Even getwijfeld of ik een berichtje ga posten, maar het lezen van jullie verhalen/ervaringen doet me goed. Ik heb afgelopen woensdag positief getest en ben dolblij! Dat neemt niet weg dat ik in eerste instantie flink geschrokken ben. Absoluut gewenst en gepland, maar ik had verwacht één jaar nodig te hebben om zwanger te raken (diagnose PCOS, maar al 1,5 jaar een regelmatige cyclus). Jullie lezen natuurlijk al tussen de regels door dat het snel is gegaan. Zo snel dat ik er afgelopen maand niet echt mee bezig was en gewoon nog alcohol gedronken heb.
Anyway inmiddels straal ik als een gek en is mijn vriend ook dolblij.. Het jammere is alleen dat ik mij inmiddels onzeker voel. De menstruatiekrampen die ik al meer dan een week voel heb ik inmiddels kunnen verklaren, maar nu lijkt de datum van mijn eerste echo toch wel immens ver weg (28 november, dan ben ik 10 weken. Nu een kleine 5 weken). Waar ik bang voor ben? Een miskraam.. ik kan de gedachten maar niet uit mijn hoofd zetten, terwijl ik aan de andere kant heel rationeel denk: "het lukt je gewoon om zwanger te worden en een miskraam betekent dat het kindje niet levensvatbaar is.. niets aan te doen." Ik ren om de haverklap naar de wc om te kijken of ik niet bloed en ik word doodmoe van mezelf. Ik ken inmiddels de statistieken uit mijn hoofd (wat nergens op slaat, maar hé onzekerheid en google zijn een slechte combi) en weet dat ik nu gewoon lekker mijn ding moet doen (werken, sporten, relaxen en genieten). Tijd zal het leren, maar tsjonge. Hier was ik even niet op voorbereid.
Ik blijf op de achtergrond graag meelezen en hoop dat jullie allemaal op een vreselijk grote roze wolk zitten!