Hoi allemaal,
Christian is weer beter, maar bleh.... waar is mijn engeltje gebleven?? Jeetje, wat is hij dit weekend dwars en huilerig... Pfff, zo vermoeiend, ben vanochtend even weggelopen omdat ik er niet tegen kon. Zo lastig he, als ze niet kunnen zeggen wat er loos is? Ik hoop maar weer dat dit een kortdurende fase is, groeistuipje of zo. Het is geen gemakkelijke leeftijd... euh, nou ja, ik denk dat iedere leeftijd wel z'n ups en downs heeft, ha ha!
Ik had een goede dag gisteren en we hebben heerlijk kunnen vieren dat we elkaar 6 jaar kennen! Hapje gegeten, filmpje gezien... Was trouwens een echte vrouwenfilm, en blijkbaar ook een echte zwangere vrouwenfilm, want er zaten nog 5 (zichtbaar) zwangeren in de zaal, ha ha! En het was niet eens een grote zaal. Was in ieder geval erg leuk. Christian had zich prima gedragen bij oma ("Lastig en dwars? Echt, Karin, ik weet niet waar je het over hebt!" Dat doen die kids nu altijd... thuis uit hun plaat gaan, maar bij anderen oh, zo lief!) en heeft het ons zelfs gegund vanochtend uit te slapen. Ben nu wel de prijs aan het betalen, voel me aardig brak en misselijk, maar ja... Dat moet ik er maar voor over hebben.
Heb zo'n zin in morgen, de 20 wkn echo! Zo benieuwd en natuurlijk ook spannend of het allemaal goed eruit ziet. Dan wordt 'de baby' ook een stuk minder abstract, maar een echt mensje, lid van ons gezin...
@ Bloemetje: meid, ik voel erg met je mee! Ik heb ook (soms nog ) allerlei gevoelens van onzekerheid gehad, zelfs zonder enige aantoonbare reden, dus pffff, toch steeds een beetje bloed. Kan me goed voorstellen dat je daar aardig gestresst van raakt. Ik begrijp wel dat het oud bloed is, telkens? Dat is wel erg gunstig volgens mij, want echte miskraam is altijd rood bloed, dacht ik. Maar het blijft toch spannend, slopend dat wachten. En vervelend dat de VK je niet beter gerust kon stellen. Ik heb ook vaak (zeker in begin) regelmatig pijntjes, steekjes, druk en andere rare dingen in mijn buik gevoeld, vooral als ik moe en depri was, dus kan allemaal gewoon er bij horen. Maar ja, we kunnen helaas niet in de toekomst kijken he? Ik zou zo graag willen zeggen: meid, komt helemaal goed! Maar ja, alleen een kloppend hartje zien/horen kan de onzekerheid wegnemen he? Nog een paar dagen... heel veel sterkte. Ik duim voor je (heb er een goed gevoel bij trouwens).
@ Wen: gefeliciteerd! Trouwen? Wat leuk!!! En ook nog gefeliciteerd met je zoon, klinkt als een goede dag. Ik moest even lachen, want tja, waar laat je al dat speelgoed ha ha! Mijn zoontje heeft pas 1 verjaardag gevierd, maar dat probleem hadden wij ook al. En ook gefeliciteerd met je nieuwe huis, sleutel over een paar weken, heerlijk! Moet er nog veel aan gebeuren? Wat betreft je NOD, pijnlijke borsten hoort ook bij zwangerschap he, dus ik duim nog hard voor je.
@ Leeuwtje: vervelend dat je nu zoveel last hebt van je ongi! Bleh... eigenlijk een waardeloze uitvinding he, maandelijks bloeden ... Gelukkig nu wel minder lang voor jou. Soms is het idd wel lastig dat niemand het weet en je dus niet goed kan troosten/steunen, kan me voorstellen dat dit (onlogisch gezien) voelt als onbegrip. Maar ja, wat niet weet... Ik heb zelf het andere eind meegemaakt. Was een keer op bezoek bij schoonzusje, Christian toen 4 maanden oud, was toen erg stil die dag en wilde hem (haar petekindje!) niet op schoot. Ik vond het maar erg vreemd, maar een uurtje later begint ze plotseling te huilen (na uitgebreid babytalk van mij en mijn schoonmoeder). Bleek dat zij die dag weer ongesteld geworden was en al bezig was zwanger te raken sinds het begin van mijn zwangerschap, dus al bijna een jaar... Pfff, wat voelde ik me toen schuldig. Dat ik haar onbedoeld zo gekwetst had met al dat gepraat over baby's en zwanger zijn. Vond het echt heel erg voor haar. (even als opkikkertje: ze is inmiddels de trotse moeder van een zoontje, de maand na die huilbui was het raak!) Blijft moeilijk.
En gefeliciteerd al vast met je schoonbroer! Moet je niet te veel over nadenken hoor, je weet nu dat zwanger worden echt niet te plannen valt en dat zal hij ook wel weten, mocht het straks moeilijk uitpakken rond die dag! En het kan ook anders, he? Ik weet dat kennissen van mij ook zoiets hadden, een zus die echt niet kon komen vanwege gezondheid, toen zijn ze gewoon bij haar thuis op bezoek gekomen, in bruidskleding, foto's gemaakt... Hebben de dag dus wat aangepast om haar toch 'erbij' te hebben. Dus komt wel goed hoor!
