wachtbankje! Nog 1 week!

Zo, alle berichtjes gelezen.
Het voordeel van later alle berichtjes te lezen is dat ik niet een paar dagen hoef te wachten voor ik weet hoe er getest is, dus de spanning is minder.

En alle meiden met positieve testen... GEFELICITEERD!!!
Wat superfijn voor jullie!

@enjoyzwangerschap wij hebben dezelfde NOD datum.
Ik ook 17 december.


vandaag behoorlijk last van ongesteldheidskramp, maar dat zou wel heel vroeg zijn.
Hopen dat het eitje dus lekker aan het innestelen is.
Duimen is begonnen.

Spannend allemaal.
 
Hier vanochtend ineens echt typische menstruatiekramp, zoals ik altijd heb. Dus ik was overtuigd dat het begonnen was, maar toch nog niks te bekennen. Toch nog wat hoop misschien, al zegt m’n voorgevoel nog steeds van niet en heb ik mij hier al een beetje bij neer gelegd
 
Hoi YvdH,
zenuwslopend hè? Ik zit hier ook nog steeds te wachten. 5 december was mijn NOD. Niets en ook een negatieve test. Toen ben ik er gister maar vanuit gegaan dat ik maar moest uitgaan van mijn langste cyclus ooit. Die was 31 dagen. Ik zit dus nu op dag 32..
Soms ontzettende krampen, gister echt mini beetje roze slijm en vandaag ook. Maar geen menstruatie. Maar mijn test was vanmorgen negatief. 
Waarom heb je je erbij neergelegd? Vanwege de krampen?
Ik hoop dat we beiden dit weekend een positieve test mogen krijgen!
Groetjes, susanne
 
@jlh, ja het is echt spannend. Jij wacht ook al lang in spanning zeg! 
Ik heb me er denk ik een beetje bij neer gelegd, omdat ik nog niet positief getest heb en echt geen zwanger gevoel heb. Dit eigenlijk meer om geen grote teleurstelling te krijgen mocht ik wel ongesteld worden.
ik hoop alleen nog steeds wel heel erg dat we beiden toch geluk hebben deze maand! 
 
Goedemorgen, 
Ik had na gisteravond 20.30 goede hoop. Geen krampen, geen rose afscheiding dus ik ging blij slapen. Zo lang overtijd! Maar ben net toch ongesteld geworden. Ben zo verdrietig en teleurgesteld. Zoveel dagen overtijd! Ik kan mijn man ook niet te zwaar belasten met mijn hoop en verdriet, hij is zwaar overspannen. Dus het is fijn om hier even van me af te schrijven.
Het maakt me extra somber omdat ik nu met het IVF traject moet beginnen. We zijn nu 13 maanden bezig (ik weet dat er stellen zijn die jaren proberen, dus dat 13 maanden misschien niets zijn). Maar vanwege mijn leeftijd is het de enige optie. 
Echter zijn de artsen het nog niet over eens of ze dit wel aandurven, ik heb epilepsie, en reageer op hormoon wisselingen. Kan dus deze week aanvallen verwachten. Tijdens mijn vorige zwangerschap (uiteindelijk mk) ben ik aanvalsvrij geweest. Dat was zo wonderlijk. Dus ik weet ook niet of ik dat zelf wel aandurf.
Echt zó teleurgesteld. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun en interesse in de afgelopen tijd. Raar, we kennen elkaar niet eens maar we delen allemaal de vurige wens. Ik hoop voor degene die nog op het wachtbankje zitten op goed nieuws! Ik zal de site nog in de gaten houden.
Ik ga maar eens een sneeuwwandeling maken. Het ziet prachtig uit hier.
Ik wens jullie alle goeds!
Liefs, Susanne
 
Oh Susanne wat naar! :( Jeetje wat erg zeg! Ook omdat je eigenlijk je verdriet en teleurstelling niet met je man kan delen. 
Ik zit nog maar pas hier op het forum, maar vind het idd ook erg fijn dat iedereen elkaar zo steunt! Mocht er iets zijn, wij zijn er voor je! Hopelijk gaat het allemaal goed komen met het IVF traject, maar dat zal wel heel zwaar worden denk ik!
Heel veel sterkte en succes natuurlijk! 
Geniet van je sneeuwwandeling, lekker even je gedachte op 0 en genieten van de natuur! 
 
Jeetje Susanne, wat naar voor je.
En inderdaad ook heel vervelend dat je het niet met je man kan delen.
Nou, wij luisteren(lezen) hier wel naar je hoor, dus gooi het er maar lekker uit.
 
Dat is lief van jullie! Ben nog steeds een beetje beduusd.
Mijn man ziet altijd binnen 1 seconde als er iets is. Hij was heel liefdevol, hij was opgelucht (ziet het nu niet zitten) maar ook teleurgesteld, want hij heeft nog steeds dezelfde wens.
Verder om erover te praten moet ik echt bij vriendinnen zijn. Maar bij de meeste van mijn vriendinnen was het binnen 1 tot 6 maanden raak en allemaal gezonde kindjes. Ik heb nu 3 vriendinnen die zwanger zijn, soms vind ik dat best lastig, soms schaam ik me als ik jaloerse gevoelens voel. Maar ik ben ook oprecht heel blij voor ze.
Ik hoop dat het de volgende maand wel raak is. Voel nu ook wel hoeveel stress ik de afgelopen dagen heb gehad van "het niet weten". Ook niet gezond maar ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten veranderen. Wat doen jullie met die stress? Of voelen jullie geen stress, lijkt me heeeeerlijk! 
Fijn weekend allemaal! En succes met wachten!
Liefs susanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan