Hi Femke en Roosmarijn,
Hier alles helemaal goed met mij en Veerle. Ze doet het prima en ik ben zo langzaamaan wat minder moe aan het worden.
De bevalling is echt heel goed gegaan. Het hele weekend rommelde het al een beetje met onregelmatige weeen, maar nog niet het echte werk zeg maar.
Maar de nacht van zondag op maandag wel. Maar iedere keer als ik opstond verdwenen de weeen weer, dus dat was wel raar.
De nacht maar even afgewacht en het zette niet echt door. Maandagochtend Marijn naar school gebracht en ik had tegen mijn man gezegd: ga maar niet werken, ik weet het niet helemaal ..... En om 9.00 uur toch maar even gebeld en overlegd met de verloskamer van het ziekenhuis. Daar wilde de verloskundige mij toch even zien.
Dus mijn ouders gebeld om hier thuis op te passen op de kleinste ( die kon niet naar de kinderopvang omdat daar waterpokken heerst) en Marijn op te halen van school om 15.30 uur ... voor het geval dat. We hebben nog getwijfeld om de ziekenhuistas wel of niet mee te nemen, maar toch maar gedaan.
Dus wij om 11.00 uur daar en ik merkte in de auto dat de weeen er toch wel waren, maar heel goed op te vangen.
In het ziekenhuis werd ik aan de CTG gelegd en gyn heeft inwendig onderzoek gedaan, ik had al 4 cm ontsluiting. Dus al dat gerommel had wel degelijk iets gedaan. Hij liet me niet meer naar huis gaan, deze baby wordt vandaag geboren zei hij nog heel enthousiast. Ik werd er ook wel echt heel blij van, want op dinsdag de 24e stond de afspraak gepland om een inleiding te bespreken en daar zag ik echt heel erg tegenop.
Nou zo rommelde het aan tot zeg 1600 uur en toen had ik volledige ontsluiting. Echter de baby was nog steeds niet ingedaald!! Er was zoveel vruchtwater dat de baby niet naar onder kon zakken in de baarmoeder. Dus de gyn wilde heel voorzichtig met een trompetnaald de vliezen breken zodat gecontroleerd het vruchtwater eruit kon. Want scheuren mocht het niet de vliezen, ze waren veel te bang dat de navelstreng door de hoeveelheid water erdoor zou schieten en zou afknellen. Dus heel voorzichtig vruchtwater laten wegsijpelen. Dat duurde best lang, maar uiteindelijk zakte de kleine naar beneden. En toen begon het echte werk!!!!!!!!!!!! Je vergeet dat weer, maar toen braken de ECHTE weeen door. Jesus mina wat heftig zeg, de baby moest dus nog helemaal indalen door dat bekken heen en ik moest blijven liggen, want ze waren bang dat als ik zou gaan staan de vliezen alsnog zouden scheuren. En dat mocht dus niet. Dus liggend die weeen opgevangen. Dat ging eigenlijk best snel, maar wat een rothouding om weeen op te vangen zeg. Ik vond staan of zitten altijd beter te doen, maar ja het was niet anders.
Na een uurtje ofzo was ze helemaal ingedaald en mocht ik gaan persen. Nou na 8 minuten was ze geboren onze mooi lieve prachtige Veerle. Helemaal gezond en gaaf. En omdat ze maar heel kort in dat baringskanaal gezeten heeft was ze helemaal mooi en niet zo ingedeukt zeg maar. Het persen was echt niets vergeleken met die indalingsweeen. Maar wat een ontlading toen ze eruit was!! En daarna kwam er echt een stortvloed aan vruchtwater naar buiten, met een boog spoot het eruit tegen de muur aan !! De gyn had een kletsnatte broek aan van al het vruchtwater. Ongelofelijk wat een hoeveelheid, ik snap nu ook waarom ik zo'n enorme buik had.
Geen hechtingen, geen rupturen, dus alles prima in orde! Ik herstel echt gelukkig heel goed.
Maar Veerle is echt prachtig, ruim 4500 gram. De BV is al helemaal op gang gekomen en de jongens zitten bovenop haar als het kan de hele dag.
Ik ben de dagen na de bevalling heel moe geweest, supermoe. Vandaag de eerste dag dat ik me beter voel.
Wat een geluk en wat een zegen om weer een gezond kind te krijgen.
We zijn allemaal in de zevende hemel,
heel veel liefs van Jenny