Jeukende borsten / tepels. Hihi, dat herinnert me weer aan iets. Vorige keer had ik op een gegeven moment ook echt enorm last van een jeukende tepel. Ik werd er echt helemaal gek van. Uiteraard dacht ik ook meteen, zou het kunnen dat ik zwanger ben en dat dit een teken is? Ik had al verschillende keren zo onopvallend mogelijk zitten krabben (ik was op het werk) en besloot uiteindelijk om naar de wc te gaan, zodat ik in ieder geval eens kon kijken en fijn kon krabben. Wat denk je? Twee muggenbulten om m'n tepel. Hihi.
Uiteindelijk bleek ik ook wel zwanger te zijn, maar in mijn geval had die jeukende tepel er niets mee te maken. Misschien had er een lampje moeten gaan branden omdat ik maar aan 1 kant jeuk had, maar op de eerste plaats heb ik geen idee of dat misschien ook kan en op de tweede plaats werd ik zo gek van de jeuk dat ik echt niet helder kon denken.
Die vriendin van mij waarbij ze vorige week op de echo hadden gezien dat er 2 eitjes aan het rijpen waren, moest vanmorgen terug voor een nieuwe echo om te kijken of ze waren gesprongen. Dat had eigenlijk al gebeurd moeten zijn. Maar helaas, ze zitten er nog steeds. Ze zijn ook nauwelijks groter geworden. Ze vonden het daar erg vreemd en hadden er niet echt een verklaring voor. Toen heeft ze bloed moeten laten prikken om te kijken of de eisprong al geweest was. Kennelijk kun je dat ook in het bloed zien. Wist ik ook al niet. Maar goed, ik kan me niet voorstellen dat die eisprong al geweest is. Want dat zou willen zeggen dat ze binnen een week 4 eitjes heeft. Lijkt me niet echt waarschijnlijk. Maar ik heb ook nog nooit gehoord van een eitje dat aan het rijpen is en uiteindelijk niet springt. Erg vreemd allemaal. Vanmiddag krijgt ze de uitslag van dat bloedonderzoek.
Ik vind het wel sneu voor haar. Ze zijn er nu eindelijk achter gekomen waarom ze nog niet zwanger is. Gelukkig kan dat met medicijnen verholpen worden. Dit zou dus de eerste maand zijn waarin ze wel een echte kans heeft om zwanger te worden. En nu dit weer. Hopelijk springen ze alsnog. Ben benieuwd.
O, iemand van jullie vroeg me pas geloof ik nog of wij het niet vervelend vinden dat we met niemand over de mk kunnen praten. Nee, vreemd genoeg hebben we dat helemaal niet. Het scheelt denk ik wel dat we vrijwel meteen na de mk / curettage op vakantie zijn gegaan. Daar hebben we er wel over kunnen praten, maar ook dat hebben we niet echt heel veel gedaan. Voornamelijk met elkaar eigenlijk. We hebben het in die tijd wel een plaats kunnen geven. Ik moet zeggen dat we er nu ook eigenlijk helemaal niet meer mee bezig zijn, alleen maar met de nieuwe poging.
Ik denk dat het voor mijzelf moeilijker wordt om er niet over te praten op het moment dat ik er achter kom dat ik weer zwanger ben, maar dat we nog niet zover zijn dat we dat willen vertellen (met 12 weken). Ik denk namelijk dat ik in die tijd namelijk redelijk gespannen zal zijn of het wel goed gaat en dat het moeilijk is om daar dan niet over te praten. We zien wel.
Bovendien kan ik op elk moment van de dag hier mijn verhaal ook kwijt. Ik moet zeggen dat dat wel echt heel fijn is, dat je het toch even van je af kunt schrijven en met jullie de ervaringen kunt delen.
Ik bedacht me net trouwens dat als het deze keer weer meteen raak is, dat ik dan met mijn verjaardag 11,5 weken ben. En ik vier het pas in het weekend. Dan zou ik dus 12 weken moeten zijn.......
Maar nee, niet aan denken. De kans dat het nu weer meteen is gelukt, is natuurlijk niet heel groot. Ik ben allang blij dat alles weer loopt.
Maar toch, het zou wel leuk zijn.
He Jannie. Begint het nu te kriebelen om toch alvast een keer een test te doen? Ben benieuwd. Ik ben zo blij dat ik in ieder geval weet wanneer mijn eisprong (ongeveer) is geweest. Jij weet eigenlijk niet eens of die al geweest is of nog moet komen, of hoe het zit. Erg frustrerend allemaal.
Laura, vervelend voor je baas en zijn vrouw. Gelukkig hebben ze al een kindje en weten ze in ieder geval dat het wel moet kunnen, maar toch. Je bent zo blij als je die plustest in je handen hebt en je gaat allerlei plannen maken en je verheugt je meteen op dit kindje. Als het dan fout gaat, dan is dat gewoon rot. Ik denk niet dat het op dat moment veel uitmaakt al heb je er al 10 rondlopen.
Zucht. Wat gebeurt het toch ontzettend vaak, he? Daar heb je normaal geen ergen in, maar elke dag zijn er zoveel vrouwen (en mannen natuurlijk) die dit overkomt. Gelukkig gaat het ook heel vaak wel goed.
Ik had nog wat willen schrijven, maar dat ben ik nu natuurlijk weer vergeten. Ach ja, dan schrijf ik dat de volgende keer wel weer.
Trouwens, ik vind "we gaan er weer voor" of zoiets dergelijks ook wel goed voor de nieuwe topicnaam. Klinkt wel positief. Bovendien is het denk ik ook echt het gevoel wat nu bij ons allemaal wel heerst.
Uiteindelijk bleek ik ook wel zwanger te zijn, maar in mijn geval had die jeukende tepel er niets mee te maken. Misschien had er een lampje moeten gaan branden omdat ik maar aan 1 kant jeuk had, maar op de eerste plaats heb ik geen idee of dat misschien ook kan en op de tweede plaats werd ik zo gek van de jeuk dat ik echt niet helder kon denken.
Die vriendin van mij waarbij ze vorige week op de echo hadden gezien dat er 2 eitjes aan het rijpen waren, moest vanmorgen terug voor een nieuwe echo om te kijken of ze waren gesprongen. Dat had eigenlijk al gebeurd moeten zijn. Maar helaas, ze zitten er nog steeds. Ze zijn ook nauwelijks groter geworden. Ze vonden het daar erg vreemd en hadden er niet echt een verklaring voor. Toen heeft ze bloed moeten laten prikken om te kijken of de eisprong al geweest was. Kennelijk kun je dat ook in het bloed zien. Wist ik ook al niet. Maar goed, ik kan me niet voorstellen dat die eisprong al geweest is. Want dat zou willen zeggen dat ze binnen een week 4 eitjes heeft. Lijkt me niet echt waarschijnlijk. Maar ik heb ook nog nooit gehoord van een eitje dat aan het rijpen is en uiteindelijk niet springt. Erg vreemd allemaal. Vanmiddag krijgt ze de uitslag van dat bloedonderzoek.
Ik vind het wel sneu voor haar. Ze zijn er nu eindelijk achter gekomen waarom ze nog niet zwanger is. Gelukkig kan dat met medicijnen verholpen worden. Dit zou dus de eerste maand zijn waarin ze wel een echte kans heeft om zwanger te worden. En nu dit weer. Hopelijk springen ze alsnog. Ben benieuwd.
O, iemand van jullie vroeg me pas geloof ik nog of wij het niet vervelend vinden dat we met niemand over de mk kunnen praten. Nee, vreemd genoeg hebben we dat helemaal niet. Het scheelt denk ik wel dat we vrijwel meteen na de mk / curettage op vakantie zijn gegaan. Daar hebben we er wel over kunnen praten, maar ook dat hebben we niet echt heel veel gedaan. Voornamelijk met elkaar eigenlijk. We hebben het in die tijd wel een plaats kunnen geven. Ik moet zeggen dat we er nu ook eigenlijk helemaal niet meer mee bezig zijn, alleen maar met de nieuwe poging.
Ik denk dat het voor mijzelf moeilijker wordt om er niet over te praten op het moment dat ik er achter kom dat ik weer zwanger ben, maar dat we nog niet zover zijn dat we dat willen vertellen (met 12 weken). Ik denk namelijk dat ik in die tijd namelijk redelijk gespannen zal zijn of het wel goed gaat en dat het moeilijk is om daar dan niet over te praten. We zien wel.
Bovendien kan ik op elk moment van de dag hier mijn verhaal ook kwijt. Ik moet zeggen dat dat wel echt heel fijn is, dat je het toch even van je af kunt schrijven en met jullie de ervaringen kunt delen.
Ik bedacht me net trouwens dat als het deze keer weer meteen raak is, dat ik dan met mijn verjaardag 11,5 weken ben. En ik vier het pas in het weekend. Dan zou ik dus 12 weken moeten zijn.......
Maar nee, niet aan denken. De kans dat het nu weer meteen is gelukt, is natuurlijk niet heel groot. Ik ben allang blij dat alles weer loopt.
Maar toch, het zou wel leuk zijn.
He Jannie. Begint het nu te kriebelen om toch alvast een keer een test te doen? Ben benieuwd. Ik ben zo blij dat ik in ieder geval weet wanneer mijn eisprong (ongeveer) is geweest. Jij weet eigenlijk niet eens of die al geweest is of nog moet komen, of hoe het zit. Erg frustrerend allemaal.
Laura, vervelend voor je baas en zijn vrouw. Gelukkig hebben ze al een kindje en weten ze in ieder geval dat het wel moet kunnen, maar toch. Je bent zo blij als je die plustest in je handen hebt en je gaat allerlei plannen maken en je verheugt je meteen op dit kindje. Als het dan fout gaat, dan is dat gewoon rot. Ik denk niet dat het op dat moment veel uitmaakt al heb je er al 10 rondlopen.
Zucht. Wat gebeurt het toch ontzettend vaak, he? Daar heb je normaal geen ergen in, maar elke dag zijn er zoveel vrouwen (en mannen natuurlijk) die dit overkomt. Gelukkig gaat het ook heel vaak wel goed.
Ik had nog wat willen schrijven, maar dat ben ik nu natuurlijk weer vergeten. Ach ja, dan schrijf ik dat de volgende keer wel weer.
Trouwens, ik vind "we gaan er weer voor" of zoiets dergelijks ook wel goed voor de nieuwe topicnaam. Klinkt wel positief. Bovendien is het denk ik ook echt het gevoel wat nu bij ons allemaal wel heerst.