Nou. .... De HA had een spoedgeval maandag, dus de afspraak werd vanochtend. Hij stuurde me weg, dat ik me waarschijnlijk te druk maakte erom en m'n lijf daarop reageerde. Ik was er teveel mee bezig, niets om me zorgen over te maken. Negatief is negatief 'al helemaal bij vier tests'.
Nja. Ik fiets naar huis en dacht: Ok. Dan gewoon accepteren. Er is niets aan de hand. Zometeen nog 1 test om het af te leren en dan is het klaar. Loslaten.
Ik kom thuis, doe nog 1 test. Zet koffie, steek een sigaret op en draai een muziekje. Op een gegeven moment draai ik me naar de test, wat denk je? Twee dikke strepen. Ik sloeg werkelijk stijl achterover. Gelijk weer een test gehaald; weer positief. Geloofde het niet.
Ik kom zojuist terug van het gesprek met 'de vader'. Het is het meest pittige dat ik ooit gevoerd heb. Zijn reactie viel me mee, maar net als ik in shock en met enige humor de druk er wat af proberen te halen. Er vielen veel stiltes. Ik vroeg op een gegeven moment: ,,Waar heb je behoefte aan?'' - ,,Aan die fles Jack Daniels.''
,,Welk anticonceptiemiddel gebruik je eigenlijk?''
,,De Nuvaring.''
,,Die werkt dus niet?''
,,Nu, het heeft al vijf jaar trouw dienst bewezen... [Stilte]... Zucht. Misschien ligt het wel aan jouw zaad.''
,,Doorgeschoten?''
,,Je kan me nog van de trap gooien.'' - ,,Ik heb hier alleen een ladder.''
,, We hebben in ieder geval onze vruchtbaarheid nog niet verrookt en verdronken.''
Nja, ik heb wel een beetje gelachen, maar ben nog steeds wat in shock. Hij ook. Ik kan nog niet echt peilen hoe hij erin staat en hij gaf duidelijk aan het even te moeten laten bezinken. Dat hij er serieus over nadenkt, zegt wel wat, maar ik weet nog even niet hoe rooskleurig ik het mag inzien. Het kan alle kanten nog op...