hoelang blijf hcg hormoon in je bloed???

Hoi meid,
Wat een trieste situatie, iedereen zou blij moeten zijn als het een kindje verwacht want het is  zeker wel een wonder.
Ik begrijp zeker wel dat de situatie nu niet is zoals je zelf had gewild, maar denk goed na over je keuze en doe please niks waar je zelf niet/of mss maar half achter staat!!!!
Je heb nog een heel leven voor je en wat als je een beslissing neemt waar je later veel spijt van krijg.
Ik hoop zo dat jullie er samen uit kunnen komen!!
Ik wens je veel succes met je keuze maken!!!

groetjes
 
Hallo Manuela

Wat een situatie! Ik begrijp jou heel erg goed maar ook jou man. Zelf heb ik nooit in een vergelijkbare situatie gestaan maar ik heb ook periodes in mijn leven gehad waar een kind niet handig was geweest en ineens ben ik als 34 jarige voor het eerst moeder geworden en nu wel 200% klaar voor die uitdaging. Kan nu bijna niet wachten op nr 2 maar ik hoop dat ik mijn lichaam zeker een jaar kan bieden om te ontzwangeren. Een goede vriendin werd 8 jaar geleden zwanger van haar eerste. Omdat haar relatie op dat moment erg onzeker was geworden was ik die eerste dat zij beelde met de nieuws. Zij woonde op kamers en was net een jaar bezig met haar studie een een jaar eerder was haar moeder en enige familielid, overleden. Zij besloot uiteindelijk om haar vriend over de zwangerschap te vertellen  - ook hij was net 1 jaar bezig met zijn studie, en  vrij snel besloten ze om het kind te houden. Zij ging samenwonen in een piepklein tweekamer appartement en een maand voor de bevalling gingen ze trouwen. 14 maanden na de eerste volgde nr 2 en  een paar jaar later nr. 3. De studie van mijn vriendin werd met iedere kind langer en langer. Na nr 3 werd haar man klar met zijn studie en vond gelukkig snel een baan. Toen zij zwanger werd van de 4de gingen ze met veel steun van de bank een huis en een auto  kopen en nu - twee jaar later - is mijn vriendin EINDELIJK klaar met haar master en is nu op zoek naar een baan. Het is 8 leuke maar ook moeilijke jaren geweest maar geen van beiden hebben er spijt van - wel  zijn ze niet eens over om er nog een 5de moet komen, maar ik geloof niet dat  mijn vriendin dat wilt.      

Ik hoop dar jullie samen een keuze kunnen maken waar jullie geen spijt van zullen krijgen - ik wens jullie heel veel sterkte hiermee.

Liefs

Mor 74
 
He het is net wat je zeg, zielig tegenover dit mensje. Als je het zo bekijkt, jij gaat beslissen of hij/zij de kans krijg om op te mogen groeien of niet.

Ik zal mijn standpunt toelichten, maar daar was je all achter waarschijnlijk: Ik ben zelf echt beslist tegen abortus, in wat voor een stadium dan ook. Ik heb er echt heel veel moeite mee dat mensen beslissen dat het kindje in hun buik niet mag leven, want hoe klein het ook is, het leeft!!!!!!!

Ook vind ik het heel moeilijk, omdat bij  mijn vriendin in augustus haar babymeisje een week na de geboorte, is overleden, waar zo ontzettend intens verdriet was. Die zo graag het kindje had willen houden, terwijl er ook mensen zijn die het weg laten halen.

Nou meid, ik wens je wel succes met je keuze, want ook al kies je voor abortus zal ik je  nooit veroordelen hoor, echt niet!!! Iedereen denkt er anders over en wie ben ik om dat te veroordelen!!!!

Groetjes
 
Hoi Manuela,

mogelijk kun je naar sociaal raadslieden gaan of maatschappelijk werk gaan om te kijken naar de financien. Mogelijk hebben jullie recht op bepaalde uitkeringen/bijdragen of wat dan ook van de gemeente/overheid, waardoor er gewerkt kan worden aan de financien. Waardoor de reden om dit kindje weg te laten halen, in een ander daglicht komt te staan.

Sterkte en ik hoop dat jullie hierin een weg vinden om de oorzaak weg te werken.

Groetjes.
 
Lieve meid,
wat een dilemma.... ik krijg een brok in mijn keel, want deze keuze is niet te maken!
Ik zou als ik jou was nu nog geen beslissing nemen. Jullie zijn net ah wennen ah idee van een zwangerschap. Er tuimelt zoveel door jullie hoofden....
Financiën, niet onbelangrijk, maar is dat echt alles? Bedenk ook dat je meer kinderbijslag krijgt, alle beetjes helpen. Toen onze tweede zoon een jaar was ben ik abrupt gestopt met werken ivm grote problemen met de oppasmoeder. Mijn keuze was abrupt, en ook wij hadden niet echt de middelen om 'zomaar' te stoppen met werken. MAAR, je redt het! Ga eens praten met iemand vh NIBUD of een maatschappelijk werker. Zij kunnen je helpen, echt waar!!!

Ik doe een pleidooi voor je babytje (sorry, maar dat moet ik doen vanuit mijn hart).
Ik ben zelf een 'ongelukje'. Mijn mama was 18 toen ze zwanger werd. En ik ben altijd superdankbaar geweest dat ze voor mij heeft gekozen. Daarom heb ik ook altijd gezegd, wat er ook gebeurd, nooit een abortus. Let op: MIJN keuze, niet de jouwe. Je hoeft je dan ook niets van mijn idee aan te trekken.
In een boek van Heleen van Rooijen, de 2e geloof ik (is dat Godin van de jacht?) wordt ook een abortus omschreven in een andere wat absurde situatie, dus zie het absoluut niet als jouw verhaal, want dat is het bij lange na niet, maar het gaat meer om de omschrijving van de abortus. Ik vond het vreselijk om te lezen, en ik geloof dat het voor een vrouw een behoorlijke belasting is. Als ik de verhalen zo lees van de vrouwen die om hun redenen abortus hebben laten plegen, dan lees ik daarin ook hoe vreselijk moeilik dat voor hen is geweest. Ben jij er tegen bestand? Is je man er tegen bestand? Kun je er je levenlang mee leven? Allemaal zo moeilijk.

Ik wens je alle wijsheid toe, alle liefde en geduld, en ik hoop voor je dat je het financieel toch ziet zitten. Er zijn ook grote gezinnen die het redden op hele leuke creatieve manieren. Het zal beslist niet meevallen, maar dan heb je toch je kindje nog. Ik heb zelf wel eens boodschappen terug moeten leggen in de supermarkt, maar dat vond ik zelf minder belangrijk, ook al is het op dat moment zelf genant.

Kop op, zet hem op meid!! Dikke knuffel Pippi
 
Oei, oei, oei!
Sterkte met de keuze meid, zal niet mee gaan vallen, maar boven alles nogmaals: blijf praten met elkaar, want ouders die ruzieen, daar hebben je twee andere mannetjes ook niets aan en ben je alleen maar verder van huis.........
Akelig, ik denk aan je,

Dikke kus Rimke
 
Hoi Manuela,

Moeilijk hoor!
Gek gezegd kan ik me in allebei de 'standpunten' wel vinden. Ik snap dat er mensen zijn  die zeggen; abortus, dat nooit,.........maar ik snap de anderen ook erg goed. Echt, ik weet totaal niet hoe jullie leven, dus dat maakt het lastig om advies te geven.
Ikzelf zou het kindje laten komen, zou het als een 'wondertje'zien....., maar nogmaals, alleen JULLIE kunnen een weloverwogen keus maken!

Ik ben zelf met weinig (lees;  GEEN)  geld opgegroeid; mijn ouders gingen scheiden toen ik 5 was, mijn moeder was een bijstandsmoeder van 3 kinderen ( ik; 5jaar, mijn broertjes 3 en 1 jaar!) mijn vader heeft nooit alimentatie betaald, dus wij hadden echt geen cent! Mijn moeder moest  alle eindjes aan elkaar vastknopen toen wij klein waren, maar toch heb ik het prima gehad en heb ik echt veel respect voor mijn moeder. (en we hadden het behoorlijk zwaar hoor; we woonden 4 jaar lang in het vakantiehuisje van mijn opa en oma.....)

Ik snap echt dat dit totaal niet lijkt op jullie verhaal, maar wilde het je toch vertellen.....

Maar ; wat je ook kiest, zorg er alsjeblieft voor dat je over alles goed gepraat hebt en dat jullie er echt samen achter staan.........

Heel veel suc6,

liefs, eline
 
hallo,
bedankt voor jullie reactie nogmaals.. ik probeer hier een beetje moed te krijgen maar die valt weer in duigen als ik mijn man heb gesproken!
Ik heb hem ook gezegt dat als we abortus doen dat ik dat tegen mn zin zal doen en onze huwlijk er ook aan kapot kan gaan.. dan zegt hij ja maar als we dit kindje houden gaat ons relatie ook kapot omdat we met finiciele problemen zitten! en dat het tegen over onze 2jongens oneerlijk is.. en dat ik is logischer moet nadenken!
*ik snap hem ook wel want we zitten namelijk echt niet breed!!!*
ik heb hem ook gezegt dat we niet snel mogen beslissen dat we anders spijt krijgen.. maar hij zegt al dat hij zn besluit heeft genomen.. dus dan ben ik uitgepraat!

Het is echt een schat van een man,maar hij blijft bij zn standpunt.   dus bij deze denk ik maar dat ik er mee akkoord moet gaan *ik heb altijd gezegt dat ik nooooit van mn leven abortus zal plegen omdat ik het eigl moord vind..*
morgen heb ik de uitslag van bloedtest.

gr,
Manuela
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan