Voor Ida

Lieve Ida,

Ten eerste wil ik even benadrukken en zeggen dat ik bewondering heb voor de manier waarop je in dit topic schrijft, ons bemoedigt, aanmoedigt, enz.

Ik moet even eerlijk bekennen dat ik behoorlijk met mezelf in de knoop zit op dit moment.
Ik kan dingen nog geen plaatsje geven. Er gaat van alles door me heen, maar ik kan moeilijk onder woorden brengen wat er door me heen gaat.
Alles loopt door elkaar heen; verdriet, boosheid, pijn...
Ik ben een beetje erg moe van alles.
Ik probeer het eventjes te laten rusten.

Wel moet ik zeggen dat de gevoelens voor Efraim de laatste dagen echt in alle hevigheid naar boven komen. Wat houd ik veel van mijn kind...onvoorstelbaar...Alles wat hij doet is nog bijzonderder dan anders...

Verder weet ik het even niet meer zo goed...

Jullie horen nog wel...

Liefs
 
Prima, Issie,

Neem de afstand die je nodig hebt. Je bent niet verplicht hier alles steeds te moeten delen. Goed dat je dat aangeeft.
We horen wel weer van je als je daar behoefte aan hebt.

Veel liefs,

Ida
 
hey ida en de rest,

Het klopt wel dat als je je verhaal opschrijft en verteld dat het (een beetje) helpt.
Maar helemaal nooit... hier niet iig, soms wordt er zo met grote ogen naar mij gekeken als ik het vertel.. alsof het een sci-fi film is... hahaha, niet alle details heb ik ook precies opgeschreven... de dingen die ik dus later van mijn man hoorde (en mijn schoonzus)
Het schijnt dat ze door de stuitligging ook nog boven een soort van afvalbak heeft gebungeld.... gatver!! omdat natuurlijk het hoofdje nog vastzat, moest de gyn. haar loslaten... die bak was bedoeld voor de nageboorte (zat ook een zak in)
Mijn man en schoonzus hebben er ook een behoorlijke klap van de mallemolen gekregen, ze kregen allebei dus de neiging om én die vent voor zijn bek te rossen én mijn dochter dus "op te vangen"

Maar verwerkt heb ik het nog steeds niet, mede door die 3 maanden huilbaby. Dat hakt er ook behoorlijk in.

Maar ik heb diep respect voor iedereen die een hell-bevalling hadden.. en ook voor degene die kindjes hebben verloren (op welke manier dan ook).. ik vind dat namelijk géén MK meer te noemen.. hoe de medische werled er ook over denkt.. ik vind het een verlies van een kind.. en niets anders.

Groetjes Debby mv B'Elanna
 
Hey Ida (en alle andere mamma's)

Hoe is het met je?
Kun je het allemaal al een beetje loslaten?
Of ben je er nog steeds zoveel mee bezig!

Omdat Efraim nu ziek is mekr ik dat ik er veel minder aan denk.
Maar door vorige week zo alles nog eens op te schrijven  heb ik wel
alles een beetje op een rijtje kunnen zetten.

Manlief vind me zelfs veranderd.

Als ik aan mijn bevalling terug denk baal ik ook wel dat alles niet anders is gegaan.
Als er eerder tot een keizersnee was overgegaan was ik ten eerste minder uitgeput geweest en had het ons bergen minder spanning gekost.
Nog steeds snap ik niet dat ze het niet meteen hebben gedaan toen ze voelden dat Efraim met zijn aangezichtje voor lag.
Later las ik dat kindjes die zo worden geboren vaak een nekbeschadiging oplopen.
Gelukkig is dat nu niet het geval, maar dat wacht je toch niet zo lang af???

He, nou zit ik weer met tranen in mijn ogen.

Nou ja, ik ben ik elk geval wel bij dat ik er bewust bij ben stilgezet.
 
Hey allemaal!

Ook ik heb er nog eens over nagedacht maar denk toch dat ik de bevalling en alles daarom heen wel een plekje heb gegeven.
Een eventuele volgende keer zou ik hopen dat het ander gaat (dan wacht ik ook echt geen minuut! Als ik weeen heb, bel ik en dan komen ze maar meteen! Ze zeggen immers dat een tweede bevalling meestal sneller gaat!!!).
Ik heb nu echt zoeits van: ik heb er iets super moois voor teruggekregen, en ook al vond ik het vreselijk, ik zou het voor haar weer over doen.

 
Ja dubbel is dat he?
Ik had ook weer vrij snel dat ik de zwangerschap mistte...vond ik zo gek van mezelf, omdat ik eigenlijk een hele negatieve zwangerschap/bevalling heb gehad.
Maar dat komt ook dat ik mezelf altijd als een geboren moeder heb gevoeld...als ik zwangere vrouwen zie...ben ik ook best wel jaloers.
Soms ben ik ook bang dat ik de realiteit niet altijd ff goed zie...en dat ik de negatieve gevoelens omtrent de zwangerschap alweer 'vergeten' ben.
Maar goed ergens zie ik er toch wel weer tegenop mocht het ons gegeven zijn tenminste een volgende zwangerschap.
En gelukkig krijg ik ook weer begeleiding van mijn maatschappelijkwerkster mocht ik het  nodig vinden.
Maar 1 ding weet ik zeker...mocht er de eerste wee zich aanmelden...wil ik  GELIJK PIJNSTILLING!!!!!

Groetjes Linda

ps Debby..met 30weken praten ze niet meer over een miskraam, ik weet niet na hoeveel weken ze dat doen (ik denk 12 weken)  ?

 
He Issie en andere moedige mama's,

Met mij gaat het goed. Ik ben erg blij met afgelopen weekend toen het bevallingsthema behoorlijk actueel was op dit forum. Het heeft me goed gedaan er weer even flink in te duiken. Dan praat je er met je man ook meer over wat ik ook heel fijn vind. Ook deed het me goed om de verhalen te lezen van de andere moeders; dat schept een soort een band waardoor je begrip krijgt voor elkaar en (h)erkenning.
Ik vond het van de week wel weer prima om het weer wat los te laten. Mocht het thema weer een keer in beeld komen (via dit forum of op een andere manier) dan zal ik waarschijnlijk wel weer van de partij zijn. Ik verwacht wel dat het dan steeds minder pijnlijk is, en dus meer verwerkt is.
Ik ben blij voor de moeders die het gevoel hebben de (heftige) bevalling een plekje te hebben gegeven en voor wie dit nog aan de gang is, die gaan dat ook bereiken; daar ben ik van overtuigt. Ik ben zelf een voorstander van professionele hulp (therapie) als je er zelf niet uitkomt, dus wellicht is dat een idee als het niet gaat. Linda maakt daar al gebruik van en gelijk heb je. Ik heb voorheen 2,5 jaar therapie gehad en het heeft me enorm geholpen, vandaar dat ik er zo over te spreken ben.
Issie, het doet mij ook zo goed te lezen dat jij zo verliefd op je Efraim bent. Ik voel me dan zo blij want ik kan me dat zo voorstellen. Het is ook zo'n heerlijk knulletje om te zien. Wel zielig dat hij ziek is, dat verscheurt je toch bijna van binnen als moeder?
Ik hoop voor hem en jou dat hij gauw opknapt. (ik heb de laatste berichten over hem trouwens niet gelezen, dus misschien blijkt zometeen dat hij al aan de betere hand  is)
Heel veel sterkte toegewenst en iedereen echt heel erg bedankt voor je inbreng.
Ik weet alleen niet goed of Linda haar bevallingsverhaal hier wil opschrijven of dat je daar een ander moment of gelegenheid voor zoekt. Als je dat hier wilt doen dan ben je van harte welkom hè Linda.

Hartelijke groeten

Ida
 
Hoi...

Jullie houden het nog van me tegoed hoor!
Ik ben nu voor mezelf het hele verhaal aan het opschrijven, en dat is al zwaar genoeg!

Allemaal veel succes verder en ik ben blij dat voor de geene die het verhaal hebben opgeschreven, een stukje geholpen heeft met de verwerking!

Groetjes Linda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan