Laten jullie je kindje weleens heel even alleen thuis?

Jammer dat er mensen zo 'veroordelend' reageren...

Ik heb altijd gezegd ik laat mijn kindje nooit alleen thuis... ook niet met babyfoon ofzo.
Maar nu.. onze dochter is nu twee maanden tot een weekje geleden is ze nooit alleen thuis geweest maar van de week ben ik de hond hier (200 meter vandaan) eventjes gaan laten plassen toen onze dochter sliep. Denk dat ik al met al misschien drie minuutjes weg ben geweest, geheel tegen mijn (voorheen) principes in. Ik zou niet eventjes naar de buren gaan of iets/iemand ophalen dat niet... dat is echt niet goed voor mijn eigen gevoel.

Dat een ander dat doet, daar oordeel ik niet over.
Sommige kinderen zijn door het wakker maken en 'eventjes' heen en weer reizen helemaal van slag en de weg kwijt... dan ben ik van mening dat je het beste voor jou en je kindje moet doen.

Bovendien kan er ook vanalles gebeuren als je wel in huis bent!!
Gisteren wilde ik mijn dochter uit bed halen omdat we weg moesten, had ze zichzelf helemaal onder gespuugd! Ik had echt helemaal niets gehoord terwijl ik enkel een tijdschift zat te lezen op de kamer naast haar dus zou je denken dat ik het had moeten horen. Niet dus... er kan dus ook vanalles gebeuren als je er wel bent.

Je zou de ouders eens moeten tellen die de kleine bij zich hebben en toch hete koffie of thee drinken!

 
Ik zou dit NOOIT doen, baby of dreumes of peuter, gewoon nooit !
Als er iets gebeurt zal je jezelf dat nooit kunnen vergeven !

Je hebt nu eenmaal een baby waar je zelf voor gekozen hebt en dat brengt nu eenmaal    verantwoordelijkheden met zich mee !  

Mama van een baby boy van 10 weken oud.......
 
Nooit is inderdaad makkelijk gezegd als het je oudste is. Die bleef bij mij ook nooit alleen thuis. Nu met drie kids is het soms kiezen tussen twee slechten. Dus ja dat is soms wel eens even alleen thuis.


 
Ik heb het 1 x gedaan en het ging mis.
Nee, niks met de kinderen, maar in mijn hoofd! Ik ging even snel naar de apotheek om de hoek, omdat ik per se een medicijn wilde halen voor de kleintjes. En wat gebeurt er...ik krijg zowat een paniek aanval toen ik in de apotheek stond. Er flitste van alles door mijn hoofd, en ik voelde me zo'n crappy moeder!
Met tranen in mijn ogen rende ik terug naar huis....nee, geen vlammen, geen rook, geen inbrekers en twee rustig slapende kindjes.

Maar ik doe het dus niet meer...omdat ik me er echt niet goed bij voelde...

groetjes,
Lara mv Kyran & Isis, 1-12-06

ps: wauw, wat een reacties geeft dit topic!!
 
Hallo

Wat goed, zoveel reacties! Het zet wel aan het denken. Ik vind die reacties niet echt storend ofzo. Je mag het toch wel uiten als je iets vreemd vindt? Ik heb er wel eens wat van gezegd toen een zwangere dame rokend door de kroeg wandelde (lees zwalkte), ik word er nog kwaad van (sorry, andere discussie: wat mag je wel en niet zeggen/ mee 'bemoeien'.)

Maar okee, bij een eerste is het makkelijker. Ik breng altijd de babyfoon naar de buren en heb hem mee als ik zelf even buiten ben. Ik denk ook altijd aan dingen als brand, inbrekens o.i.d. Ik had er niet eens over nagedacht dat mij iets zou overkomen. Dat briefje is een goed idee (wel hopen dat het gelezen wordt!) Nog een beter idee vond ik om ook iemand (man ofzo) te bellen bij weggaan en terugkomst (aanvulling op briefje?)

Ik heb wel eens gehad dat ik naar buiten liep voor de post (10 meter) en dat de deur in het slot viel! Balen, geen autosleutels of wat ook, wel een telefoon. Uiteindelijk is mijn schoonmoeder van haar werk gekomen. Duurde dus ook 45 minuten en toen werd mijn baby dus wel wakker, ik hoorde haar krijsen, niet leuk. Gelukkig was mijn schoenmoeder toen al bijna bij me.

nou, goed dat het zoveel reacties oproept. het zet een mens aan het denken.

O ja, over die telefoon/ babyfoon. Die is wel handig voor zulke dingen maar dan zijn er ook mensen die dan de hele avond weg zijn met zo'n ding. En dan kun je toch beter een oppas inschakelen. Maar voor even een korte boodschap is het ook bedoeld denk ik.

Fleur
 
Hoi,

Met mijn oudste (nu 4) riep ik ook altijd dat ik haar en/of mijn andere toen nog toekomstige kinderen nooit alleen thuis zou laten. Mijn dochter heb ik ook inderdaad overal mee naar toegenomen, maar toen had ik er nog maar één!
Nu heb ik een zoontje van 11 weken erbij en mijn dochter moet naar de basisschool. Het geluk is dat de basisschool in onze straat gevestigd is, dus dat ik slechts 10 minuten onderweg ben (op school moet je toch altijd even wachten of wordt je opgehouden door andere ouders). In eerste instantie wou ik mijn zoontje wel meenemen, maar de eerste paar weken mocht hij de deur nog niet uit, omdat hij zijn temp. nog niet goed zelf kon vasthouden. Aangezien ik mijn dochter toch naar school moest brengen en ik anderen liever niet teveel tot last wil zijn, was ik genoodzaakt om mijn zoontje toch thuis te laten. Gelukkig sliep hij nog heel veel en ook op de schooltijden. Nu laat ik hem liggen als hij slaapt en anders neem ik hem mee. Als ik echter boodschappen o.i.d. moet gaan doen, plan ik dat altijd op tijden dat mijn zoontje wakker is of net een flesje heeft gehad, want hem te lang alleen laten wil ik zeker niet.

Groetjes Barbara
 
Wat een hoop reacties! Ik vind dat er voor beide standpunten wel wat te zeggen is en iedereen moet daar zelf een keuze in maken, je kunt niet oordelen over andermans situatie. Als je je gezonde verstand maar gebruikt, vind ik.

Vanmorgen heb ik  bij het uitlaten van de hond mijn dochter  voor het eerst in de draagzak meegenomen in plaats van met de kinderwagen.  Dat ging ook hartstikke goed.  Ook voor de hond was het beter, die  is tenminste goed uitgelaten en niet tot de hoek van de straat  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan