzo.
zelf ben ik ook opgegroeid in een gezin waar het niet breed was. voor mijn ouders was dit moeilijker als voor mij, zo kreeg ik met 4 jaar pas voor het eerst nieuwe kleren en ook cadeaus kreeg ik veel minder dan de meeste vriendinnetjes, maar ik vond dat niet erg. ik heb niks gemist en een hele leuke jeugd gehad. veel buiten gespeeld, gefietst met mijn ouders en zij maakte van kleine dingen iets speciaals. ik weet nog dat ik af en toe frietjes kreeg uit een koffiezakje (dan leek het net of hij gehaald was, dit kon natuurlijk financieel niet)
zelf is mijn mening dat kindjes vreugde brengen en dat zij meer hebben aan elkaar en goede liefhebbende ouders dan aan veel geld.

heel veel succes met jullie keuze.

en ik hoop dat je man snapt dat een abortus vele grotere gevolgen heeft dan alleen geen kindje, het betekent emotioneel ook heel veel, en ik denk niet alleen voor jou.

heel veel sterkte, vooral weer de moeilijke wachttijd.

gr floor
 
Och meid, wat vreselijk moeilijk!

Ik denk dat de gevolgen (emotioneel, psychisch) van een abortus vele malen groter zijn dan de gevolgen van 3 kids opvoeden met een heel krap budget. Ik zou de gedachte niet kunnen verdragen dat ik een kindje zou hebben laten "weghalen" als blijkt dat je financien over een jaartje bijtrekken.

Wat iemand hiervoor ook al gezegd heeft; ik zou naar alle mogelijke manier zoeken om geld te generen (belastingteruggave, zorg/huur/kindertoeslag, lagere energie/telefoon/tv/ziektekosten, goedkopere boodschappen, krantenwijk, schoonmaakjob of avondwerk etc) om dit kindje te kunnen houden.

Ik zou dit persoonlijk zien als een keuze tussen geld of mijn ongeboren kindje. En niet als een keuze tussen m'n relatie of m'n ongeboren kindje.

Maar waarschijnlijk heb je weinig behoefte meer aan nog een mening. Daarom wil ik je voornamelijk heel veel sterkte wensen bij het nemen van de beslissing. Ik denk dat niemand hier je wil veroordelen, ook als je ervoor kiest om je zwangerschap af te breken. Ik hoop dat je je "veilig" genoeg voelt om hier te blijven meeschrijven en je verhaal te doen!

Dikke knuffel,

Jacoline.
 
Hoi Manuela,

Wat een gedoe zeg dat je nu weer een week moet wachten........
Ik denk dat er op dit forum heel veel meiden zijn die met je meedenken en je proberen het juiste advies te geven. Maar echt een rotsituatie zeg!

Ik weet zeker dat jullie uiteindelijk een weloverwogen keus gaan maken, heel veel succes en sterkte meid!

Realiseer je alsjeblieft wel dat de liefde voor een kind echt 100.000x gelukkiger maakt dan geld..........

Liefs, Eline
 
ik weet niet of ik hier goed aan doen...maar ik werd echt zo verschrikkelijk boos toen ik je laatste berichtjes las....en dan niet eens zozeer op jou, maar op je man...Hoe durft hij zo stellig zijn mening te geven en er maar vanuit gaat dat jij die volgt, omdat anders jullie huwelijk over zal zijn...heb jij geen mening ? heb jij geen gevoel ? Dit is toch een beslissing die je noooit zal kunnen nemen zonder gevolgen...persoonlijk zou ik deze keuze niet eens overwegen in jullie situatie....als je nou ongeneeselijk ziek bent of geestelelijk/lichamelijk  niet inorde bent waardoor een zw.schap niet ideaal is dan kan ik erin komen...maar omdat het fincieel niet kan,     neee me broekt zakt hier echt van af...
en nog iets....dit kleintje wil er wel heel graag zijn he....als ie door 1x gescheurd condoom gaat....het heeft zo moeten zijn...en als je man hierdoor van je af wil, is ie jou niet eens waard...als mijn man me de keuze abortus of je huwelijk zou bieden dan kon ie naar de pomp lopen... idioot...Mannen snappen ook niks...

begrijp me goed, snap best dat het voor jou een stuk moeilijker is als voor iemand als ik , die dit leest....
succes met het maken van je keuze...al zou ik het niet eens in overweging nemen.

sterkte.
gr bambi

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan