Of dit:
Zo zien we allemaal dat Indra steeds vaker en langer ligt. Ze slaapt vast en snurkt als een ouwe beer. Overdag ben je je daar niet zo bewust van, maar ’s nachts ervaar je de geluiden van de dikhuiden in de overtreffende trap. Olifantendrollen die in de stille nacht met een daverende klap op de grond ploffen. De eerste keer, zit je echt rechtop in je slaapzak. Ook als ze ’s nachts aan de slag gaan met de plastic tonnen die we als speelgoed met zware kettingen hebben opgehangen, is dat wel even schrikken.
Mijn kleine meisje, en bijna moeder dus, ligt plat op de grond te slapen. Overigens wel op een dik bed van boomschors. Haar moeder WarWar staat naast haar. En gedurende de twintig minuten dat Indra diep onder zeil is, aait WarWar heel voorzichtig met haar slurf over de dikke buik van haar dochter. Nu weet ik dat we dieren niet mogen vermenselijken, maar uit dit gedrag blijkt heel duidelijk een liefdevolle relatie tussen moeder en dochter. Met ontroering zit ik te kijken en ik hoop dat WarWar straks tijdens de bevalling ook zo betrokken en zorgzaam is.
Zucht....