Desiree, ik heb vorige keer absoluut geen voortekenen gehad voor de miskraam. We zijn op controle geweest voor de eerste echo. Mijn ventje had nog nooit een baarmoeder langs de binnenkant gezien, dus die wist niet waar eerst kijken. Het hartje klopte, maar heel zachtjes. Het vruchtje was kleiner dan we dachten. Dus wij dachten eerst dat we ons misrekend hadden. Het eerste wat de gynaecologe echter zei, was dat we ons moesten voorbereiden op het ergste. Ze wilde ons de week nadien opnieuw zien en wilde zelfs de foto's niet meegeven.
Dus dat was een week in keiharde spanning, en maar hopen dat het hartje zou blijven kloppen. Helaas was het vruchtje de dag voor de nieuwe echo gestorven. Ik had dan de keuze: natuurlijk, via medicatie of via curettage.
We hebben gekozen voor medicatie, omdat ik 's anderendaags al opnieuw aan het werk moest (de gynaecologe wilde geen extra verlof schrijven daarvoor). De eerste keer medicatiekuur heeft niet geholpen, de week nadien een nieuwe kuur gekregen. Ook die heeft niets op gang gebracht.
Uiteindelijk na een paar weken toch een curettage moeten laten doen, omdat niets wilde lukken. In het ziekenhuis hebben ze mij verteld dat medicatie en natuurlijke wijze bij mij geen optie zou geweest zijn, het vruchtje zat veel te vast. Ze hebben er heel veel moeite voor moeten doen om alles er goed uit te halen zonder bij mij iets te schaden.
Wij hadden gewoon een stomme gynaecologe... We zijn nu veranderd, we gaan bij een man, en dat gaat veeeeeel beter
Maar ik heb dus niets van symptomen gehad...
