Tot mijn verrassing begonnen gisteren ochtend rond 5 uur spontaan de weeën. Rond 9 uur hebben we gebeld en ongeveer een uur later waren we in het ziekenhuis. Ik had toen al heftige weeën, maar nog geen verdere ontsluiting. In plaats van de ballon te plaatsen hebben we gekozen om een aantal uren af te wachten of het uit zichzelf zou vorderen. De weeën werden snel heftiger en kwamen onregelmatig, soms 4 keer direct achter elkaar, soms met een paar minuten ertussen. Ik heb een aantal uren onder de douche zittend de weeën kunnen opvangen. Rond half 3 had ik ongeveer 2 cm ontsluiting. De ctg registreerde de hartslag heel vaak niet of niet goed, dus is een draadje op het hoofd van de baby gezet, daarna brak in de volgende wee mijn water. Ik gleed daarna in een heftige weeënstorm, die ik steeds moeilijker op kon vangen. Ik wilde niet bijgestimuleerd worden en heb om een ruggenprik gevraagd. Die konden ze na ongeveer 45 minuten zetten. De eerste keer prikken lukte niet goed, en ik had constant weeën achter elkaar waardoor (stil) zitten erg moeilijk was. De tweede keer prikken ging er wel in, maar na 30 minuten had ik nog geen verlichting van de pijn. Ik heb het soms uitgeschreeuwd van de pijn. De enige optie was remifentanil pompje of nog een keer de epiduraal zetten. Ik wilde het eerste, maar werd uiteindelijk afgeraden omdat ik pas 3 cm ontsluiting had en het dan niet lang genoeg zou werken totdat je bij het persen kwam. Inmiddels was het volgens mij al ver na 7 uur s avonds. Ik begon vreselijk moe te worden waardoor ik de pijn niet meer op kon vangen. Omdat ik niet nog een keer de epiduraal wilde zetten heb ik gezegd dat het goed zo was en ik een keizersnede wilde. Dit was rond 8 uur in de avond. Binnen een drie kwartier waren we op de OK. Ondanks de weeënremmers had ik nog heftige weeën daar. Onder enige dwang en een strenge gynaecoloog is de spinaal gezet (die andere was op de verloskamer er al uitgehaald). Gelukkig konden ze er een gentle sectio van maken, waardoor ik haar geboren heb zien worden en haar een hele tijd op de borst mocht vasthouden tijdens het hechten van de wond. De operatie duurde langer dan de vorige keer omdat het een tweede keizersnede was en er ( zoals ik al dacht) verklevingen aan de buikwand waren. Om een paar minuten voor 10 s avonds is onze dochter Willemijn geboren. Ze doet het hartstikke goed en heeft al twee keer bij me gedronken.
Ik kijk positief terug op deze heftige bevalling. Ik was prettig verrast door de kracht van mijn eigen lijf en de mentale kracht die ik toch 17 uur heb kunnen opbrengen. Ik ben blij dat ik de regie kon houden, en niet koste wat kost door ben gegaan. Het herstel zal wel pittig zijn, toch weer de combinatie van weeën en keizersnede, maar ik voel me opgelucht dat het goed verlopen is en dankbaar dat ik de kracht van mijn lijf heb mogen ervaren. Het is goed zo, nu kunnen we lekker genieten van ons kleine meisje dat straks mee naar huis mag. Wat een andere ervaring dit keer, fantastisch!