Annemarie, wat jij beschrijft zijn primair ineffectieve weeen. Dit komt het vaakst voor bij eerste kinderen en als dat niet tijdig herkent wordt krijg je idd dramatisch lange bevallingen. De manier om er achter te komen is om goed te definiereen wanneer de bevalling objectief begonnen is, en wanneer de bevalling dan ook echt begonnen is de ontsluiting als een havik in de gaten te houden. Zodra de vordering minder dan 1 cm per uur is, is het raadzaam om de vliezen te breken en als dat niet een versnelling oplevert van de ontsluiting, dan idd aan het infuus. Maar als je dat doet na 2 of 3 uur of pas na ruim 24 uur maakt dus wel wat uit. De gevoeligheid van de baarmoeder voor het medicijn in het infuus neemt nl af. Dus al je er te laat mee begint is de moeder al uitgeput, heeft ze een hogere dosering nodig, is ze meestal toe aan een ruggeprik en heeft ze vanwege de uitputting een grotere kans op een tang- of vacuumverlossing. De KNOV, de organisatie van verloskundigen, heeft net nieuwe richtlijnen uitgegeven voor de ontsluitngsperiode, waarin dus helaas weer staat dat iemand best 8 uur 3 cm mag hebben en dat vooral de vliezen niet gebroken moeten worden onder de 4 cm. Ik ben er niet gelukkig me, want het is vragen om problemen. Ik kan ook iedereen aanraden om voor de bevalling eens te vragen aan de vk of gyn hoe ze met ontslutingsproblemen omgaan. Want 1 van de zaken waar je als vk tegen aanloopt is als iemand midden in de nacht een infuus nodig heeft en er volgens de gyn rustig gewacht kan worden tot 8 uur 's morgens.
