Ja, dat is zeker fijn! Je hoort toch altijd al snel de ‘succesverhalen’ van: oh in de eerste ronde was het al raak! Aan het begin dacht ik toen echt: oh shit, bij ons duurt het dan wel erg lang... Ik heb ook best wat mensen in de familie die al kinderen hebben en dan vooral twee vlak na elkaar. Dat lijkt allemaal zo makkelijk te gaan! Zelfs iemand die stomweg een paar x de pil was vergeten en raak!
Gelukkig lees je dan ook dat het wel ‘normaal’ is dat sommigen er gewoon wat langer over doen. Één vriendin van me zei ook dat het bij haar een half jaar duurde, dus toen was ik bij jezelf aan het begin gefixeerd op dat het tegen die 6e ronde wel gelukt moest zijn. Toch niet! Neem mij ook wel voor om als het raak is wat mensen in de omgeving te scholen dat het toch wel eventjes kan duren en dat de ‘wanneer kindjes’-vraag wel confronterend kan zijn als dat zo is.
Hopelijk valt de teleurstelling dit keer mee en wordt dat een positieve test! Ik kan gelukkig elke maand wel nog redelijk snel denken: we zijn gezond, hebben het goed en ben echt heel gelukkig met mijn man, dus op de dag van de menstruatie mag je chagrijnen en teleurgesteld zijn, maar daarna gaan we vol goede moed voor een volgende ronde. En soms toch ook stiekem denken: we hebben nu toch wel een makkelijk leven, kunnen gaan en staan waar we willen, lekker actief reizen en de aandacht aan elkaar besteden. Met een baby of eigenlijk een kind van iedere leeftijd gaat dat toch minder vanzelf. Dat troost dan ook wel een beetje als het dan weer een ronde niet is gelukt.
Mijn man heeft zich wel laten testen. Dat was in orde. Zo blij dat hij was, want hij maakte zich wel zorgen! Nu spookt bij mij af en toe wel de gedachten dat het dan aan mij moet liggen als het niet lukt... dus in dat opzicht wel fijn dat jullie wat sneller elkaar laten testen!
Haha, ja zondag en dinsdag lijken een eeuwigheid zeker! Gelukkig is het hier redelijk druk met werk, dus veel tijd om erover te piekeren is er niet. Al voel ik wel al echt ieder steekje en dingetje. En hoe meer ik denk: ben ik nu misselijk, zijn mijn borstel nou wel of niet gevoeliger, ruik ik beter etc.? Hoe meer je je dat inbeeld! Gekkigheid! Haha
Gelukkig lees je dan ook dat het wel ‘normaal’ is dat sommigen er gewoon wat langer over doen. Één vriendin van me zei ook dat het bij haar een half jaar duurde, dus toen was ik bij jezelf aan het begin gefixeerd op dat het tegen die 6e ronde wel gelukt moest zijn. Toch niet! Neem mij ook wel voor om als het raak is wat mensen in de omgeving te scholen dat het toch wel eventjes kan duren en dat de ‘wanneer kindjes’-vraag wel confronterend kan zijn als dat zo is.
Hopelijk valt de teleurstelling dit keer mee en wordt dat een positieve test! Ik kan gelukkig elke maand wel nog redelijk snel denken: we zijn gezond, hebben het goed en ben echt heel gelukkig met mijn man, dus op de dag van de menstruatie mag je chagrijnen en teleurgesteld zijn, maar daarna gaan we vol goede moed voor een volgende ronde. En soms toch ook stiekem denken: we hebben nu toch wel een makkelijk leven, kunnen gaan en staan waar we willen, lekker actief reizen en de aandacht aan elkaar besteden. Met een baby of eigenlijk een kind van iedere leeftijd gaat dat toch minder vanzelf. Dat troost dan ook wel een beetje als het dan weer een ronde niet is gelukt.
Mijn man heeft zich wel laten testen. Dat was in orde. Zo blij dat hij was, want hij maakte zich wel zorgen! Nu spookt bij mij af en toe wel de gedachten dat het dan aan mij moet liggen als het niet lukt... dus in dat opzicht wel fijn dat jullie wat sneller elkaar laten testen!
Haha, ja zondag en dinsdag lijken een eeuwigheid zeker! Gelukkig is het hier redelijk druk met werk, dus veel tijd om erover te piekeren is er niet. Al voel ik wel al echt ieder steekje en dingetje. En hoe meer ik denk: ben ik nu misselijk, zijn mijn borstel nou wel of niet gevoeliger, ruik ik beter etc.? Hoe meer je je dat inbeeld! Gekkigheid! Haha
