hoi,
Ik ben nu 22 en zwanger van mijn 2e kindje. Mijn man is 24.
Ik was 20 toen ik zwanger raakte (bewust) van ons dochtertje.
Mijn schoonfamilie was een beetje geschrokken, maar mijn 'eigen' familie was heel blij.
Mijn moeder is zelf ook 'vroeg' aan kinderen begonnen en ik heb dat altijd heel leuk gevonden. Bij mij was de behoefte gewoon heel groot toen ik 20 was.
Onze situatie was er ook naar, gelukkig samen, goede baan, dus waarom ook niet.
Heb het wel heel moeilijk gevonden, al die blikken van anderen. Alsof ze denken dat je een domme fout hebt gemaakt (daar was ik heel bang voor dat mensen dat dachten). Maar nu kan me dat niet meer schelen.
Het gaat erom of je er klaar voor bent en of je denkt dat je het aankunt en het maakt niet uit of je er bewust voor kiest of niet. Een kind is toch een pracht geschenk!!!
Wat ik ben leren zeggen wanneer mensen vroegen of het een ongelukje was (de brutaliteit!!!) zei ik; een kind kan geen ongelukje zijn, de kans dat je zwanger raakt is een gelukje!!!
mamammeke
Ik ben nu 22 en zwanger van mijn 2e kindje. Mijn man is 24.
Ik was 20 toen ik zwanger raakte (bewust) van ons dochtertje.
Mijn schoonfamilie was een beetje geschrokken, maar mijn 'eigen' familie was heel blij.
Mijn moeder is zelf ook 'vroeg' aan kinderen begonnen en ik heb dat altijd heel leuk gevonden. Bij mij was de behoefte gewoon heel groot toen ik 20 was.
Onze situatie was er ook naar, gelukkig samen, goede baan, dus waarom ook niet.
Heb het wel heel moeilijk gevonden, al die blikken van anderen. Alsof ze denken dat je een domme fout hebt gemaakt (daar was ik heel bang voor dat mensen dat dachten). Maar nu kan me dat niet meer schelen.
Het gaat erom of je er klaar voor bent en of je denkt dat je het aankunt en het maakt niet uit of je er bewust voor kiest of niet. Een kind is toch een pracht geschenk!!!
Wat ik ben leren zeggen wanneer mensen vroegen of het een ongelukje was (de brutaliteit!!!) zei ik; een kind kan geen ongelukje zijn, de kans dat je zwanger raakt is een gelukje!!!
mamammeke