Traumaverwerking na de bevalling.

Wat een waarheden worden er in dat boek geschreven, veel herkenning door uitspraken als dat vrouwen zich voelen als vee.................

Ik moet zeggen, het gaat hartstikke goed met me. Nog niet helemaal zoals het zou moeten zijn, heb nog wel eens een nare droom en sinds kort werk ik in het ziekenhuis waar ik bevallen ben...........elke keer een confrontatie met de verloskamers die helaas erg dicht liggen bij de Spoed Eisende Hulp waar ik zelf werk............maar misschien is die confrontatie niet verkeerd.........ik krijg er wel elke keer een beklemmend gevoel van, ben in staat om de verloskamers eens op te lopen, gewoon om eens te kijken wat het met me doet, maar ik denk dat ik het wel weet............

Mijn wens voor een tweede kindje wordt steeds sterker, niet om de bevalling over te kunnen doen, maar puur omdat ik een broertje of zusje voor Maudy zo leuk zou vinden.
En als ik dan denk aan mijn bevalling............dan gebeurd er niet zoveel met me, gunstig teken denk ik. Ik zie niet met angst en beven meer op tegen een volgende bevalling, maar ik denk dat als ik ooit (hopelijk over een jaar) weer zwanger mag zijn, dat dat nog wel komt.........

Al met al, nogmaals, mag ik niet mopperen, ik geniet met volle teugen van ons meisje. Ik had nooit gedacht dat moeder zijn zo leuk zou zijn. Had er wel een gedachte bij natuurlijk, maar zo positief? Nee, dat had ik niet gedacht.
Mocht het ooit bij ons weer zo ver zijn, dan zou ik het fijn vinden een goede begeleiding van mijn verloskundige te krijgen. Of eventueel van een gyn, want mijn verloskundige heeft wel verteld dat de kans groot is dat ik dan onder medische begeleiding kom. Grote van het kindje, zware bevalling, slechte start kindje...........
We zien het wel.........

Ik wilde jullie even op de hoogte houden van hoe het met me ging, ik hoop dat het met jullie ook allemaal wat beter gaat..........
En mochten er vrouwen zijn die hier hun verhaal nog eens kwijt willen, wees welkom!
Praten helpt............

Liefs Rimke
 
Ik ben blij te horen dat het zo goed met je gaat. Wat betreft de begeleiding van een volgende bevalling: er is vaak een goede mogelijkheid om een soort combi begeleiding te krijgen, vraag gewoon expliciet naar de mogelijkheden. Een ergere bevalling dan je gehad hebt kun je niet krijgen.
Ik had 1 van mijn eigen klanten die de vorige keer in een andere plaats ook zo'n helse bevalling had ook dit boek aangereden. Haar man was ook ernstig getraumatiseerd door het hele gebeuren, maar daar kwamen we pas veel later achter.
Maar goed , om een lang verhaal kort te maken, ze is bevallen van een 2e baby, die 400 g zwaarder was dan de 1e, maar gewoon spontaan geboren. Het enige minpuntje van de bevalling was groen vruchtwater, maar omdat het in het ziekenhuis die nacht idioot druk was vroeg de gyn of ik het zelf wilde afmaken met haar, want ze hadden eigenlijk niemand om zich met haar ook nog bezig te houden. (ze had dus extra bewaking nodig voor de veiligheid!!). Goed, dat heb ik gedaan en later toen we het nog eens bespraken zei ze dat deze bevalling een helende ervaring was geweest voor hen allebei.
Maar onze praktijk had dus gegarandeerd dat we haar niet alleen zouden laten tijdens de baring en dat hebben we ook waargemaakt. En als de gyn wel tijd zou hebben gehad zou ik er ook bij zijn gebeleven.
 
he Rimke s

jouw verhaal klinkt me heel bekend ik heb ook een bevalling from hel gehad.
mn zoontje is in november 2007 gehaald.
mijn bloeddruk vloog de laatstse weken zo omhoog dat ik opgenomen werd in het ziekenhuis. de dag erna hebben ze hem gehaald.

om half 9 zat ik aan de wee opwekkers en om 12 uur voelde ik pas de eerste wee maar omdat dat zo lang duurde hadden ze de opwekkers ontzettend hoog gezet tot boven het maximum. vanaf half 1 had ik een weeen storm waar geen einde aan kwam. ik begin om half 9 met 3 cm ontsluiting en om half 1 had ik er 6. en dat bleef zo. vanaf half 3 had ik persdrang. de bloeddruk ging weer omhoog dus medicijnen gekregen en een hartfilmpje. om om kwart voor 6 kon ik niet meer en had nog steeds 6 cm en heb toen gezegd dat ze er maar iets aan moesten doen. maar ik moest wachten op de gyn. die kwam om kwart voor 7.

er waren 2 opties of doorgaan of stoppen en een keizersnee ik koos voor dat laatste en heb dat ook duidelijk gemaakt maar na overleg wouden ze toch doorgaan ik kreeg een prik pijnstilling en de wee opwekkers werden naar beneden gehaald (had sinds half 1 de weeen storm van weeen om de minuut en nog steeds 6 cm)

om 9 uur zouden ze kijken hoe ver ik was en als ik er dan nog niet was kreeg ik alsnog een keizersnee.   de uren die volgenden waren eenhel ik had nog steeds pers drang. ook viel ik op een gegeven moment tussen de weeen in slaap vraga me niet hoe maar het gebeurde en heb dus veel dingen ook niet meer mee gekregen (maar goed ook) om 9 uur kwam de assistant van de gyn. om te kijken en 9,5 cm ik dacht mooi ruggeprik en snijden maar. maar nee die laatste milimeters moest ik op mn zij maar even wegwerken en dan zou ze om half 10 terug komen.

dat op mn zij was vreselijk deed nog meer pijn.
om half 10 was er geen assistant ze was 4 minuten te laat en dat heb ik haar ook laten weten. ik mocht persen   en ik persde me een ongeluk maar merkte niks. (toen is de gyn met spoed opgepiept maar dat heb ik niet gemerkt ik was volledig van de wereld door de medicijnen)

ze hebben 2 keer de vacuumpomp ingebracht en op een gegeven moment werd er gegeild hij moet er nu!! uit. ik heb geperst als een idioot met de enige gedachte hij moet eruit!! zonder persween heb ik hem toen op de wereld gezet.

ze legden hem op mn buik en hij maakte geen geluid dus ze haalden hem meteen weer weg hij werd aan de zuurstof gelegd en werd meteen naar de couveuse afdeling gereden melvin was ook 4200 gram en 53 cm. melvin is iets voor half 11 geboren en pas om 1 uur s nachts mocht ik bij hem.

ik moest eerst ook nog gehecht worden door de pomp maar ze hadden er niet genoeg verdoving in gedaan dus ik voelde de draad door het vlees heen getrokken worden toen ik zei dat ik het voelde zeiden ze dat dat niet kon omdat ik verdoofd was. vervolgens voelde ik de naad erin prikken en heb ik even flink gevloekt en heb ik geschreeuwd heb ik nog niet genoeg pijn gehad voor vandaag?? je spuit er nog maar meer verdoving in ik wil het niet voelen!!   toen hebben ze er nog 3 spuiten ingespoten maar was ik wel pijnvrij wat hechten betreft.

het heeft een half jaar geduurd voordat ik kon zeggen dat ik er weer was na de bevalling mijn stuitje was gekneusd door de bev dus daar heb ik erg lang last van gehad nu ruim een jaar verder kan ik zeggen dat het goed gaat maar dat heeft echt wel een hele tijd geduurt als ik foto's zie van kort na de bevalling   en in de eerste maand huil ik nog steeds en ik vind het eng om aan een tweede te beginnen wie garandeerd me dat het niet weer zo gaat, niemand dus. maar zeggen ze dan dat gebeurt niet nog een keer maar ik heb zoiets dat weet je niet het kan wel.  

melvin is er gelukkig helemaal bovenop gekomen hij heeft 3 dagen zuurstof gehad een half jaar fysio omdat zijn schouder beschadigd was bij de bevalling zn schouder heeft klem gezeten daarom kreeg ik hem er zelf ook niet uit. en hij heeft een infectie opgelopen tijdens de bevalling.   al met al heeft hij een dikke week in het ziekenhuis gelegen op de couveuse afd.

ppff heftig hoor alles zo opschrijven word er gewoon nog emotioneel van.
maar ik snap wat je bedoelt en ja je had een bevalling from hel
maar geloof me geef het wat tijd. je moet niet te snel willen je komt er weer boven op maar je moet dit eerst verwerken er komt een dag dat je niet meer de drang krijgt om te huilen als je eraan denkt.

en er komt een dag dat je aan een volgend kindje gaat denken (dat doen wij nu ik wil het heel graag maar ben doodsbenauwd voor de bevalling) gellukig heb ik voor een volgend kindje een medische indicatie dus dan word ik vanaf 36 wk doorgestuurd naar de gyn dat geeft me wel een veilig gevoel. want ik weet wel als dit thuis was gebeurt was het niet goed gegaan.

meid als je je ei kwijt wil laat je het maar weten ik weet wat je doormaakt.

groetjes Tine
 
@ Juppie:
ik vind dit soort verhalen van jou en Rimke en anderen werkelijk verschrikkelijk om te lezen en te horen. Maar ik heb eigenlijk wel een vraagje aan je.
Je schrijft, terecht waarschijnlijk, dat je bevalling thuis niet goed zou zijn afgelopen, maar je verleokundige heeft je keurig verwezen toen je bloeddruk zo hoog werd, dus zij heeft je niet bepaald aangeraden om  toch maar lekker thuis te bevallen. Van jouw verhaal over het ziekenhuis word ik ook niet heel vrolijk, moeizame inleiding, inadequate pijnbestrijding, keizersnede aanbieden en aanbod weer terug trekken,  niet nakomen van afspraken om op een bepaalde tijd iets te gaan doen, geen goede verdoving met hechten.
Maar toch schrijf je dat je het een veilig idee vindt om weer bij diezelfde gyn te bevallen (wwarschijnlijk z'n assistent). Waar zit voor jou dan het gevoel van veiligheid in? Waarom beval je niet met je vk poliklinisch?
Dit intrigeert me echt.
 
Hoi Juppie,

Goh, onze bevallingen lijken vreselijk op elkaar...........helaas!
Ik kan me je gevoel over een eventuele volgende bevalling heel goed voorstellen!
Wat de verloskundige hierboven al schrijft, probeer misschien met je verloskundige poliklinisch te bevallen. Heb je in ieder geval een bekende om je heen, die ook echt bij je blijft..............
Verschrikkelijk hoor, zulke verhalen..........en dan mogen we inderdaad in onze handen knijpen dat onze kindjes er goed van af zijn gekomen! Afschuwelijke gedachte eigenlijk.........het had zoveel slechter kunnen gaan met ze..........

Verloskundige, aan jou nog een vraag:
Ik zou bij mijn eventuele tweede het toch nog graag een keer thuis willen proberen. Is het zo dat tweede kindjes altijd groter zijn dan eerste? En is het zo dat met mijn vorige bevalling ik automatisch een medische begeleiding krijg, of mag dat ook gewoon nog bij een verloskundige? Wat zijn jouw ervaringen daarmee?
En wat zou jij   mij aanraden, mijn geschiedenis kennende?

Alvast bedankt!!
liefs Rimke
 
hee

ik bedoel het niet negatief tegenover mn verloskundige hoor. het juist goed dat ze me door gestuurd   heeft!!
maar als ik aan het bevallen was dan hadden we alsnog naar het ziekenhuis gemoeten omdat mijn zoontje klem zat de tijd die er in gaat zitten om van ons huis bij het dichstbijzijnde ziekenhuis te komen (zonder op de maximum snelheid te letten) is toch minimaal een half uur. en dan moet je het verkeer mee hebben.
ik heb gewoon sterk het idee dat dat niet goed gekomen was i.v.m het zuurstofgebrek.

misschien staat het er ook wel wat stom maar dat komt misschien ook ook omdat ik absoluut niet in het ziekenhuis wou bevallen. ik heb tranen met tuiten gehuild omdat ik niet meer thuis mocht bevallen. ik zag het allemaal al helemaal voor me en was er ontzettend rustig over.

het idee van veilig de volgende keer weer in het zoekenhuis bevallen heeft niet zozeer met de gyn te maken maar met het idee dat mocht er iets gebeuren dan lig ik in elk geval op de goede plaats (tenminste daar ga je vanuit).
 
oh jah ewn wat poliklinisch betreft met de vk
de vk heeft toen verteld dat dat niet mogelijk was. zodra je in het ziekenhuis komt neemt de gyn de leiding. ze vertelde (haha herinner me het opeens weer) dat ze dan wordt behandeld als een buurvrouw en niks meer in te brengen heeft.

maar denk dat als ik aangeef dat ik haar er perse bij wil hebben dat ze dat wel doet. ze heeft ook 2 bevallingen van mn moeder gedaan dus je begrijpt ze loopt al even mee.
 
@ Juppie.
Weet je, het hangt allemaal zo samen. Een inleiding betekent een baarmoeder tot baren dwingen die er in feite nog niet aan toe is. De weeen zijn dan anders van kwaliteit, de moeder moet liggen (meestal,) dus de baby heeft meer moeite met draaien. Misschien zou, als je bevalling gewoon begonnen was er helemaal geen probleem zijn geweest.
En wat betreft poliklinisch bevallen: elke verloskundige kan gewoon met haar client naar het ziekenhuis voor de bevalling. De client huurt als het ware de kamer en de assistentie van de verpleegkundige (hoewel er ook regio's zijn waar bijv het kraamcentrum een kraamverzorgende stuurt om te assisteren) en na de bevallig vertrekt de moeder weer met haar baby. De gynaecoloog komt er niet aan te pas en als vk heb je verder geen enkele bemoeienis van wie dan ook.
Als het een medische indicatie wordt verschilt het idd sterk per ziekenhuis en verloskundigen wie wat doet. Maar er bestaat ook een indicatie van plaast voor bijv moeders die de eerste keer een nabloeding hebben gehad en vanwege het risico op herhaling in het ziekenhuis moeten bevallen. Er bestaat geen manier om het tegen te gaan, dus de vk kan gewoon de baring begeleiden, maar als iemand weer gaat bloeden, hoeft ze niet vervoerd te worden.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan