Hoi Fiepke,
heb jouw en andere reacties gelezen. Met name ik was het eens met de reactie van Marjolein. Je weet nooit hoe het gaat lopen en als je van tevoren allemaal al beren op de weg gaat zien, durf je nooit risico te nemen.
Toen mijn nu huidige man en ik samenwoonplannen hadden (dat is nu 7 jaar geleden) gingen wij eerst kijken hoe we het later graag zouden willen. Hij werkte toen fulltime en ik ook. We keken naar wat we wilden met een huis (kopen of huren), wat willen we als er later gezinsuitbreiding komt (stoppen, toch blijven werken), enz. enz.
Ik was op dat moment ziek geweest (burnout) en ik wilde niet meer fulltime werken, had een parttime baan op 't oog. Ik zei altijd van 'ik vind alles best, maar ik wil graag de vrijheid krijgen om te bepalen of ik stop met werken of niet, als er ooit kindjes komen'. Hij was het daarmee eens, vond het een goed plan. Verder hadden we allebei een auto, hij nieuwe, ik 2ehands en ik wilde mijn auto blijven houden (we wonen in een dorp met weinig openbaar vervoer).
Op dit alles hebben wij onze portemonnee aangepast. Hij had gewoon z'n vaste baan, ik werkte als uitzendkracht op kantoor (vaste banen lagen niet voor het oprapen, dus ik had verschillende uitzendcontracten, en tussendoor zat ik dan wel es in de WW). We bleven huren, want op 1 salaris konden we nu eenmaal niet kopen. Geen probleem. Eén mazzeltje: onze huurwoning konden we jaren later kopen en dat scheelt in aankoopprijs, maar toch, het is een uitgave. Maar we deden het op 1 salaris. En als we dat huis niet hadden kunnen kopen, dan bleven we het lekker huren, geen probleem. Ik had al kinderkriebels, hij was er nog niet aan toe, hij wilde ook eerst trouwen. Hebben we gedaan. Ik bleef doorgaan met m'n uitzendcontractenwerk, was heel flexibel, pakte alles aan (of het nu maar voor een week was of voor een half jaar).
Ik werkte voor een leuk bedrijf als tijdelijke uitzendkracht en ineens was ik zwanger (1,5 jaar na onze bruiloft). We waren al even aan 't proberen en toen was het eindelijk raak. Dolblij natuurlijk! Ik lichtte gelijk het uitzendbureau in en de afdeling P&O van het bedrijf (ik was toen 3 maanden zwanger) en P&O schrok! Wat bleek? Ze waren net die week (zonder dat ik het wist) in conclaaf om mij te benaderen me een vast contract aan te bieden voor onbepaalde tijd, bij het bedrijf zelf dus, voor 3 dagen per week. Geloof het of niet, maar ik heb geweigerd. Ik wilde altijd al thuis blijven als er gezinsuitbreiding op komst was, en dat kon ook, want we hadden onze portemonnee er immers al jaren terug op aangepast. P&O respecteerde mijn keuze, probeerde nog wel te onderhandelen, maar mijn keuze stond vast. Ik mocht wel tot zolang ik kon er blijven werken, maar na 6 maanden moest ik er de brui aan geven, want ik had bekkeninstabiliteit helaas en kon niet meer werken.
Inmiddels is onze zoon ruim 16 maanden oud. Na een jaar thuisgebleven te zijn, besloot ik toch weer heel af en toe buiten de deur te werken, maar alleen op tijdstippen dat mijn man thuis is (werkt onregelmatig) of als mijn schoonmoeder eens een keertje tijd had om op te passen. Ik polste eens bij datzelfde uitzendbureau en via hen werk ik nu als oproepkracht bij 1 bedrijf (wat ik al goed kende) en daarnaast kunnen ze me ook flexibel inzetten bij andere bedrijven (als die een keer 1 dag dringend een telefoniste nodig hebben). Gemiddeld komt het neer op 2 halve dagen per maand, bijna niks dus, maar ik vind het toch heerlijk en ook genoeg zo.
Mijn persoonlijke motto: werken komt vanzelf wel weer en hoe lang ik er ook uit ben, ik kom vanzelf wel weer aan de slag. Ik wil ook alleen nog maar voor dat uitzendbureau werken, heb ik de 2 jaren voordat onze zoon werd geboren voor gewerkt en is me goed bevallen. Zij kunnen me overal inzetten, ik vind het allemaal best. En als ik niet kan als ze me eens oproepen, dan hebben ze pech, daar ben je oproepkracht voor tenslotte.
Tuurlijk, wij hebben financieel een stap terug moeten doen .. en ja, eigenlijk vind ik dat wel meevallen. We merken dat alles duurder is, maar sommige dingen kun je duurder maken dan het is denk ik (maar da's mijn persoonlijke mening). En we hebben het jaren terug (voordat we gingen settelen) helemaal berekend en ik ben blij dat we dat gedaan hebben.
Mijn schoonzus werkte bij een bedrijf waar ze een jaarcontract had. Toen ze net zwanger was, wist ze nog niet of het verlengd werd (ze was uitgerekend rond de datum van einde contract). Het werd dus verlengd ... maar een jaar later niet meer en nu zit ze zonder werk. Ook dat kan gebeuren. Alles kan!!
Volg je gevoel!! Als jij eraan toe bent om een gezin te stichten, lekker doen!! Je zult vast een hele goede en leuke mama worden !!!
heb jouw en andere reacties gelezen. Met name ik was het eens met de reactie van Marjolein. Je weet nooit hoe het gaat lopen en als je van tevoren allemaal al beren op de weg gaat zien, durf je nooit risico te nemen.
Toen mijn nu huidige man en ik samenwoonplannen hadden (dat is nu 7 jaar geleden) gingen wij eerst kijken hoe we het later graag zouden willen. Hij werkte toen fulltime en ik ook. We keken naar wat we wilden met een huis (kopen of huren), wat willen we als er later gezinsuitbreiding komt (stoppen, toch blijven werken), enz. enz.
Ik was op dat moment ziek geweest (burnout) en ik wilde niet meer fulltime werken, had een parttime baan op 't oog. Ik zei altijd van 'ik vind alles best, maar ik wil graag de vrijheid krijgen om te bepalen of ik stop met werken of niet, als er ooit kindjes komen'. Hij was het daarmee eens, vond het een goed plan. Verder hadden we allebei een auto, hij nieuwe, ik 2ehands en ik wilde mijn auto blijven houden (we wonen in een dorp met weinig openbaar vervoer).
Op dit alles hebben wij onze portemonnee aangepast. Hij had gewoon z'n vaste baan, ik werkte als uitzendkracht op kantoor (vaste banen lagen niet voor het oprapen, dus ik had verschillende uitzendcontracten, en tussendoor zat ik dan wel es in de WW). We bleven huren, want op 1 salaris konden we nu eenmaal niet kopen. Geen probleem. Eén mazzeltje: onze huurwoning konden we jaren later kopen en dat scheelt in aankoopprijs, maar toch, het is een uitgave. Maar we deden het op 1 salaris. En als we dat huis niet hadden kunnen kopen, dan bleven we het lekker huren, geen probleem. Ik had al kinderkriebels, hij was er nog niet aan toe, hij wilde ook eerst trouwen. Hebben we gedaan. Ik bleef doorgaan met m'n uitzendcontractenwerk, was heel flexibel, pakte alles aan (of het nu maar voor een week was of voor een half jaar).
Ik werkte voor een leuk bedrijf als tijdelijke uitzendkracht en ineens was ik zwanger (1,5 jaar na onze bruiloft). We waren al even aan 't proberen en toen was het eindelijk raak. Dolblij natuurlijk! Ik lichtte gelijk het uitzendbureau in en de afdeling P&O van het bedrijf (ik was toen 3 maanden zwanger) en P&O schrok! Wat bleek? Ze waren net die week (zonder dat ik het wist) in conclaaf om mij te benaderen me een vast contract aan te bieden voor onbepaalde tijd, bij het bedrijf zelf dus, voor 3 dagen per week. Geloof het of niet, maar ik heb geweigerd. Ik wilde altijd al thuis blijven als er gezinsuitbreiding op komst was, en dat kon ook, want we hadden onze portemonnee er immers al jaren terug op aangepast. P&O respecteerde mijn keuze, probeerde nog wel te onderhandelen, maar mijn keuze stond vast. Ik mocht wel tot zolang ik kon er blijven werken, maar na 6 maanden moest ik er de brui aan geven, want ik had bekkeninstabiliteit helaas en kon niet meer werken.
Inmiddels is onze zoon ruim 16 maanden oud. Na een jaar thuisgebleven te zijn, besloot ik toch weer heel af en toe buiten de deur te werken, maar alleen op tijdstippen dat mijn man thuis is (werkt onregelmatig) of als mijn schoonmoeder eens een keertje tijd had om op te passen. Ik polste eens bij datzelfde uitzendbureau en via hen werk ik nu als oproepkracht bij 1 bedrijf (wat ik al goed kende) en daarnaast kunnen ze me ook flexibel inzetten bij andere bedrijven (als die een keer 1 dag dringend een telefoniste nodig hebben). Gemiddeld komt het neer op 2 halve dagen per maand, bijna niks dus, maar ik vind het toch heerlijk en ook genoeg zo.
Mijn persoonlijke motto: werken komt vanzelf wel weer en hoe lang ik er ook uit ben, ik kom vanzelf wel weer aan de slag. Ik wil ook alleen nog maar voor dat uitzendbureau werken, heb ik de 2 jaren voordat onze zoon werd geboren voor gewerkt en is me goed bevallen. Zij kunnen me overal inzetten, ik vind het allemaal best. En als ik niet kan als ze me eens oproepen, dan hebben ze pech, daar ben je oproepkracht voor tenslotte.
Tuurlijk, wij hebben financieel een stap terug moeten doen .. en ja, eigenlijk vind ik dat wel meevallen. We merken dat alles duurder is, maar sommige dingen kun je duurder maken dan het is denk ik (maar da's mijn persoonlijke mening). En we hebben het jaren terug (voordat we gingen settelen) helemaal berekend en ik ben blij dat we dat gedaan hebben.
Mijn schoonzus werkte bij een bedrijf waar ze een jaarcontract had. Toen ze net zwanger was, wist ze nog niet of het verlengd werd (ze was uitgerekend rond de datum van einde contract). Het werd dus verlengd ... maar een jaar later niet meer en nu zit ze zonder werk. Ook dat kan gebeuren. Alles kan!!
Volg je gevoel!! Als jij eraan toe bent om een gezin te stichten, lekker doen!! Je zult vast een hele goede en leuke mama worden !!!