Nog 6 dagen tot NOD maar nu al zwangerschapsverschijnselen?

Hallo,

Ik ben Marjolein 26 jaar oud bijna 1 jaar getrouwd en zijn bezig voor een 1ste kindje. Ik heb maandag van NOD maar ben al een paar dagen misselijk, duizelig en heb een raar gevoel in mijn buik (vage buikpijn). Iemand hier ervaring mee?
 
Ha Marjolein,

Die vage buikpijn; voelt dat wat als een soort zeurende spierpijn? Alsof je buik steeds aangespannen is? Dan herken ik het haha. Ik kan je alleen niet zeggen of dat wat betekent, maar het voelt echt heul apart inderdaad. Ik had het ook al voor m'n NOD, toen kreeg ik een hele lichte bloeding van een dag of drie. Dacht ik dat ik ongesteld was, hup, tampon, haal ik 'm er later uit; zat er niets aan. - Excusez de details -. Bloeding is gestopt, nog steeds niet ongi zoals ik het gewend ben en dat gespannen buikje houdt aan.

 
Misselijk en duizelig ben ik dan weer niet trouwens, had dat alleen zaterdagavond (die bloedhete dag), dat ik op het terras zat en duizelig en misselijk werd, maar ik zie dat maar als gevolg van de warmte, al blijft het een dubieus verschijnsel.
 
Bedankt voor je reactie elske! Het is idd een vreemt gevoel in je buik. Zeurend, soms stekend, aanwezig... maar niet zo erg als dat ik van het ongesteld zijn heb. Als ik naar bed ga kan ik geen houding vinden. Ik ben echt een buikslaper, maar als ik op mijn buik lig voelt het alsof hij bol staat. Pfff ik ben zo bang dat ik dingen voel omdat ik het zo erg hoop😅. Zo fijn dat je hier gewoon even dingen kan vragen. Weet je zelf al of je zwanger bent?
 
Vind ik ook heel fijn! Ik heb naar mijn gevoel al 86 testen gedaan en steeds negatief (in werkelijkheid zijn het er 5 hoor). Reeds volgens het 'normale' patroon 8 dagen over tijd, maar heb een wat onregelmatige cyclus. Het gevoel is ontzettend sterk dat het positief is, maar ik denk steeds: zit ik mezelf niet enorm te mindf*cken? Zie of voel ik dingen die er niet zijn?

Punt is dat ik zo snel mogelijk zekerheid wil, omdat ik er helemaal niet mee bezig ben om zwanger te raken en 'de vader' iemand is waar ik net drie maanden wat mee om ga. Als het zo is, zou ik resoluut m'n leefstijl moeten aanpassen - levensgenieter is zo'n beetje m'n tweede naam - en natuurlijk 'de vader' inlichten -_-. 'Hoi! Ik heb nog wat van je! Ik weet nog niet wat het is, maar over 9 maanden krijg je het terug.'

De onzekerheid is echt zenuwslopend!
 
Ohh dan is het helemaal spannend. Onzekerheid is voor niemand fijn. De eventuele papa weet het niet?

Ik vind het allemaal ook zo spannend. Maandag is mijn nod dacht ik als ik donderdag dan test (mits ik niet ongesteld ben). Maar intussen denk ik .. Miss toch woensdag anders toch gewoon maandag. Wil eigenlijk geen teleurstelling maarja 50%kans.
 
Het is ook zo onvoorspelbaar dan hè? Het liefst wil je het ook zo snel mogelijk weten natuurlijk. Ik loop me natuurlijk weer de ziekte te googlen over het over tijd zijn en dan nog een negatieve test hebben, maar uiteindelijk heb je het pas zwart op wit op die test. Je moet ook niet te vroeg testen, zo is het ook weer.

De papa weet van niets, nee. Wil 'm ook niet het zweet onder de oksels doen klotsen als er straks niets aan de hand blijkt te zijn. Ik vind het ook ergens heel eng om te vertellen. 'Straks moet 'ie me niet meer,' denk ik dan. Of zegt hij iets als: 'Als jij het wil houden, prima, maar dan zoek je het maar alleen uit.' Dat zou ik heel naar vinden. Het is niet waarschijnlijk, maar toch zingt het ergens in m'n achterhoofd. Het gaat nergens over, het is natuurlijk een verantwoordelijkheid van beide kanten. Ik heb werkelijk geen idee hoe hij erop zou reageren.

Ben nog steeds niet ongesteld. -_- Ik probeer me er niet zo druk om te maken *kuch.
 
Bij de eerste testen ik toen ik eigenlijk ongesteld moest worden...eerst negatief en na 5 dagen weer....we hadden een festival en wilde toch weten of ik het wel of niet was ivm drinken...En die was toen positief

Bij de tweede pas na 6 weken na me eerste menstruatie dag.Mijn schoonzus had net een miskraam gekregen en   mijn andere schoonzus vertelde toen net doodleuk door de telefoon dat ze zwanger was. Ze hadden het met 1 kindje erg moeilijk ivm beide erg laag begaafd....En daarbij dan zo snel vertellen als je broer net hun kindje verloren is.

Dus wachten bewust even met testen en hoopte toen stiekem, raar maar waar, dat het bij nog niet raak was.

Gelukkig wel want daar is ons heerlijk ventje uit ontstaan ;)

<span style="line-height: 1.5;"> </span>

<span style="line-height: 1.5;"> </span>

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan