Voorkeur voor geslacht??

[ANONYMOUS_USERNAME]

@ allemaal,

ff niet op het forum geweest, en een hoop te lezen. Ik weet wat het is om lang te moeten wachten op een zwanger te worden, ben voor de eerste 2 ook 6 jaar bezig geweest om zwanger te raken. En ik heb na mijn 3e en 5e ook een miskraam gehad.. Mijn ene zoon heeft ADHD en een andere zoon heeft een ontwikkelingsachterstand van 2 tot 3 jaar, dus alle argumenten over, wees blij dat je zwanger bent, sommige doen er heel lang over, of als het maar gezond is dat is belangrijker, of het maakt mij niet uit als ik maar een kindje krijg na een miskraam, gaat dus niet helemaal op.
Waarom ik een voorkeur heb?
tja, presies wat ik in het begin ook al schrijf, ik weet het niet. ik heb 4 jongens, en 1 meid, en het lijkt me voor mijn dochter gewoon leuker als dit een meisje word, praktische gezien ook makkelijker.
Maar voorlopig ben ik blij dat vanmiddag uit de echo bleek dat het hartje klopte, want de verloskuhndige kon het niet vinden.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wil toch echt even kwijt dat een Punctie geen garantie is voor een gezond kind. Onze dochter bleek na 8 weken een ernstige spierziekte SMA1 kans is ongeveer 1 op 10.000, wij samen door erfelijkheid kans van 1 op 4 te hebben. Dat zien ze niet met een punctie, en ook niet al die andere ernstige ziektes die een minimale kans hebben. Vrienden van ons kregen een kindje met een zeer zeldzame niet met het leven verenigbare ziekte (kans 1 op 100.000).
Wij hadden een lot uit de loterij, het mooiste en liefste wat me ooit is overkomen, en helaas na 11 maanden overleden door deze KUTziekte. Gezondheid is idd het belangrijkste, je wilt niets liever dan een mensje dat opgroeit tot een volwassen persoon. Waar jij voor mag zorgen. Maar ik had mijn meisje niet willen missen, hoe zwaar (de zorg) ook was en nu zonder haar verder leven is.
Ik ben nu 23 weken zwanger van de 2e, was 15 weken toen mijn meisje overleed. Toen hadden we net de uitslag dat dit kindje geen SMA heeft.
Later alsnog naar het geslacht gevraagd omdat we dit eerst niet wilden weten, en ik was ontzettend verdrietig dat ik nu een zoon krijg. Kan het maar moeilijk verteren dat we een meisje kwijt zijn en er nu ook geen meiske weer komt.
Volgens psycholoog heeft dat niks met dit kindje te maken, die liefde is er wel, maar het komt door het verlies van een meisje. Nu wordt alles anders, leven zonder oudste dochter, verder met straks een manneke. Ik moet en zal een meiske weer hebben, maar je hebt niks te zeggen over het leven. Elke dag is weer een nieuwe dag met nieuwe kansen en gebeurtenissen. Vooruitkijken en dromen durf ik niet meer.
Roep nu steeds, dat deze eerst maar eens 20 moet worden. Het onbezorgde van het leven bestaat niet, dat hebben wij geleerd.
Al met al moet je je gelukkig prijzen met wat je krijgt in dit leven. Ook al is het voor heel even.
Sorry, moest ff mijn emotie hier kwijt.
Liefs en geniet van elke dag