Ik ben een jonge mama ...so what?!?

Nou wil ik eens en voor altijd iets uit de weg helpen (lukt toch niet maar goed)
Jonge ouders (we zijn namelijk 21 jaar) met een kindje (ons zoontje is net1 jaar)
kunnen net zo veel bieden aan hun kindje als oude ouders. O.k. het is VAAK zo dat 30 wordt normaal gevonden voor een eerste, onder de 26 is echt jong en boven de 38 oud. Waarom?!? die vooroordelen...die blikken. Ik heb er al 'last'van vanaf dat mijn zwangerschap zichtbaar werd. Ik was mega trots op mijn buik. En ja er er zat een jong hoofd boven. Maar wel een blij en een trots hoofd. Oh wat werd er getwijfeld of ik wel wist wat me te wachten stond! Alsof je dat beter weet als je 35 bent en je krijgt je eerste?!
Er zijn blijkbaar mensen die dat echt denken? Ik en mijn man zijn zo trots op ons kleine ventje. ZO veel liefde...onbeschrijfelijk. En dan nu de reacties zo van ...  'Wat doen jullie dat goed' en 'petje af hoor voor jullie'. Ja goedbedoeld dat zeker. Maar waarom zoek ik ook daar weer wat achter? Al die extra onzekerheid (je bent het toch al als 'nieuwe' moeder/ouders) heeft het ons heel  moeilijk gemaakt. Nu is hij  1 jaar  en laat hij bijvoorbeeld luidkeels weten als hij ff zelf wil lopen in de supermarkt of in het park. Iedereen kijkt zo...'jee dat is nou weer typisch zo'n jonge moeder' Het kan volledig aan mij liggen, echt dat kan zeker.
Wat denken jullie? Kijken jullie ook zo naar jongere ouders?
Ben heel benieuwd wat de meningen zijn.

Lieve groeten Mama van Pip
 
quote: mamaLina schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('09-09-2005 22:28:02'));

Nou wil ik eens en voor altijd iets uit de weg helpen (lukt toch niet maar goed)
Jonge ouders (we zijn namelijk 21 jaar) met een kindje (ons zoontje is net1 jaar)
kunnen net zo veel bieden aan hun kindje als oude ouders. O.k. het is VAAK zo dat 30 wordt normaal gevonden voor een eerste, onder de 26 is echt jong en boven de 38 oud. Waarom?!? die vooroordelen...die blikken. Ik heb er al 'last'van vanaf dat mijn zwangerschap zichtbaar werd. Ik was mega trots op mijn buik. En ja er er zat een jong hoofd boven. Maar wel een blij en een trots hoofd. Oh wat werd er getwijfeld of ik wel wist wat me te wachten stond! Alsof je dat beter weet als je 35 bent en je krijgt je eerste?!
Er zijn blijkbaar mensen die dat echt denken? Ik en mijn man zijn zo trots op ons kleine ventje. ZO veel liefde...onbeschrijfelijk. En dan nu de reacties zo van ...  'Wat doen jullie dat goed' en 'petje af hoor voor jullie'. Ja goedbedoeld dat zeker. Maar waarom zoek ik ook daar weer wat achter? Al die extra onzekerheid (je bent het toch al als 'nieuwe' moeder/ouders) heeft het ons heel  moeilijk gemaakt. Nu is hij  1 jaar  en laat hij bijvoorbeeld luidkeels weten als hij ff zelf wil lopen in de supermarkt of in het park. Iedereen kijkt zo...'jee dat is nou weer typisch zo'n jonge moeder' Het kan volledig aan mij liggen, echt dat kan zeker.
Wat denken jullie? Kijken jullie ook zo naar jongere ouders?
Ben heel benieuwd wat de meningen zijn.

Lieve groeten Mama van Pip


Lieve "jongemoeder"

Wat een gezeur he? Waar bemoeien mensen zich mee. Ikzelf was 25 toen ik Roos kreeg dus was ook jong (volgens bepaalde mensen).
Lekker laten denken die mensen en geniet van Pip. Je bent helemaal niet jong. Als je er volledig aan toe was dan is dat toch jullie keus. Ik vind het juist wel lekker dat onze kleintjes jonge ouders hebben. Ik zal niet graag boven m'n 35ste nog een kleintje krijgen. En als het nu niet anders kan omdat het eerst niet lukte ofzo dan is het alleen maar supertof natuurlijk, maar anders...... Geef mij maar jonge ouders!!!

Liefs,
Henriette




 
Hallo mama van Pip,

Herkenbaar hoor ik was zelf 24 toen ik Daan kreeg, en ja de meesten vonden dat wel een beetje jong. Ik kreeg al reacties over onze kinderwens (was toen 23) als dat ter spake kwam. Ik was nog jong genoeg om nog een paar jaartjes te wachten, nu konden wij nog doe en laten wat wij wouden zonder dat je oppas zou moeten regelen.
Maar wat heeft een ander met mijn kinderwens te maken, en tuurlijk was ik mij ervan bewust dat ons leventje veranderen zou, maar daar kozen wij toch voor.
Vroeger was het heel normaal dat je jong kinderen kreeg, en nu is het bijna een taboe.
Ik zou zeggen geniet lekker van Pip dat doen wij ook van Daan.
En trek je niets van anderen aan.

Groetjes Saskia mama van Daan
 
Hoi Lina,

Ik ben zefl ook een jonge moeder, ik heb nu een dochtertje van 4,5 maand en was net 1 maand 23 toen ze geboren werd. Heel vaak heb ik een reactie op het winkelcentrum gekregen van " een kind met een kind", je wordt er schijtziek van. Mijn schoonzusje had precies hetzelfde, was ook 23 en kwam op zwangerschapsgym en toen werd daar ook de opmerking gemaakt, wat meot een kind nou al met een kind. Mijn moeder was zelf ook net 22 toen ze mij kreeg, en is nu 45, maar als je ziet hoe leuk het nu is met ons drieen. Du slekker niks van aan trekken, laat ze maar lekker jaloers zijn

Groetjes,

Anne
 
Hai,

Ik ben zelf nu 34 en was 29 toen ik mijn eerste kreeg (nu net de derde). Die leeftijdskwestie is compleet onzin... Ik denk zelfs dat als je juist wat ouder bent, het minder makkelijk is om kinderen te krijgen en groot te brengen...
Onze eerste was een echte huilbaby (17 uur per dag), als ik dat nu zou moeten doormaken, zou ik daar minder goed tegen kunnen dan toen ik jonger was... Ik heb nu gewoon meer slaap nodig!
De meeste oudere ouders (niet allemaal, wil hier ook niemand mee kwetsen) zijn bezig met carriëre maken... en willen ook blijven werken omdat ze zo'n goede/leuke baan hebben.... en op een gegeven moment hoort er nog een kindje bij... Als je een makkelijk kindje hebt, is dat ook goed te doen... Maarja, niet alle kindjes zijn makkelijk....
Maarja mijn levensdroom heeft hier natuurlijk ook mee te maken... Ik heb van jongs af aan geweten dat ik huisvrouw en moeder wilde worden... Jammer genoeg had mijn eerste levenspartner (7 jaar mee samen gewoond) niet dezelfde wens... Anders was ik ook jong moeder geweest! Tuurlijk, nu geniet ik volop van mijn drie meiden... en ik heb een hoop aan de extra levenservaring die ik in die 8 jaar heb opgebouwd... Maar ik denk dat het net zo goed was gegaan als ik wel op ca  21 jarige leeftijd moeder was geworden... Met het grote voordeel dat ik toen mijn moeder nog had gehad... (overleden toen ik 25 was)
 
Ladies,

Hier moet ik toch even reageren hoor, als "oude"moeder... (39, moeder van een dochter van 6 maanden) Ik heb nog nóóit gedacht als ik een jonge moeder zag: ze is te jong, (en daardoor waarschijnlijk vast geen goeie moeder) /'t zal wel niet gepland zijn/ een kind met een kind, of een soortgelijke opmerking die jullie naar je hoofd krijgen. Er zitten voor en nadelen aan allebei waarschijnlijk, so be it. Ik kan er niet over oordelen, net zo min als jullie.
Maar ik vind het toch jammer dat in dezelfde treath tegelijkertijd weer een aantal súper clichee's naar voren komen over oudere moeders! Gaat het er niet juist om om elkaar te respecteren, als moeders. PUNT.? Ongeacht leeftijd, ras, beweegreden etc.
Het is me opgevallen dat vrouwen (moeders) elkaar zo makkelijk veroordelen; wel of geen borstvoeding, jong of oud moeder, creche of thuisblijven, oud of jong moeder worden.

Een paar voorbeeldjes:

Henriette: " Ik zal niet graag boven m'n 35ste nog een kleintje krijgen. En als het nu niet anders kan omdat het eerst niet lukte ofzo dan is het alleen maar supertof natuurlijk, maar anders...... Geef mij maar jonge ouders!!!"

Anders....? Dus als je er maar genoeg voor geleden hebt is het wél legitiem om op oudere leeftijd moeder te worden?? Zoals Saskia, mama van Daan schrijft: "Maar wat heeft een ander met mijn kinderwens te maken, en tuurlijk was ik mij ervan bewust dat ons leventje veranderen zou, maar daar kozen wij toch voor."
Inderdaad! Maar lees de zin nog eens en realiseer je dat dit zelfde ook opgaat voor oudere moeders...

Mama Bal: "De meeste oudere ouders (niet allemaal, wil hier ook niemand mee kwetsen) zijn bezig met carriëre maken... en willen ook blijven werken omdat ze zo'n goede/leuke baan hebben.... en op een gegeven moment hoort er nog een kindje bij... "
Nogmaals, mag je alléén op latere leeftijd moeder worden als het niet lukte ofzo? En wat is er mis met een leuke baan?

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik héél goed snap dat je doodziek word van de opmerkingen die je als jonge moeder te horen krijgt, niemand heeft het recht om je te beoordelen of te veroordelen op het feit dat je het geluk hebt (want dat is het) om al dan niet jong moeder te mogen worden. Maar een beetje respect en minder vooroordelen over en weer, zou het allemaal toch een stuk relaxter maken ;-)

Groet, Debbs
 
Als je denkt dat het als jonge moeder lachen is om van die blikken te
krijgen, had je dubbel gelegen als je met een oude vent was getrouwd.



Ik was 23 en mijn man 35 toen Ellen geboren werd.



Mensen maken zich overal wel druk om, als ik me de hele dag bezig zou
moeten houden met wat mensen dan wel niet van me vinden kan ik me beter
voor mijn kop schieten.



Afgezien daarvan zitten er ZOVEEL voordelen aan het jonge moederschap.
Iedereen loopt te zeiken dat je jeugd voorbij is, maar guess what, je
kinderen zijn het huis uit voordat jij naar een verzorgingstehuis moet.




Als ons kind een puber is, zijn we dertigers, als kinderen van dertigers pubers zijn, zitten ze in de overgang :)



Ik heb het boekje "moeder worden voor je 25ste" gekocht, misschien ook wat voor jou:



http://www.moederwordenvoorje25ste.nl/
 
Nog even reageren op Debbs:



Helemaal met je eens. Iedereen moet gewoon lekker doen wat hij zelf wil.



Het probleem is dat mensen hun eigen keuzes proberen goed te praten
door de alternatieve keuze af te zeiken, alsof daarmee hun pad meer
legitiem is ofzo. Dit kun je eigenlijk toepassen op alles, werk,
religie, relaties..



Als JIJ gelukkig bent met wat JIJ gekozen hebt, jong oud thuis creche
carriere afwas WHATEVER, dan mogen mensen zeiken wat ze willen, maar
zij leven jouw leven niet.



En sta er ook eens bij stil dat mensen die jou "blikken geven" daar 2
uurtjes later niet meer bij stilstaan en jij daar later nog over zit te
piekeren. Daarmee geef je ze wel erg veel macht denk je niet?

 
Terug
Bovenaan