@XBo, ik schrijf aan niemand in mijn schrift. Alles eigenlijk vanuit de ik-vorm. En vanuit mijn gedachte. Ik ben bijvoorbeeld nu bezig met de dag van de punctie te verwoorden. Vanaf het moment dat de wekker gaat. En dan elke stap daarna. Eigenlijk neem ik je mee door m'n dag heen.
"En dan is het zover, de spuit met het sedatie middel wordt zo ongeveer voor m'n neus gehouden. *** kijkt me aan en vraagt me of ik er klaar voor ben. Ik knik goedkeurend en zie de vloeistof via het infuus m'n arm in gaan. Ik voel niet direct iets. En kijk *** aan. Hij zegt me dat het even duurt voordat het werkt. Ik kijk de kamer nog een keer rond. *** is inmiddels bij me komen staan en heeft m'n hand vast gepakt". Dit is een klein stukje ervan. Dan heb je een beetje een idee?.
@Niesss. Mijn vriend is ook wat nuchterder. Toen ik zei dat ik een schrift ging bijhouden was die daar heel positief over. Ik lees soms kleine stukjes voor. Maar verder is t in dit stadium gewoon iets van mij. Wel tof ook dat je het richt op een eventueel kindje. Persoonlijk vindt ik dat lastig. En schrijf ik t dus zoals ik hierboven zei?.
"En dan is het zover, de spuit met het sedatie middel wordt zo ongeveer voor m'n neus gehouden. *** kijkt me aan en vraagt me of ik er klaar voor ben. Ik knik goedkeurend en zie de vloeistof via het infuus m'n arm in gaan. Ik voel niet direct iets. En kijk *** aan. Hij zegt me dat het even duurt voordat het werkt. Ik kijk de kamer nog een keer rond. *** is inmiddels bij me komen staan en heeft m'n hand vast gepakt". Dit is een klein stukje ervan. Dan heb je een beetje een idee?.
@Niesss. Mijn vriend is ook wat nuchterder. Toen ik zei dat ik een schrift ging bijhouden was die daar heel positief over. Ik lees soms kleine stukjes voor. Maar verder is t in dit stadium gewoon iets van mij. Wel tof ook dat je het richt op een eventueel kindje. Persoonlijk vindt ik dat lastig. En schrijf ik t dus zoals ik hierboven zei?.