Hi,
Het blijft een lastige kwestie. Bij mijn oudste (nu 3) riep ik altijd dat ik hem nooit alleen in huis zou laten en heb dat ook nooit gedaan. Eigenlijk keek ik zelfs een beetje neer op moeders die dit wel deden, ontaarde moeders.....hhaha
Maar nu met de tweeling ontkom ik er gewoon niet aan om ze af en toe in huis te laten. Op dinsdag bijv. gaat mijn oudste naar de peuterspeelzaal moet ik om 09.00 uur zijn en het is 3 min. fietsen van ons huis om 11.45 moet hij weer opgehaald worden. Sochtend laat ik de tweeling altijd in bed, ze slapen dan alweer en voordat ik 3 kids in de jassen en kar heb ben ik bij wijze van spreken al 3 keer op een neer gefietst. smiddag bij het ophalen neem ik ze wel altijd mee (tenzij het echt heel hard regent). Ik heb ook de afspraak met mijn man dat ik hem opbel wanneer ik terug ben. Dit is uiterlijk 09.30 anders belt hij naar huis. Ik ben op zich niet bang dat er met hen iets gebeurt, ik ben tenslotte ook wel in de tuin terwijl ze op bed liggen en daar hoor ik ze ook niet, loop dan ook na een minuut of 15 naar binnen om te luisteren. Wat mij het meest beangstigt is dat er iets met mij gebeurt. De leidster en andere moeders weten van mijn situatie dus ook daar is er een soort "vangnet".
ik denk dat het vooral belangrijk is dat je realistisch blijft, de kans dat je huis bijv. in brand vliegt is wel heel erg klein.
Feit blijft natuurlijk dat iedereen dat moet doen waar zij/hij zich het prettigst bij voelt en wat een werkbare situatie is voor iedereen.
Groetjes Angelique