Omgaan met onzekerheid, teleurstelling?

Ja heel moeilijk. Als iemand me zekerheid kon geven van het komt wel dan zou ik er misschien in kunnen berusten dat het leeftijdsverschil groter is... Maar ik worstel het meest met het verdriet en onzekerheid van de miskraam. 
Wat verdrietig om te lezen dat het bij jou zo'n pijn doet nog.. Ik begrijp het wel, ik denk dat het iets is wat bij je blijft en niet meer weggaat.....en ook ik vind het moeilijk om het mijn naasten te vertellen, heb het niet gedaan en weet eigenlijk niet waarom. Het is nog te pijnlijk of te rauw....
Ik hoop dat het ooit een plekje krijgt en dat ik iedere keer toch weer de moed en hoop vind om door te gaan met proberen. 
Hoe oud zijn je kindjes nu? 
 
 
 
Inmiddels heeft deze ochtend menstruatie doorgezet, ergens blij mee want dan kan ik hierna tenminste weer verder. Na miskraam duurde het een week of 6 voordat ik menstruatie kreeg, deze cyclus 35 dagen, hoop dat het nog wat bijtrekt en iets korter wordt.... Op naar de volgende ronde.
 
Ondanks alles girafje en dat neemt je wens en verdriet natuurlijk niet weg maar lijkt het mij wel supermooi zo'n duo van 4 en 2. ?
 
Teleurstelling ga je elke keer hebben. Het is inderdaad de manier hoe je er mee om gaat. Stress is echt niet goed voor ons lichaam. 
Ik kan niet meespreken over een tweede op korte tijd. 
Maar ik kan wel meespreken over de onzekerheid. Zelf zijn wij bijna 3 jaar aan het proberen voor een eerste kindje. Ik dacht zelf altijd mijn mama was snel zwanger, mijn zus ook zal bij ons dan ook wel vlot gaan... Niet dus... Okee geen probleem elk lichaam is anders. Dat begreep ik wel. Wat mij onzeker maakte was dat vrienden en collega's zo vlot zwanger waren... En dan te horen komt bij jou ook nog wel.
Het is goed dat we dit van ons afschrijven even gewoon tegen vreemde mensen. Mensen die dus niet oordelen over hoe je je voelt. 
Ik ben de hoop nog niet verloren na al die tijd. De ene maand is ondertussen de teleurstelling groter als de andere.
Probeer te relaxen en niet te veel stressen (makkelijker gezegd dan gedaan toch ?)
Veel succes meid en dat tweede kindje komt er wel ?
 
Hoi Nroxy,
Sorry voor een wat late reactie. Wat heftig...3 jaar. En hoe erg je het anderen ook gunt, het is dan heel moeilijk als het bij jezelf nog niet meteen lukt. En wat ze dan ook zeggen, niets helpt dan. Althans dat is mijn gevoel. En inderdaad, het helpt om tegen vreemden gewoon eerlijk te kunnen zeggen hoe je je voelt en hoe erg je baalt of teleurgesteld bent....
En tja relaxen en stress, ik weet het! Maar het is zo moeilijk om niet te stressen en te ontspannen, dat lukt soms ook beter dan de andere keer. Zeker in deze tijd van veel thuis zitten. Maar goed...we doen ons best.

Hoe gaat het met jou? Zijn er dingen die jou helpen om te ontspannen op dit gebied of om er mee om te gaan?

Hier is het deze maand wederom hetzelfde vage verhaal, zo'n 3 dagen na vermoedelijke eisprong begint de bruine afscheiding weer. Ik herken dit totaal niet van menstruaties vroeger, dus na enkele maanden dit te hebben toch maar eens gebeld met de huisarts. Overleg geweest met de gynaecoloog en die zegt dat dit gewoon normaal is en dat dit geen probleem moet vormen. Ze biedt me aan dat als ik wil ik een echo kan laten maken om nog eens te kijken of alles na de miskraam weg is. Daar twijfel ik over maar misschien moet ik het maar gewoon doen, dan kan ik dat in ieder geval afstrepen en hoef ik er ook niet meer over na te denken.

Ik hoop dat jullie snel een eerste kindje is gegund....ik besef me heel goed hoe goed ik het daar mee heb dat zij er nu is. Dat gun ik iedereen, heel veel succes!
 
Misschien toch even een positief bericht ook plaatsen. Voorzichtig positief, dat wel!

Ik dacht deze maand dat het niet gelukt was omdat ik weer bruine afscheiding had (zie mijn vorige bericht). Echter een paar dagen voor verwachte menstruatie stopte het en ik dacht ach laat ik maar testen want als ik dan zie dat het negatief is dan kan ik het loslaten en verder. Maar de test was positief voor NOD! Ik durf nu nog niet blij te zijn want het is nog zo pril en er kan nog van alles mis gaan, ik voel nog niets, heb nergens last van en dat was de vorige keer bij de miskraam ook zo.....dus ik probeer mijzelf te beschermen door niet blij te zijn (maar dat is lastig). Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik over een week weer een test doe en pas dan mezelf weer ga aanmelden bij de verloskundige. Maar dus toch ondanks de bruine afscheiding tussendoor zwanger geworden! Nu hopen dat het goed blijft gaan! Misschien helpt dit bericht ook anderen die in deze situatie zitten / onzeker zijn, vandaar dat ik het ook laat weten.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan