kiezen achternaam, what to do?

Eigenlijk toch erg dat zoveel mensen nog steeds keuzes maken, omdat dat nu eenmaal zo hoort, of om maar niet 'dwars' te zijn. Het is dat ik mijn eigen achternaam niet zo mooi vind, anders had ik er zeker over nagedacht om met het hele gezin mijn naam aan te nemen.
Voor een man snap ik wel dat het een dingetje kan zijn, omdat mensen toch verwachten dat het de naam van de vader krijgt en als dat niet zo is, dan gaat het vaak om alleenstaande moeders, of dat de vader niet in beeld is. Ik kan me voorstellen dat dit niet goed voelt, als je zelf een betrokken vaderrol wil vervullen.
Toch zou je dan ook zelf de naam van je vrouw en kinderen kunnen aannemen, dat kan tegenwoordig net zo makkelijk als je trouwt of een gp aangaat.
 
Ik wilde niet als enige een andere naam hebben in ons gezin. Mijn vriend kreeg dus de keuze; of het kindje zou mijn achternaam krijgen, of we zouden een geregistreerd partnerschap aangaan (waarin alles ook nog eens goed geregeld is voor het kindje) zodat we alle 3 dezelfde naam zouden hebben. Mijn vriend koos voor het laatste. Ik wilde Mn eigen naam daarnaast ook niet opgeven, dus heb zijn naam àchter mijn achternaam laten zetten. Ik ben ook van mening dat het kind niet perse de achternaam van de vader hoeft te krijgen. Vind het zelfs wel heel leuk als het een keer andersom is. Bij ons vind ik de achternaam van mijn vriend mooier dus vind het zo hoe we het nu geregeld hebben prima. 
Succes met jullie keuze ?
 
Super fijn dat jullie allemaal je ervaringen hier willen delen. En bedant voor de tips! Geruststellend om te merken dat ik echt niet de enige ben met dit dilemma.
De afspraak bij het gemeentehuis voor de erkenning is nog niet gepland, dus heb nog even om er verder over na te denken en het samen te bespreken. 
 
Ik ben blij dat hier een topic over is. Ik heb hier al zo vaak naar geGoogled en ik kan er altijd weinig discussies over vinden...
Ik heb zelf ook altijd al graag gewild dat mijn kinderen mijn achternaam zouden krijgen. Ik vind het ronduit belachelijk hoe er over het algemeen gereageerd wordt op het idee dat het kind niet de achternaam van de vader zou krijgen. De mannen tegen wie ik heb gezegd dat ik wil dat ons kind mijn achternaam krijgt, roepen dan keihard dat ze dat ''echt niet zouden pikken van hun vrouw''. Alsof hun mannelijkheid daardoor wordt aangetast... 
Mijn vriend wilde natuurlijk ook dat ons kind zijn achternaam krijgt, maar uiteindelijk is hij akkoord gegaan met mijn achternaam. Ik zie er erg tegen op hoe men daar op gaat reageren, want het is absoluut niet allom geaccepteerd. Ook zit ik er nog mee dat ik ook graag als gezin dezelfde naam zouden willen, maar ik wil absoluut niet mijn eigen naam kwijt, dus dat gaat hem sowieso niet worden...
 
@Soooooo ik denk dat de reacties uit de omgeving reuze mee zullen vallen. Mensen hebben vaak een mening maar zullen niet direct zijn. En anders maar wel. Zolang jullie maar achter de keuze staan toch! 
Vrouwen moeten geëmancipeerd zijn, maar zoiets als een achternaam moet dan weer wel ‘ouderwets’. 
 
Misschien dat je vriend ook jouw achternaam kan aannemen? Dan is het voor iedereen duidelijk dat jullie samen een gezin zijn en hij de vader is. 
 
Grappig. Bij ons was het juist andersom. Ik wilde heel graag de achternaam van papa (mijn vriend, geboren in Iran, al 28 jaar hier) en papa wilde per se dat ons zoontje mijn achterna zou krijgen, omdat zijn naam ALTIJD heel verkeerd wordt uitgesproken en dat vond hij maar niks. Wilde hij ons zoontje niet aandoen. Uiteindelijk is hij akkoord gegaan met zijn achternaam. Weetje, jij draagt je kids 9 maanden, dat is al zo iets moois en misschien zelfs wel jaloersmakend voor onze mannen. Is het juust niet heel mooi als jij hem het cadeau van zijn naam dragen kan geven? Dat zou ik doen iig.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan