Nou, dat was me het weekje wel, alle mannen ziek hier in huis: manlief buikgriep (en oh, oh, oh, wat zijn zieke mannen vermoeiend, de piepers!), ik heb hem wel 6 keer zielig horen klagen dat hij zo beroerd en misselijk was... Lag op het puntje van mijn tong, "probeer dat maar eens bijna 16 weken achter elkaar!", maar ik kon mezelf bedwingen. Het is gemeen, hij kan er natuurlijk niets aan doen en het voelt natuurlijk k*t, ik klaag tenslotte ook daarover, maar... het schoot me toch even in mijn verkeerde, vermoeide, misselijke keelgat. En dan mijn kleine mannetje, ook ziek, dagen achter elkaar hoge koorts, in de nacht zelfs ruim boven de 40 graden, dus ben daar ook wel druk mee geweest. Gelukkig is iedereen nu weer beter, maar ik moet nog echt even bijkomen. Schiet lekker op, als je zoontje om 5:15 uur (!) besluit dat de dag begonnen is... bleh.
Sprak gisteren een aangetrouwde tante, die wilde weten hoe het was. Ik vertel dan altijd de korte versie: het gaat matig, heb best nog wel wat kwaaltjes. Nou, zei ze, dan zal ik hopen dat het een meisje wordt, want dan hoef je niet nog een keer zwanger te worden, he? Er komt zeker geen derde meer, neem ik aan, want ja, als het zo moet... Ook zo vervelend voor je werkgever, he? Euh?? Ik wist even niet wat ik moest zeggen, zo, die begrijpt er echt NIETS van!! (ze is bewust kinderloos). Ja, ik vind het erg zwaar (de 1e keer ook al trouwens), maar ik sluit echt niet uit dat een kinderwens zo heftig wordt dat ik bewust er weer voor ga kiezen in de toekomst. En mijn werkgever? Die heeft er geen fluit mee te maken! Ik was echt zwaar geirriteerd, maar ja, misschien zijn dat ook wel de hormonen.
Ik was trouwens aangenaam verrast dat ik met al mijn geklaag toch een positieve instelling lijk over te dragen (bloemetje, leeuwtje)... Dat valt dan weer mee, ik vind mezelf zo'n ouwe zeur! Krijg die vraag trouwens vaker, hoe hou ik het vol? Tja. Het is heel simpel, he? Ik heb weinig keus. Het is nu eenmaal zoals het is, bij de pakken neerzitten is niet echt een optie. Deze zwangerschap is er nu eenmaal en ik voel me nu eenmaal zo... Maar ik ben al op de helft en straks als al die hormonen weg zijn, dan zal ik me weer lekker mezelf voelen. (dat was tenminste de 1e keer zo, dus ga er nu ook maar vanuit). Wat zijn tenslotte 9 maanden op een mensenleven?
(ik geloof trouwens heilig in de heilzame werking van klagen! Als je het een keer hebt uitgesproken, is het vaak half zo erg niet meer en krop je niet teveel negativiteit op. Dus, dames, spui, klaag, kreun en steun. Het is gezond )
@ Mama van Marijn: wat fijn dat je je toch steeds iets beter gaat voelen. Ik hoop dat binnenkort het braken echt wegblijft. Gelukkig is het bij mij ook al weer 2 weken geleden dat ik heb moeten spugen, dus misschien zit er bij toch ook wel een stijgende lijn in. En fijn dat alles er goed uitzag met nekplooimeting! Ik hoop dat bloeduitslagen straks net zo'n goed nieuws brengen. Een meisje, dus, denk je? Zou leuk zijn! Mij lijkt een meid ook wel erg leuk, maar ik heb eigenlijk nog steeds geen (sterk) voorgevoel. Ja, de zwangerschap is anders dan de 1e, ja, een heleboel bakerpraatjes passen bij meisje, maar... dat zegt allemaal zo weinig he? En de enige droom die ik zelf over het geslacht heb gehad, was een jongetje. Ik ben dus echt erg benieuwd maandag...
@ 21052007: daar had ik helemaal nog niet over nagedacht, lijkt me erg verwarrend, wel positieve test kunnen hebben, maar geen kindje... Het worden dus erg spannende tijden voor je! Dus hoewel het veel onduidelijkheid zal geven, toch maar hopen dat RD's wegblijven?
@ jmv: wat fijn dat het Disney leuk was en met fatsoenlijk weer. Maar wat ontzettend sh*t, toch netjes op tijd ongi... Ik weet natuurlijk niet echt hoe de teleurstelling voelt, maar ik voel met je mee. Ik gun het jullie allemaal zo! Ik had graag wat 'wachttijd' met jullie willen delen, maar je hebt het niet zelf voor het zeggen. Wel fijn dat je het gevoel hebt je lijf 'goed' te kennen. Het zou wel erg zuur zijn als dat ook nog eens zat te pesten.
@ leeuwtje: meid, wat ontzettend vervelend dat je toch ongi bent geworden! Terwijl er zoveel 'rommelde' in je lijf, echt balen! Het moet best frustrerend zijn om te bedenken 'dat als', je nu al een buikje zou kunnen hebben. Inderdaad, niet te lang bij stilstaan, maar het zal niet altijd even makkelijk zijn. En dan kom ik nog telkens om je daar aan te herinneren... Sorry.
@ mama2006: spannende tijden voor jou, zie ik? Volgende week NOD. Heb je zelf al een gevoel? Ik duim voor je. En ja, buikje is er, hoor, maar ik vind 'm zelf niet echt klein meer, ha ha! Ik kreeg zelfs laatst de vraag wanneer ik met verlof ging, nou, pas over 3 maanden... Ik heb een nieuwe foto op hyves gezet, als je eens wilt zien.
@ Wen en breezergirl: veel succes volgende week! Ik duim, duim, duim, ook voor jullie!