Mijn verhaal tot nu toe; onzekerheid en verdriet, eerste keer IUI

Dankjewel voor je berichtje Frasseke!
Helaas de tweede IUI ook zonder succes. 
We mogen nog een 3e poging doen, a.s. maandag hebben we daarvoor weer de eerste echo. Op dezelfde dag hebben we ook een afspraak met de gynaecoloog over de volgende stappen in het traject.
Wat fijn dat de eerste uitslagen goed lijken te zijn Frasseke! En ook tegelijkertijd frustrerend dat t nog niet gelukt is... soms is er niets mis met de dobbelsteen, maat duurt t wel lang voordat je 6 gooit. Dit is ongeveer de kans voor een gezond stel om per maand zwanger te worden.
Hopelijk hoeven we niet lang meer in de onzekerheid te zitten.
Kus!
 
Hoi Suus,
Wat vervelend dat ook poging twee hem niet geworden is. Hopelijk dat driemaal scheepsrecht!! Zou toch fijn zijn als je niet verder een traject inmoet.
Hier nog altijd wachten tot we naar de gynaecoloog kunnen voor de uitslagen en mijn laatste onderzoek. Helaas lijk mijn cyclus deze keer ontzettend lang te gaan worden en zal mijn onderzoek pas later kunnen. Gelukkig had ik al een reserve afspraak gemaakt!
We duimen weer verder dat we snel een positieve test mogen zien en een gezonde zwangerschap mogen hebben!
 
Hey Suus,
 
Wat jammer dat het niet wil lukken ... Ik snap ook volledig dat je de stap van IUI naar ICSI groot vindt...
Wij zijn na een jaar proberen ook gestart met IUI maar wegens redenen aan mijn zijde (endometriose en laag eicelreserve). Na poging 3 wilden de dokters met IVF starten. Wij voelden ons er mentaal niet klaar voor en wilde nog een ronde proberen. Tijdens de controle van ronde 4 wees de arts me er op dat we echt IVF moeten doen want de endometriose meer dan ooit terug is... We besloten deze rond nog uit te doen en dan te starten... Maar die ronde was het raak... Hebben ondertussen een dochter van 9m rondkruipen...
Nu zitten we weer in het traject voor baby 2...
Ik wil hiermee zeggen: geef de moed niet op en volg ook je gevoel...
Ik duim in ieder geval echt voor jullie...
 
 
Hoi KimDM,
Bedankt voor je reactie! Het lezen van dit soort hoopvolle verhalen geeft me veel steun. 
Wat heerlijk dat jullie nu een dochter hebben rondkruipen,  hopelijk laat baby 2 niet lang op zich wachten. Hoe ziet jullie traject er nu uit?
Inmiddels ben ik al best wel aan het idee van ICSI gewend. We zitten nu in IUI 3, als deze mislukt gaan we het ICSI traject in. We zitten nu in de wachtweken. We hadden eigenlijk weinig hoop voor deze ronde, totdat bleek dat mijn man z'n zaadkwaliteit deze keer hartstikke prima was! 
Zoals onze gynaecoloog zei, op hoop van zege.En anders starten met ICSI, dat geeft ook hoop. We zijn blij dat de mogelijkheid er is.
 
Veel liefs!
 
Hey Suus,
 
Fijn dat jullie zo positief zijn! Laat ons hopen dat poging 3 gelukt is he, dat zou nog het beste van al zijn... Het is inderdaad goed dat ze al zoveel kunnen om te helpen!
Wij zitten ook in onze wachtweken van poging 3. Alleen was hier de zaadkwaliteit al 2x helemaal niet goed (grenswaarde om het te laten doorgaan) terwijl de kwaliteit de eerste poging echt geweldig was. En we leven gezond Dus een beetje een vraagteken...
De arts begon over IVF, maar hier voel ik me persoonlijk niet helemaal klaar voor. In het begin zei ik dat als het niet lukt met inseminatie, we al tevreden zijn met één gezond kindje, maar moet zeggen dat ik het nu niet meer zo zeker weet... Mijn vriend is helemaal niet klaar voor IVF. Hij is ervan overtuigd dat het via inseminatie lukt omdat dit ook met onze dochter gelukt is. Ik ben daar iets minder zeker van, maar ja... Je moet ervoor met 2 zijn he...
Dus voorlopig afwachten ... Maar komt wel goed :)
Succes alvast 
 
hoi kimDM,
Ahja ook in de wachtweken van de derde poging dus.. spannend!
Mogen jullie hierna nog meer pogingen IUI doen? IVF is inderdaad een grote stap en zoals je zegt moet je er beide echt klaar voor zijn. Wij hebben ook echt even (sinds augustus) nodig gehad om aan het idee te wennen. En nog steeds is het wel spannend,  ondanks dat we er zo positief in staan! 
Ik vind het nu in de wachtweken ook steeds spannender worden, ik heb zondagavond wat flinke krampen gehad, zoals meestal 1 a 2 dagen voor m'n menstruatie, maar daarna bleven de krampen weg. Mijn nod is ook pas a.s. zaterdag... stiekem hoop ik dat dit een teken was van een innesteling... maar echt hopen durf ik niet.
Hoe voel jij je? En wanneer zou jij (niet) ongesteld moeten worden?
Ik ga voor je duimen!x
 
 
Hey Suus,
 
Dank je. 
Euhm ja officieel mag je pogingen IUI blijven ondernemen. Vaak raden de dokters na poging 3 of 6 aan om verder te gaan om de slaagkansen te verhogen... 
Kan ik me voorstellen dat jullie even tijd hebben nodig gehad om er aan te wennen.
Ik mag vrijdag testen. Ik moet namelijk in het tweede deel van m'n cyclus utrogestran nemen (heb anders een te korte cyclus), maar hierdoor komt mijn menstruatie sowieso niet. Dus ik moet sowieso testen. Als het negatief is, stoppen met de utrogestran en wachten op m'n menstruatie.  
Toen we voor ons eerste kindje aan het proberen waren, zei iedereen tegen me; je voelt het wel als je zwanger bent. Ik dacht toen; Hoe kan ik iets voelen wat ik niet ken? En dan nog herkennen?  Maar dat is eigenlijk wel hoor. Ik voelde me toen met de geslaagde IUI helemaal anders in min wachtweken dan de andere keren. Behalve het feit dat ik een ijzersmaak had, had ik ook echt een ander gevoel. Was ook de eerste keer dat ik vroeger heb getest dan anders. Dit gevoel heb ik nu niet dus vrees ervoor. 
Succes zaterdag!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan