Na de bevalling denken jullie daar al aan??

Hoi allemaal,

Hier nog een moeder die moet/wil werken. Allereerst werk ik voor mijn plezier, maar ook om me niet zo afhankelijk van mijn vriend op te stellen. Ik heb jarenlang alleen gewoond, zonder partner en merk dat ik toch wel erg graag het gevoel wil hebben dat ik op eigen benen sta.
Op dit moment werk ik 11 uur per week en dat tikt qua salaris niet aan. Heb altijd 33 uur gewerkt, dus voor mij is het een flinke salarisvermindering. Aan de andere kant wil ik ook genieten van mijn dochtertje en ben ik persoonlijk geen voorstander van moeder zijn in de avonduurtjes. Ik wil Lotte van dichtbij meemaken en niet uit het schriftje van de oppasmoeder willen lezen dat  Lotte haar eerste woordjes heeft gezegd.
Voor nu vind ik 11 uur even genoeg, maar ik merk wel dat uitbreiding van uren tot een maximum van 20 uur me wel aantrekt. Al is het maar om wat beter in het geld te zitten. Wij hebben een koopwoning en de verhogingen van zorgverzekering en ander soort kullekoek zorgt ervoor dat het einde van de maand wat stress geeft. En wij zijn niet eens big spenders, eerder Zeeman, lidl en C1000 klanten. We doen al heel zuinig, ook in energieverbruik. Dus daar vaklt niet meer op te beknibbelen.

Groetjes Suzanne enne ik betaal voor oppasmoeder 4,15 euro per uur. Bemiddelingskosten per maand 39,50 euro omdat wij een halve dag per week oppas hebben.
 
Ook ik werk zeker voor het plezier! Al zou ik de keus hebben stoppen of werken, dan koos ik nog voor werken. Ik vind het gewoon erg leuk, voel me daardoor ook nuttig voor de maatschappij.  
Ook als je 'niet werkt', ben je zeker nuttig voor je kinderen (dit moet je ook weer op langere termijn zien: je stoomt je kinderen klaar voor later, zodat zij ook nuttig zijn in deze maatschappij). Dus dat is het niet, maar het is meer een soort persoonlijke bevrediging, die is dus voor ieder weer anders is! Ook is het een stukje visie wat je hebt op het leven: voed je je kinderen voor 100% zelf op of niet.
Ook speelt de onafhankelijkheid een rol mee hoor! Tuurlijk is er altijd wel werk wanneer je na lange tijd weer moet of wilt werken, maar je stapt makkelijker in wanneer je voor een situatie komt te staan (door scheiding of verlies partner) dat je meer moet gaan werken. Plus het voordeel dat je dan ook werk hebt wat je écht leuk vindt. Want laten we eerlijk zijn: je zit lekkerder in je vel wanneer je je werk echt leuk vindt.
 
Oh ja, wij zijn voor 3 dagen zelf zo'n 200 euro kwijt aan opvang op het KDV. Dus de rest vergoeden de werkgevers en het rijk.
 
Dag Dames,

Ik ben zwanger van mijn eerste en ik  ben van plan om  part time te gaan werken. Van 40 uur naar 24 uur. Mijn vriend blijft 40 uur werken.  We hebben zo geregeld dat ik na mijn zwangerschapverlof, 2 dagen oudersschapverlof kan opnemen. Op die manier kunnen wij kijken of het 'werkt' en of het financieel haalbaar is. Want we leven best luxe. Mocht het niet haalbaar zijn ga ik een dag meer werken of misschien weer full time aan het werk.

We hebben het volgende kunnen regelen:
Maandag: Opa en Oma
Dinsdag: Mama
Woensdag: KDV (onder mijn kantoor)
Donderdag: Opa en Oma
Vrijdag: Mama
Zaterdag: Mama en Papa
Zondag: Mama en Papa

Deze  planning sluit aan op onze levensstyle, afwisselend. Ik vind het belangrijk dat ik blijf werken zodat ik een beetje bij blijf, daarnaast vind ik het ook leuk om te werken. Naast  de normen en waarden van  papa en mama vind ik belangrijk dat mijn kleine ook  normen en waarden van  opa en oma leert en leert spelen met andere kindjes in KVD.

- Opa en Oma  zijn gratis.
- KVD is ongeveer 55 euro per dag. Maar beide werkgevers + de belastingdienst  betalen KVD. De rest is van ons.

Liefs, Loekie
32wk5d
 
Hallo allemaal,

Na enige tijd te hebben meegelezen kan ik het nu niet laten om ook een reactie te plaatsen. Het valt me op dat het heel lastig is voor sommige mensen een ander in zijn/haar waarde te laten. Dat vind ik persoonlijk heel jammer.!

Vooral de opmerking over de bijstand dat het een noodopvang is en dat je als je kan werken je daar geen gebruik van mag maken.
Wiep34 geeft aan dat zij een aantal jaren als alleenstaande moeder heeft geleefd en dat ze fulltime werkte naast de zorg voor haar kinderen. Ik lees uit dit verhaal dat als je het op die manier aanpakt dat dat sociaal verantwoord is en dat als je financieel niet voor je kinderen WIL zorgen dat je dan geen kinderen moet krijgen.
Dit gaat mij echt te ver; Iedereen weet dat in de huidige maatschappij de banen niet voor het oprapen liggen en als alleenstaande moeder moet je er maar aan gaan staan om een drukke baan te combineren met de zorg voor je kinderen.
Ik neem dan ook het petje af voor iedereen die dat wel doet.

Daarnaast hebben we in Nederland de mogelijkheid de eerste 5 jaar bij je kinderen te blijven om zorg te bieden vrijgesteld van sollicitatieplicht, na de eerste 5 jaar krijg je de sollicitatieplicht opgelegd voor 20 uur per week totdat de jongste naar het voorgezet onderwijs gaat.

Gelukkig zit ik zelf niet in deze situatie  maar ik kan alleenstaande moeders alleen maar gelijk geven als ze voor deze "mogelijkheid" kiezen. Want zo zie ik het.
Ik ben dan ook van mening dat een bijstandsuitkering wel degelijk een oplossing kan zijn. Ik heb tijdens mijn studie stage gelopen bij de sociale dienst en ik heb veel kennis gemaakt met de diverse bevolkingsgroepen binnen de bijstand.
Als jullie wisten wat zich daar allemaal afspeelt dan zouden jullie die enkele vrouwen die 100% kiezen voor de zorg van hun kinderen wel "met rust laten".
Ik vind het spreken voor de vrouwen die te durven kiezen voor de zorg van hun kinderen.

Ik zelf ga na mijn bevalling meer werken.
Momenteel werk ik 10 uur per week in een weekend en vakantieopvang voor kinderen met een geestelijke beperking. Na mijn verlof ga ik waarschijnlijk weer werken op een 24-uurs opvang voor zo'n 22 uur per week.
Ik heb duidelijk aangegeven aan mijn man dat ik niet 5 dagen per week thuis wil zitten om voor de kleine te zorgen en dat ik 2 of 3 dagen van de 7 dagen (onregelmatig werk) wil gaan werken. Mijn man staat hier positief tegenover.
Ik begin dan 's middags en draai dan een slaapdienst tot de volgende ochtend, op die volgende ochtend is mijn man thuis om voor de kleine te zorgen ( hij werkt 4 dagen )
Die middag gaat de kleine voor een paar uurtjes naar opa en oma en de rest van mijn uren werk ik in het weekend.!

Ik las hier ook een verhaal over een hoge hypotheek, want ben ik nu blij dat wij 2 jaar geleden niet voor ons droomhuis hebben gekozen en bewust iets kleiner zijn gaan wonen. Anders had ik nu niet geweten hoe dit op te lossen.
Mijn man kan nu met een gerust hart een dag minder werken en ik hoef gelukkig niet zo nodig, maar wil graag.

Ik wens iedereen fijne paasdagen.

Groetjes Marieke Bos
14 weken 4 dagen.

 
Een interessante discussie!

Het blijkt wel weer, het leven bestaat uit keuzes maken. Sommige keuzes zijn makkelijk, sommige veel moeilijker. Toen we allemaal besloten graag moeder te willen worden, kwamen daar nog een hoop andere keuzes achteraan. We moeten nu vaak kiezen of we wel of niet willen blijven werken, en dan voor hoeveel uur. Onze partner moet keuzes maken. Als we willen blijven werken, moeten we kiezen hoe we de opvang willen regelen. Voor iedere keuze is vaak wel wat te zeggen, vind ik. Ik ben ook van mening dat er eigenlijk altijd een keuze is. Helaas zijn sommige alternatieven vaak zo onaantrekkelijk, dat je het gevoel hebt dat je niks te kiezen hebt. Hoe dan ook, iedere keuze heeft consequenties.

Wij hebben het als volgt georganiseerd. Mijn man werkt nog steeds fulltime, mogelijk neemt hij tijdelijk ouderschapsverlof als de tweede er is, maar ik verwacht het eigenlijk niet. Ik werk 28 uur, 3 dagen buiten de deur, de laatste vier uren thuis. Onze zoon gaat 3 dagen per week naar het kinderdagverblijf, dat  ligt  200 meter van ons huis. Gelukkig heeft hij het daar enorm naar zijn zin, anders zouden we mogelijk andere keuzes moeten maken. Onze werkgevers betalen gezamenlijk 1/3 deel van de opvang, de rest moeten we zelf betalen. Ik breng ons zoontje altijd heen, mijn man haalt hem op. Ook hebben we nog een perfecte achterban, mijn ouders wonen in dezelfde woonplaats als wij en zijn altijd bereid om te helpen.

Voor mij is het heel belangrijk om te werken. Deels natuurlijk ook voor het geld, ik geef het graag uit. Deels omdat ik me enorm zou vervelen als ik alle dagen thuis zou zitten (ik verveelde me tijdens mijn eerste zwangerschapsverlof stierlijk), ik mis de geestelijke uitdaging en ik vind mijn werk echt ontzettend leuk. Maar ik zou zelf proberen om te allen tijde een soort onafhankelijkheid te houden. Stel je voor dat er in de toekomst iets mis gaat met mijn partner (scheiding, werkloosheid, arbeidsongeschiktheid  of sterfgeval), dan ben ik in staat om mezelf en mijn gezin  te verzorgen. Dat gevoel van onafhankelijkheid is voor mij niet in geld uit te drukken, het is onbetaalbaar.

Groetjes,
Tamara
 
Het is bij helemaal geen kwestie van niet willen werken omdat ik daar geen zin in heb, maar ik zou het liefst thuis willen zijn omdat ik het vreselijk vind om m'n dochtertje een hele dag niet te zien. Ik ben na een werkdag zo verschrikkelijk blij om haar weer te zien, en zou daarom het liefst niet willen werken.
Voor haar geboorte werkte ik 200 uren per maand, en vond dat erg leuk. Maar ik zou dit nu dus voor geen miljoen willen doen, ik wil haar gewoon elke seconde van de dag bij me hebben. Ik geniet enorm van haar. Elke dag is weer een feest voor mij.
 
Hallo Fiona,

Dan moet je toch heerlijk voor je kind gaan zorgen.
Jij moet de keuze maken die het beste bij jou past.

Iedereen heeft altijd overal een mening over!
Verschrikkelijk  vind ik dat.

We weten toch zelf wel wat het beste is voor onszelf en ons kind.
Toch?

Groeten Marieke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan