A
Anoniem
Guest
hai meiden
Ik ben hier nu zo'n kleine 3 weken niet meer geweest ik wist eigenlijk niet
waarom ik geen zin meer had om te komen....
Ik voelde totaal geen behoefte meer om even mee te lezen of te reageren
terwijl ik toch iedere dag even kwam kijken hoe het met iedereen hier was...
Nu achteraf snap ik ook een klein beetje waarom ik denk dat ik onbewust
wist wat er komen ging...
Hier dan ook even in het kort mijn verhaal..
Ik heb van het begin af aan gezegt dat ik me heel anders voelde dan tijdens
mijn 1ste zwangerschap...
Moe misselijk en bepaald niet vrolijk voelde me soms echt niet fijn...
alleen kon ik nooit precies zeggen wat er nu mis was...
Ik was heel onrustig en wist niet wat ik met mezelf aanmoest...
Ik heb tijdens de duur van deze zwangerschap nergens naar gekeken kwa
babyspullentjes soms wel even aan gedacht maar gooide het direct op de grote
hoop van dingen die nog wel een keer gebeuren moesten zelf geen kleertjes ofzo
helemaal niks heb ik gekocht.... ik voelde direct de onrust in me WAAROM NIET..
Ik dacht dat het de hormonen waren maak me druk om niks straks met de echo
zal blijken dat het helemaal toppie zit en dan gaan we shoppen...
!3 aug na vk alles is goed zo voelt niks maar met de duur van de zwangerschap
niet meer dan normaal toen 8,5 weken...
we maakte nog een grapje het zijn er dus geen 2 ( vriend 2ling)
19 aug na vk voor een termijn echo kleintje moet zo'n 9,5 week zijn
We schoonmoeder mee en ook op dat moment lopen we nog te geinen
ojee het zijn er mis toch wel 2 en dat soort grappen ....
Ze begon te zoeken met de gewone echo dinges zeg maar.. we zagen wel het
vruchtzakje maar konden zosnel het kindje niet vinden ze wilden een inwendige
echo doen.... toen sloeg de paniek toe ik wist van hier dat een inwendige echo
rond de 6,7 weken normaal was niet met bijna 10 weken het had allang zichtbaar
moeten zijn.....
We zagen het kindje wel zitten maar het was niet verder gegroeit dan 8 weken
we zagen geen kloppend hartje het was al overleden....
De pijn en verdriet die ik op dat moment voelde vergeet ik dan ook nooit meer
zo jong nog maar zo gewenst het mocht gewoon niet zo zijn....
Me lichaam bleef het kindje vasthouden het is dan ook gisteren weg gehaald
doormiddel van een curetage deze ervaring zal ik nooit meer vergeten en dit
kindje zal ons sterrentje zijn....
Een vervelend verhaal maar ik wilde het toch even delen met jullie omdat als we
dit kindje een plekje hebben gegeven willen we graag verder voor ons 3de kindje
en dan wil ik graag ook hier vertellen hoe dat verloopt hier waar dit allemaal
begon en hoop dan op een wat mooier einde van het verhaal...
Ik wens iedereen die nu zwanger is een hele fijne tijd
en voor de rest we klussen gewoon door totdat ook wij weer zwanger mogen zijn..
Heel veel liefs 21052007
Ik ben hier nu zo'n kleine 3 weken niet meer geweest ik wist eigenlijk niet
waarom ik geen zin meer had om te komen....
Ik voelde totaal geen behoefte meer om even mee te lezen of te reageren
terwijl ik toch iedere dag even kwam kijken hoe het met iedereen hier was...
Nu achteraf snap ik ook een klein beetje waarom ik denk dat ik onbewust
wist wat er komen ging...
Hier dan ook even in het kort mijn verhaal..
Ik heb van het begin af aan gezegt dat ik me heel anders voelde dan tijdens
mijn 1ste zwangerschap...
Moe misselijk en bepaald niet vrolijk voelde me soms echt niet fijn...
alleen kon ik nooit precies zeggen wat er nu mis was...
Ik was heel onrustig en wist niet wat ik met mezelf aanmoest...
Ik heb tijdens de duur van deze zwangerschap nergens naar gekeken kwa
babyspullentjes soms wel even aan gedacht maar gooide het direct op de grote
hoop van dingen die nog wel een keer gebeuren moesten zelf geen kleertjes ofzo
helemaal niks heb ik gekocht.... ik voelde direct de onrust in me WAAROM NIET..
Ik dacht dat het de hormonen waren maak me druk om niks straks met de echo
zal blijken dat het helemaal toppie zit en dan gaan we shoppen...
!3 aug na vk alles is goed zo voelt niks maar met de duur van de zwangerschap
niet meer dan normaal toen 8,5 weken...
we maakte nog een grapje het zijn er dus geen 2 ( vriend 2ling)
19 aug na vk voor een termijn echo kleintje moet zo'n 9,5 week zijn
We schoonmoeder mee en ook op dat moment lopen we nog te geinen
ojee het zijn er mis toch wel 2 en dat soort grappen ....
Ze begon te zoeken met de gewone echo dinges zeg maar.. we zagen wel het
vruchtzakje maar konden zosnel het kindje niet vinden ze wilden een inwendige
echo doen.... toen sloeg de paniek toe ik wist van hier dat een inwendige echo
rond de 6,7 weken normaal was niet met bijna 10 weken het had allang zichtbaar
moeten zijn.....
We zagen het kindje wel zitten maar het was niet verder gegroeit dan 8 weken
we zagen geen kloppend hartje het was al overleden....
De pijn en verdriet die ik op dat moment voelde vergeet ik dan ook nooit meer
zo jong nog maar zo gewenst het mocht gewoon niet zo zijn....
Me lichaam bleef het kindje vasthouden het is dan ook gisteren weg gehaald
doormiddel van een curetage deze ervaring zal ik nooit meer vergeten en dit
kindje zal ons sterrentje zijn....
Een vervelend verhaal maar ik wilde het toch even delen met jullie omdat als we
dit kindje een plekje hebben gegeven willen we graag verder voor ons 3de kindje
en dan wil ik graag ook hier vertellen hoe dat verloopt hier waar dit allemaal
begon en hoop dan op een wat mooier einde van het verhaal...
Ik wens iedereen die nu zwanger is een hele fijne tijd
en voor de rest we klussen gewoon door totdat ook wij weer zwanger mogen zijn..
Heel veel liefs 21052007