Ik ben ontieglijk chagrijnig. Gezien mn symptomen ga ik morgenochtend testen maar mijn gevoel zegt dat mijn lichaam me weer voor de gek houd. Dat maakt me nog bozer. Ik baal van al die kleine dingetjes zoals moe, hoofdpijn, duizelig, humeur van een ontplofte kerncentrale, snel emotioneel. En dan denk ik, waarom?? Waar heb ik dit aan verdient want ik ben toch nog steeds niet zwanger... (en waarom zoveel om me heen wel en waarom lijken die het van de lucht te worden). Had graag al mn frustratie van me afgebokst maar bij inspanning wordt ik weer snel duizelig.