We hebben woensdag de eerste echo gehad. De zwangerschap zou iets meer dan 9 weken ver moeten zijn, maar de embryo had de grootte van 6 weken. De echoscopiste (dat gebeurt hier helaas buiten de vk-praktijk) feliciteerde me met de zwangerschap en een (licht) kloppend hartje. Zelf heb ik echter hele sterke vermoedens dat deze zwangerschap niet goed is.
Ik heb gistermorgen met de vk gebeld en ook zij gaf aan dat er best een verschil kan zijn van een week, maar niet van dik drie weken. De kans is dus groot dat dit kindje niet goed ontwikkeld is en het niet gaat redden. Op 29 augustus hebben we opnieuw een echo. Reëel gezien is het dan al misgegaan, mocht het dan toch gegroeid en (zover ze dat kunnen zien) gezond zijn, dan krijgen we een wonderbaby, want dan heeft de bevruchting plaatsgevonden ná de positieve zwangerschapstest ;-).
Het is de derde miskraam in een jaar tijd, we hebben nog geen kinderen. Vanwege de eerdere miskramen, een curettage en de gevolgen van de curettage (onvolledig uitgevoerd) zijn we al eerder bij gynaecologen geweest die ons tot nu toe verzekerden van domme pech. Aan mijn baarmoeder zijn iig geen afwijkingen te zien. We verwachten dat we nu verder eea gaan onderzoeken en gaan bij onszelf te rade hoe vaak we deze klap nog aankunnen/willen. Ik ben 35 en zou het liefst een tijdje 'pauze' willen hebben, maar weet ook dat ik daarmee onze zwangerschapskansen verklein, zeker als we meer dan één kindje willen krijgen. Gelukkig kom ik (ook op dit forum) nog verschillende verhalen tegen van mensen die vertellen na een derde miskraam alsnog een gezonde zwangerschap te hebben.
Ik vind het oprecht fijn om te lezen dat zoveel dames positieve dingen te melden hebben en kan me ook voorstellen dat niet iedereen zit te wachten op negatieve ervaringen zoals die van mij, maar hoop ook op jullie begrip.
Heel veel succes voor iedereen de komende tijd! Wij duimen voor een wonderbaby...
