Hallo,
Met veel belangstelling deze 6 pagina's gelezen.
Wil graag vertellen hoe het bij mij ging.
Tijdens de zwangerschap, in de 4e maand, begon de melk al uit mijn borsten te komen. Dus ik had toen al van die lapjes ervoor (ben de naam kwijt, wij noemden ze altijd melkpads).
Toen Robin geboren is bijna gelijk aangelegd en dat ging goed. Hij dronk goed alleen lukte het hem niet mijn tepel in de mond te nemen.
Nu had ik wat platte tepels. Kraamhulp deed een tepelhoedje erop, ging super. 3e dag na de bevalling kreeg ik stuwing, die niet op hield, was een beetje pijnlijk. Op de 7e dag werd ik ziek. Had meer dan 40 graden koorts en toen de verloskundige langskwam (gebeld) kwamen we erachter dat ik baarmoederontsteking had. Antibiotica, kind onder de puskopjes. Kregen we spruw. En dat is best pijnlijk. Daaroverheen kreeg ik nog buikgriep en toen had ik het psychisch helemaal gehad. Later bleek dat Robin een te korte tongriem heeft, daarom kan hij niet een hele tepel pakken, alleen maar een gedeelte ervan.
Borstvoeding liep niet meer en deed enorm zeer. Heb toen maar een fles gekocht en een pak melkpoeder, zeer tegen mijn zin. Maar achteraf is het voor mij wel beter geweest, lichamelijk. Ben nog erg lang slap en veel moe geweest.
Psychisch heb ik het erg lang moeilijk gevonden om mijn kind melk uit een pak te geven. Wij eten biologisch en ik heb het beste voor met mijn kind, daar hoort ook BV bij.
Maar ik heb mij voorgenomen om bij een volgende, als we nog een kindje mogen krijgen, gewoon weer BV te gaan geven.
Robin is een goede eter, is niet heel vaak ziek en groeit lekker. Daar ben ik blij mee.
Maar ik vind het nog steeds moeilijk, en baal van mijzelf dat ik toch niet heb doorgezet ondanks alles.
Groetjes Linda