Hoi Hoi,
Wat goed...de lijst zwangeren wordt steeds langer!!!
Ik zal het even wat uitgebreider uitleggen allemaal: Van Ninthe* ben ik in ronde 8 zwanger geraakt, we waren door het dolle heen toch had ik steeds het gevoel dat er iets niet helemaal goed zat.
Bij de 20-weken ging mijn man met de gedachte heen "leuk krijgen we te horen of het jongen of meisje is" en ik ging heen met het idee "hmmm straks heeft het kindje alleen een bovenarm ofzo"
Uiteindelijk vertelde de echoscopist dat hij vermoedde dat ons kindje een open ruggetje zou hebben, de volgende dag zaten we in het umcg en daar vertelde de gyn dat ons kindje idd spina bifida had en wel in de ergste vorm.
Ze zouden haar niet gaan operenen na de geboorte omdat dit geen zin zou hebben, ze zou te vroeg geboren worden omdat dit ook gepaard gaat met een waterhoofdje en zou max 3 dgn leven met ontzettend veel pijn.
We werden voor de moeilijkste keuze van een ouder gezet...zwangerschap uitdragen en je kindje 3 dgn heel erg zien lijden, of de zwangerschap afbreken dan zou het kindje snel en pijnloos overlijden.
Voor ons was de keuze al gemaakt, we wouden geen kindje op de wereld zetten om pijn te laten lijden, en daarom ben ik met 21wk en 3dgn ingeleid...Na een bevlling van 46 uur is Ninthe* op 18 november 2006 met een zwangerschap van 21wk+5dgn geboren.
Ze kwam levend ter wereld en is een uur na de geboorte ingeslapen.
Helaas bleven er placentaresten achter in mijn baarmoeder en mijn cyclus kwam dus niet op gang, eind januari ben ik toen gecurreteerd op placentaresten, en daarna werd ik maar 1x ongesteld want op goede vrijdag had ik een positieve zwangerschapstest...helaas precies een week later op vrijdag 13 april kreeg ik een miskraam...
Daarna was mijn cyclus een ramp, maar toch ben ik in augustus opnieuw zwanger geraakt, na een zeer stressvolle, zenuwslopende, zware zwangerschap is Nova met 39 weken geheel gezond ter wereld gekomen.
Wij stonden onder strenge controle, om de 2 weken ging ik op standaard controle en ik mocht zo vaak een echo hebben als ik wou...
Alhoewel ik nu wel iets rustiger ben, omdat ik weet dat het bij ons ook goed kan gaan, ben ik wel gespannen...zwanger zijn is gewoon niet echt voor mij weggelegd.
Het onbezorgde is ons afgenomen en dat komt nooit meer terug, hoeveel echo's ik ook krijg ik en pas gerust als ons kindje gezond in mijn armen ligt..
Maar we maken het er het beste van, hierna willen we niet nog meer kindjes..dus ik wil wel zo goed mogelijk genieten van deze laatste zwangerschap...
Zo een heel verhaal, ik hoop dat ik niemand bezorgt heb gemaakt, want meiden...de meeste zwangerschappen gaan gewoon goed...en we moeten allemaal positief blijven...
Dikke kus
Wat goed...de lijst zwangeren wordt steeds langer!!!
Ik zal het even wat uitgebreider uitleggen allemaal: Van Ninthe* ben ik in ronde 8 zwanger geraakt, we waren door het dolle heen toch had ik steeds het gevoel dat er iets niet helemaal goed zat.
Bij de 20-weken ging mijn man met de gedachte heen "leuk krijgen we te horen of het jongen of meisje is" en ik ging heen met het idee "hmmm straks heeft het kindje alleen een bovenarm ofzo"
Uiteindelijk vertelde de echoscopist dat hij vermoedde dat ons kindje een open ruggetje zou hebben, de volgende dag zaten we in het umcg en daar vertelde de gyn dat ons kindje idd spina bifida had en wel in de ergste vorm.
Ze zouden haar niet gaan operenen na de geboorte omdat dit geen zin zou hebben, ze zou te vroeg geboren worden omdat dit ook gepaard gaat met een waterhoofdje en zou max 3 dgn leven met ontzettend veel pijn.
We werden voor de moeilijkste keuze van een ouder gezet...zwangerschap uitdragen en je kindje 3 dgn heel erg zien lijden, of de zwangerschap afbreken dan zou het kindje snel en pijnloos overlijden.
Voor ons was de keuze al gemaakt, we wouden geen kindje op de wereld zetten om pijn te laten lijden, en daarom ben ik met 21wk en 3dgn ingeleid...Na een bevlling van 46 uur is Ninthe* op 18 november 2006 met een zwangerschap van 21wk+5dgn geboren.
Ze kwam levend ter wereld en is een uur na de geboorte ingeslapen.
Helaas bleven er placentaresten achter in mijn baarmoeder en mijn cyclus kwam dus niet op gang, eind januari ben ik toen gecurreteerd op placentaresten, en daarna werd ik maar 1x ongesteld want op goede vrijdag had ik een positieve zwangerschapstest...helaas precies een week later op vrijdag 13 april kreeg ik een miskraam...
Daarna was mijn cyclus een ramp, maar toch ben ik in augustus opnieuw zwanger geraakt, na een zeer stressvolle, zenuwslopende, zware zwangerschap is Nova met 39 weken geheel gezond ter wereld gekomen.
Wij stonden onder strenge controle, om de 2 weken ging ik op standaard controle en ik mocht zo vaak een echo hebben als ik wou...
Alhoewel ik nu wel iets rustiger ben, omdat ik weet dat het bij ons ook goed kan gaan, ben ik wel gespannen...zwanger zijn is gewoon niet echt voor mij weggelegd.
Het onbezorgde is ons afgenomen en dat komt nooit meer terug, hoeveel echo's ik ook krijg ik en pas gerust als ons kindje gezond in mijn armen ligt..
Maar we maken het er het beste van, hierna willen we niet nog meer kindjes..dus ik wil wel zo goed mogelijk genieten van deze laatste zwangerschap...
Zo een heel verhaal, ik hoop dat ik niemand bezorgt heb gemaakt, want meiden...de meeste zwangerschappen gaan gewoon goed...en we moeten allemaal positief blijven...
Dikke kus