Dankjewel allemaal!
He Fleurbo,
Ik snap je helemaal, dit heb ik zelf ook gehad, met name toen ik die 6 maanden grens gepasseerd was. Wat mij veel rust gaf is stoppen met steeds lezen op het forum (Ik deed dat meerdere keren per dag en ook op t forum voor als t langer dan 6 maanden duurt) en sinds januari ben ik daar van de ene op de andere dag mee gestopt. Ik merkte dat alle symptomen van iedereen, onzekerheid en testdrang er bij mij voor zorgde dat ik super onrustig werd. Maar eerlijk is eerlijk: ook heb ik in januari een doorverwijzing naar t ziekenhuis gevraagd, ook omdat de 1e zwangerschap zo snel ging en ik er echt even doorheen zat. Hier werd op de dag van mijn ovulatie (28 februari) in een adviesgesprek aangegeven dat ze bij zowel mij als mn man niks konden vinden en heb ik er zelf voor gekozen om t dan nog maar een aantal maanden aan te zien. Dit bleek dus niet nodig. En, allerlaatste tip, heel veel afleiding zoeken. Leuke dingen doen met vriendinnen en gewoon je leven doorplannen. T eerste half jaar heb ik mn leven echt een beetje op pauze gezet want 'wie weet zou ik wel zwanger zijn'. Na die 6 maanden proberen ben ik alles weer gaan doen (met uitzondering van alcohol).
Nja, lang verhaal maar hopelijk hebben jullie er wat aan! En het kan dus echt!! Heel veel geluk allemaal!
Liefs