Vorige week een mk gehad en nu toch een paar vraagjes...

Mati,

Ik was juist blij dat familie op de hoogte was en collega's  hebben  het gehoord toen het mis ging. Er moest vervanging geregeld worden en ik ben nooit ziek. Ik heb tegen m'n leiding gevende gezegd dat ze het mocht vertellen, ik heb veel steun gehad.

Ik snap wel wat je bedoeld, maar dit kon je toch nooit weten! Ik had dit ook nooit verwacht en was in m'n hoofd al van alles aan het bedenken. Ik had zelfs al een bod gedaan op een ledikantje waar m'n zoontje dan nog een tijdje in kon slapen, het bod was geaccepteerd.  De plannen voor de zomervakantie hadden we al om gegooid. Niet naar het buitenland, maar naar  een appartement aan zee  en toen ging het mis... was ik dan toch te enthousiast?

Er heeft me van alles door het hoofd gespeeld. Heb ik teveel gedaan, heb ik iets verkeerd gegeten, was ik te snel met alles? Nee, er was gewoon iets niet goed met onze uk en de natuur regelt het dan vanzelf, hoe hard het ook is! Nu kan ik het zo bekijken, toen niet! Boosheid en verdriet lag in die periode dichtbij elkaar, nu kan ik het beter relativeren en kijk ik er weer nuchterder tegen aan.

Ik hoop ook dat we snel weer zwanger zijn, maar jij voorop? Dat hangt er vanaf wanneer je nod is, hihi! Girlpower!!!

Liefs Lientje
 
Hee hoi,

Er is hier inmiddels een hoop gebeurd. Ons zoontje droeg een helmpje, die draagt ie inmiddels alleen nog maar 's nachts en meneertje is 1 jaar geworden zondag!!! 2 Hele belangrijke gebeurtenissen, waar we trots op zijn, maar wat ons ook heel veel power heeft gegeven en nog steeds geeft. Wat zijn we trots!!!

Mijn mannetje en ik hebben beide veel moeten knokken, maar dat heeft gemaakt tot wie we nu zijn, daar zijn we trots op! Ons zoontje heeft af en toe ook best moeten knokken en dat doet ie prima. Dus wat er ook op ons pad komt we zullen knokken!!! Het maakt ons alleen maar sterker met elkaar verbonden.

Liefs Lientje
 
Heey meiden,

Chris25, meissie toch......
Hoe gaat het nu met je?
En hoe was het bij de verloskundige?
Is de miskraam uit zichzelf doorgezet?
Helaas weet ik uit ervaring hoe het is om een miskraam te krijgen en de grond zakt je inderdaad even weg onder de voeten.
Kan je het emotioneel een beetje en plekje geven?
Praat hier maar lekkervan je af, want dat kan echt helpen.
Sterkte ermee

Lientje,
Nou tis ongelooflijk maar ik lees dat jij ook af en toe steekjes voelt en je borsten enz.....
ik heb precies hetzelfde.
Zei gister tegen mijn vriend dat ik zoveel voelde in me baarmoeder maar het geen naam kon geven..
Is het nog van de miskraam van afgelopen maand? Of is het toch nog van me ovulatie dat ik later ovuleer omdat dat toch een beetje in de war is nu? Of ben ik toch weer............ Hmm en dat durf ik dus bijna niet te hopen en te denken.
Ik moet als het goed is eind volgende week ongesteld worden dus we moeten nog 1,5 week wachten.
Testen wil ik eigenlijk helemaal niet meer.
Ik ben zo bang positief te testen, het dan zeker te weten en het dan toch weer te moeten verliezen.
Pff owow het is wat he, als je eenmaal een miskraam hebt gehad lijkt alle onbevangenheid wat betrefd het zwanger worden en zwanger zijn wel weg te zijn.
Hopelijk is het snel eind volgende week. En natuurlijk hoop ik dan dat wij elkaar heel mooi nieuws kunnen melden.
Suc6 met wachten.

Liefs, Nathalie
 
Mati,

Hoe gaat het nu met jou?
Denk aub niet dat je bent afgestrafd vanwege het snelle zeggen.
niemand weet hoe een zwangerschap verloopt dus ook jij had dit niet kunnen weten.
Ik hoop dat je nu heel veel steun hebt en krijgt van de mensen die het wisten dat je zwanger was. Steun kun je goed gebruiken in deze moeilijke periode.
Wat me trouwens heel moeilijk lijkt voor jullie is dat jullie nu 3 gezonde kinderen hebben en dat je dan opeens in de vierde zwangerschap een miskraam krijgt.
Ik lees regelmatig op het forum dat een miskraam moeilijker moet zijn voor mensen die nog geen kinderen hebben dan voor mensen die dat wel al hebben, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens.
Een miskraam is erg en zet je leven op zn kop, ook als je al kindjes hebt.
En jullie zullen nu zelfs met de grote vraag lopen waarom het nu opeens mis gaat bij een vierde......
Ik hoop dat jullie steun hebben aan elkaar en dat je hier ook lekker van je af kunt schrijven.
Enne Lientje vraagd het zich ook al af, maar laat je even weten wanneer je nod is? Ben benieuwd of jij ook eind volgende week in spanning zit.

liefs, Nathalie
 
hey meiden,

maandag op dinsdag nacht heeft de miskraam doorgezet. wat ben ik me dood geschrokken zeg. echt alles kwam eruit. vond het zo eng. daarna echt weeën gehad. wist van gekkigheid niet waar ik het zoeken moest.

gister bij de gyn in het ziekenhuis geweest. bloed geprikt. ze zag dat het meeste weg was maar het zag er erg onrustig uit. moet morgen terug komen en als het dan niet weg is dan krijg ik morgen nog een curretage. hoop zo dat alles weg is.

het heeft echt een behoorlijke impact op je leven. had ik echt niet verwacht. valt me echt zwaar. maar ook hier komen we samen weer uit. we worden alleen maar sterker samen.

bedankt voo jullie reacties. erg fijn om te lezen.
liefs Christy
 
Hallo allemaal!

Wat een herkenbare verhalen zeg! Mag ik meeschrijven?

Wij wisten sinds de eerste week van januari dat ik zwanger was. Ik was toen al 7 weken, maar wist dat niet. De diagnose van de artsen - na een jaar diverse fertiliteitsonderzoeken en -behandelingen - was dat ik niet op de natuurlijke manier zwanger kon worden. In januari zouden we starten met IUI. We gingen voor de eerste afspraak daarvoor, toen bleek uit mijn urineonderzoek dat ik zwanger was. Met als gevolg een onbeschrijfelijke blijdschap (voor jullie herkenbaar natuurlijk)! Ik kreeg gelijk een echo en we hebben het hartje zien kloppen.

Een paar dagen na die echo had ik een klein beetje bloedverlies, maar verder geen krampen of iets dergelijks. Het zou dus wel van de echo komen... Tijdens de echo vorige week dinsdag bleek dat dat niet het geval was; het hartje was een paar dagen na de echo gestopt. Onze droom spatte uiteen bij die echo (waar ik nu nog wel eens nachtmerries over heb). Een paar dagen later zou ik gecurreteerd worden, maar dat was niet meer nodig omdat de miskraam "natuurlijk" op gang kwam.

Een enorm verdrietig, boos, teleurgesteld, chagerijnig en onbestemd gevoel. Ja, dat is eigenlijk wel hoe ik moet beschrijven hoe ik me voel. Ik ben pas gisteren weer gaan werken, voor halve dagen want voel me nog steeds moe en ook emotioneel bal. Probeer me te richten op de toekomst, maar vind dat ook moeilijk; komt mijn cyclus nu wel op gang (dat was voorheen niet het geval, vandaar die behandelingen) of moet ik weer die slopende, onzekere  medische molen in? En àls ik dan zwanger word; hoe onzeker zal dat zijn? Ik heb immers nu ook niets gevoeld op een klein beetje oud bloedverlies na...  

Wil iedereen die het nodig heeft veel sterkte wensen! En voor de meiden die zover zijn dat een nieuwe zwangerschap mogelijk is; ik duim voor jullie!
 
Hee Vlinder,

Spannend!!! Heb je nog steeds steekjes? Ik heb nog steeds dat gevoel en m'n borsten voelen nog steeds licht gezwollen, maar ik weet het niet... Ik had gister en vandaag licht rose bij het afvegen, maar dat is nog een beetje vroeg...tussen 4 en 18 februari zou ik volgens de vk ongi kunnen worden.

Hoezo toch weer verliezen? Niet nu al opgeven he! Maar ik snap je hoor, het is gewoon super onzeker, ik merk dat dat gevoel bij mij ook wel veranderd is. Ik heb een miskraam altijd onderschat, nooit geweten dat dat zo heftig kon zijn en dat het je leven zo op de kop kan zetten...

Wanneer is jou NOD? Suc6 op de wachtbank!

Liefs Lientje
 
Chris,

Met kippevel lees ik jou verhaal. Ik vind het echt rot dat je zoveel last hebt gehad, het is al zo moeilijk. Neem de tijd he!
Mocht je van je af willen kletsen we zijn er voor je! Dikke knuf voor jou!

Liefs Lientje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan