wachten of niet?

Hoi Fiepke,

heb jouw en andere reacties gelezen. Met name ik was het eens met de reactie van Marjolein. Je weet nooit hoe het gaat lopen en als je van tevoren allemaal al beren op de weg gaat zien, durf je nooit risico te nemen.

Toen mijn nu huidige man en ik samenwoonplannen hadden (dat is nu 7 jaar geleden) gingen wij eerst kijken hoe we het later graag zouden willen. Hij werkte toen fulltime en ik ook. We keken naar wat we wilden met een huis (kopen of huren), wat willen we als er later gezinsuitbreiding komt (stoppen, toch blijven werken), enz. enz.
Ik was op dat moment ziek geweest (burnout) en ik wilde niet meer fulltime werken, had een parttime baan op 't oog. Ik zei altijd van 'ik vind alles best, maar ik wil graag de vrijheid krijgen om te bepalen of ik stop met werken of niet, als er ooit kindjes komen'. Hij was het daarmee eens, vond het een goed plan. Verder hadden we allebei een auto, hij nieuwe, ik 2ehands en ik wilde mijn auto blijven houden (we wonen in een dorp met weinig openbaar vervoer).
Op dit alles hebben wij onze portemonnee aangepast. Hij had gewoon z'n vaste baan, ik werkte als uitzendkracht op kantoor (vaste banen lagen niet voor het oprapen, dus ik had verschillende uitzendcontracten, en tussendoor zat ik dan wel es in de WW). We bleven huren, want op 1 salaris konden we nu eenmaal niet kopen. Geen probleem. Eén mazzeltje: onze huurwoning konden we jaren later kopen en dat scheelt in aankoopprijs, maar toch, het is een uitgave. Maar we deden het op 1 salaris. En als we dat huis niet hadden kunnen kopen, dan bleven we het lekker huren, geen probleem. Ik had al kinderkriebels, hij was er nog niet aan toe, hij wilde ook eerst trouwen. Hebben we gedaan. Ik bleef doorgaan met m'n uitzendcontractenwerk, was heel flexibel, pakte alles aan (of het nu maar voor een week was of voor een half jaar).
Ik werkte voor een leuk bedrijf als tijdelijke uitzendkracht en ineens was ik zwanger (1,5 jaar na onze bruiloft). We waren al even aan 't proberen en toen was het eindelijk raak. Dolblij natuurlijk! Ik lichtte gelijk het uitzendbureau in en de afdeling P&O van het bedrijf (ik was toen 3 maanden zwanger) en P&O schrok! Wat bleek? Ze waren net die week (zonder dat ik het wist) in conclaaf om mij te benaderen me een vast contract aan te bieden voor onbepaalde tijd, bij het bedrijf zelf dus, voor 3 dagen per week. Geloof het of niet, maar ik heb geweigerd. Ik wilde altijd al thuis blijven als er gezinsuitbreiding op komst was, en dat kon ook, want we hadden onze portemonnee er immers al jaren terug op aangepast. P&O respecteerde mijn keuze, probeerde nog wel te onderhandelen, maar mijn keuze stond vast. Ik mocht wel tot zolang ik kon er blijven werken, maar na 6 maanden moest ik er de brui aan geven, want ik had bekkeninstabiliteit helaas en kon niet meer werken.

Inmiddels is onze zoon ruim 16 maanden oud. Na een jaar thuisgebleven te zijn, besloot ik toch weer heel af en toe buiten de deur te werken, maar alleen op tijdstippen dat mijn man thuis is (werkt onregelmatig) of als mijn schoonmoeder eens een keertje tijd had om op te passen. Ik polste eens bij datzelfde uitzendbureau en via hen werk ik nu als oproepkracht bij 1 bedrijf (wat ik al goed kende) en daarnaast kunnen ze me ook flexibel inzetten bij andere bedrijven (als die een keer 1 dag dringend een telefoniste nodig hebben). Gemiddeld komt het neer op 2 halve dagen per maand, bijna niks dus, maar ik vind het toch heerlijk en ook genoeg zo.

Mijn persoonlijke motto: werken komt vanzelf wel weer en hoe lang ik er ook uit ben, ik kom vanzelf wel weer aan de slag. Ik wil ook alleen nog maar voor dat uitzendbureau werken, heb ik de 2 jaren voordat onze zoon werd geboren voor gewerkt en is me goed bevallen. Zij kunnen me overal inzetten, ik vind het allemaal best. En als ik niet kan als ze me eens oproepen, dan hebben ze pech, daar ben je oproepkracht voor tenslotte.

Tuurlijk, wij hebben financieel een stap terug moeten doen .. en ja, eigenlijk vind ik dat wel meevallen. We merken dat alles duurder is, maar sommige dingen kun je duurder maken dan het is denk ik (maar da's mijn persoonlijke mening). En we hebben het jaren terug (voordat we gingen settelen) helemaal berekend en ik ben blij dat we dat gedaan hebben.

Mijn schoonzus werkte bij een bedrijf waar ze een jaarcontract had. Toen ze net zwanger was, wist ze nog niet of het verlengd werd (ze was uitgerekend rond de datum van einde contract). Het werd dus verlengd ... maar een jaar later niet meer en nu zit ze zonder werk. Ook dat kan gebeuren. Alles kan!!

Volg je gevoel!! Als jij eraan toe bent om een gezin te stichten, lekker doen!! Je zult vast een hele goede en leuke mama worden !!!
 
allereerst ontzettend bedankt voor je superlieve en leuke reactie.
we hebben idd besloten om eraan te beginnen.
ik zit nu in mijn eerste ong donderdag had ik mijn laatste pil.
we hebben gezegd: mocht mijn werk me gewoon willen blijven houden, ik zit er namelijk pas net een week, dan is dat heel prima.
mocht mijn werk me willen ontslaan, dan ga ik voor zolang over in de ww, ik heb zo gerekend, mocht ik heel snel zwanger worden, waar ik niet vanuit ga, dan vertel ik het bij de 3 maanden of zo, en als het goed is ben ik dan een half jaar aan de gang.
we weten dat de reacties van onze omg heel anders zijn dan van jullie, waardoor we het niet hebben verteld.
zij vinden dat ik eerst vast werk moet hebben, en omdat we gaan trouwen, lijkt hen het slimmer om te wachten tot na de bruiloft enz enz.
het enige wat mijn vriend wat minder zou vinden is als ik uitgeput zou zijn op de bruiloft omdat ik met een dikke buik zou lopen, maar ook dat komt goed.
eventueel zouden we een maand of 3 even niet kunnen klussen en het veilig kunnen doen.
we hebben er allebei zoveel zin in   vandaar dat we hebben besloten dat we de reacties wel zullen zien als het zover is, want anders zouden ze ons van alles aanpraten en zouden wij ons weer zorgen maken.
ik moet nu gewoon heel geduldig wachten tot mijn ongi weer weg is.
vind het wel heel fijn dat ik hier mijn ei kwijt kan, omdat het wat lastiger ligt bij onze vrienden.
groetjes
 
Ik geef je groot gelijk dat je gestopt bent met de pil. Als jullie alletwee zo graag een baby willen moet je er ook voor gaan. Liefde is toch het belangrijkste voor een kind.
Toen wij eenmaal hadden besloten dat we kinderen wilde wilde mijn man ook nog een jaartje wachten maar ik was bang dat het dan misschien niet meer zou lukken en dat ik dan spijt zou krijgen dat ik niet eerder was gestopt dus ben ik toen (in overleg) toch meteen gestopt en ben nu na 3 maanden zwanger van onze eerste
 
gefeliciteerd!!!

in het begin hadden we allebei onze twijfels, vooral op financieel gebied, want wat nou als ik werd ontslagen?
en we gaan ook nog eens trouwen, maar we hebben nu de knoop doorgehakt.
we hadden eigenlijk besloten te wachten tot na de bruiloft, maar ik voelde me er toch niet goed bij, emotioneel.
dus mijn vriend was een beetje knorrig omdat we ons besluit al hadden genomen.
nu staan we toch allebei achter de keuze voor een kindje.
natuurlijk ben ik er veel meer mee bezig, maar dat komt bij hem ook wel, als het eemaal zover is.
 
Je hebt inmiddels al heel wat reacties en tips ontvangen, altijd prettig! Ik heb zelf lang getwijfeld over 'wanneer beginnen met kinderen'.Niet in de financiele zin, maar qua gevoel.  Ben er inmiddels wel achter dat je dat voor een gedeelte in de hand hebt! Gelukkig heeft het bij ons niet heel erg lang geduurd en is ons mannetje in maart alweer 1 jaar geworden. Geniet er gewoon van, want ik heb wel gemerkt dat ik anders geld ben gaan uitgeven (in positieve zin). Impulsieve aankopen zijn er altijd nog wel, maar de tijd met je kindje is heel veel waard en is niet veel geld voor nodig.Als je een beetje handig bent op Internet  kan je heel veel leuke adresjes vinden waar je veel voor weinig kunt kopen. Kijk bijvoorbeeld  koopjesannie.nl (nu toevallig mijn site) of kindbazaar of advertentiezoeker.nl en zo kan ik nog wel even doorgaan ...

Succes en ik hoop dat het allemaal gaat zoals jullie willen!

 
Terug
Bovenaan