WEER EEN MISKRAAM!

Lieve Yvette,

Hoe was het? Kun je de draad weer een beetje oppakken? moeilijk of niet? Ja iedereen gaat door en de hele wereld lijkt gelukkig. Moeders met kinderen (ook al zijn ze al groot) geven je een verstikkend gevoel, dat het voor jou misschien nooit komt, waarom zij wel? Zo voelde het voor mij wel.
Je vroeg je af.... waarom? Moeilijk he? Maar ik zou graag willen  vertellen hoe ik het zie. Ik ben een christen en geloof dat God de wereld perfect geschapen heeft. Hij had de mens zo lief dat Hij wilde dat die Hem vrijwillig zou dienen. Maar de mens koos zelf om bij Hem weg te gaan. van tevoren had God daarvan de gevolgen laten weten: verdriet en de tijdelijke dood  en uiteindelijk de  eeuwige dood.  God heeft daar zo'n verdriet van dat  Hij  Jezus zond  om die straf te  dragen. Jezus is gekomen en wie in Hem gelooft, op Hem vertrouwt mag weten dat we die eeuwige dood niet meer krijgen. Toch gaat nu nog niet alles perfect want veel mensen hebben Hem niet lief, willen het ook niet omdat ze Hem overal de schuld van geven. Hij kan toch alles nu ineens goed maken??? Jazeker, maar dat doet Hij pas als wij inzien dat wij fout zijn geweest. denk zelf maar eens dat je  ook pas kan vergeven als iemand zijn fouten toegeeft en de schuld zelf op zich neemt. Doen wij dat  dan pas komt Hij terug op aarde en zal alles nieuw maken. Dan zal al het verdriet over zijn.  
Ik bedoel niet dat al het verdriet dat je overkomt, gebeurt door iets wat je fout deed. maar al het verdriet en al de ellende is het gevolg van ons weglopen bij God. Dit wordt niet persoonlijk toegerekent maar in het algemeen. Doordat Jezus is gekomen mag je wel in je verdriet alles aan  Hem vragen ook het waarom dat het jou moest overkomen, als je dat zou willen want God wil je troost geven en je nieuwe hoop geven. want Hij zo goed is, elke dag klopt je hart, elke dag heb je te eten en een dak boven je hoofd, mensen om je heen die van je houden. dat is al genoeg reden voor mij om Hem te volgen.

Dat is mijn visie op het waarom...... misschien kun je er niets mee maar ik hoop het wel.... ik hoop ook niet dat je het me kwalijk neemt.... hopelijk gooi je mijn verhaal niet in het vergeethoekje maar hou je de mogelijkheid open dat Hij echt bestaat (als je dat nu niet gelooft)......

Heel veel sterkte, ik hoop dat je een manier vind om ermee om te gaan en ik zal bidden of mijn God ook jou die troost en rust wil geven.
 
Hoihoi,

kom hier even binnendringen.

Allereerst Yvette...gaat het een beetje??  
Heel veel sterkte met het verwerken.
Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt.  

Helaas hebben wij gister voor de 3e x te horen gekregen dat het hartje weer niet klopt.Zou nu eigenlijk 9wk zijn maar weer met 7 wk is het hartje gestopt.
Geen een aanduiding dat erop wijst dat het mis is.....voel me gewoon zwanger.Geen bloeding,buikpijn helemaal niets.

We hebben een zoontje van 3 jaar en nooit problemen gehad tijdens de zwangerschap.

Het is bijna ondraagbaar voor me geworden om zwanger te zijn....de spanning/angst/zenuwen enz.Niets moois meer aan.

Niemand om je heen die ook maar iets van begrijpt he...ze willen het wel begrijpen maar kunnen het niet.Iedere dag tot de echo vanaf het moment dat ik met een positieve test in de handen stond was voor mij een complete hel....zowat overleven van dag tot dag.

Donderdag een curretage.......en dan alles weer een plekje proberen te geven.Maar hoelang moet ik hier mee doorgaan.Dat is nu hier de grote vraag.
Het gaat bijna tenkoste van mezelf....maar de wens voor een 2 mupje is ook zo groot.

Maar ik las dat Carina meeschreef...die naam herken ik nog.Als ik jouw verhaal weer lees dan denk ik van stel het loopt bij ons ook zo......moeten we dan niet toch nog maar eens proberen.

Zo moeilijk en bikkelhard.

Liefs Alice
 
Ook ik weet helaas hoe je je voelt. Zwaar klote!
Na mijn 3e miskraam durfde ik niet meer blij te zijn toen ik weer zwanger was.
De 4e keer ging het wel goed. Ik zal het natuurlijk nooit weten of het daarom wel goed ging, de 4e keer, maar ik heb meegedaan aan het Alife onderzoek. Dan moet je fraxiparine gaan spuiten. Ze hebben onderzoeken gedaan of er een medische reden was voor de miskramen maar daar is niets uitgekomen. Toen mocht ik meedoen aan het onderzoek via het amc. Ik zou het navragen bij je gyn
Ondertussen ben ik bevallen van een mooie dochter en vraag ik me nog vaak af, of ik dat te danken heb aan de fraxiparine.
Het kan geen kwaad dus waarom wordt het niet door de gyn aangeboden.
Dat zou een hoop mensen misschien een hoop leed besparen.

Veel sterkte en probeer hoop te houden..






 
Hoi Nancy...

gelukkig is het bij jullie dus de 4e x wel gelukt.......en of het nu door die spuiten komt.....je bent nu een trotse mama.

Maar ik neem het zeker mee na het gesprekje met de gyn volgende week.

Bedankt!!!

Groetjes Alice
 
hoi alice.

wat vreselijk dat het nu ook de derde keer niet goed was.
je hoopt het zo, ondanks je angst! en dat toch weer dat nieuws....

ik ben benieuwd wat de gyn zegt. ik weet niet of je alles hebt gelezen, maar bij ons hebben ze een chromosomen onderzoek gedaan en bij mij ook nog een bloedstollingsonderzoek.
beide is een kwestie van bloed laten prikken en wachten op de uitslag.

ik voel me een beetje vereerd (of is dat het verkeerde woord) dat je toch wat hoop put uit mijn verhaal.
het is moeilijk, je voelt je niet de leukste persoon op de wereldbol, want je kunt ook gewoon even niet de leuke meid uithangen. tenminste mij lukte het echt niet!

het blijft ook nog wel even moeilijk. ook nu ik bijna 19 weken zwanger ben, en ik met de angelsound zelf regelmatig het hartje kan luisteren. ook nu blijf ik een beetje gereserveerd.
natuurlijk plannen we alles voor de babykamer, heb ik me opgegeven voor zwangerschapyoga ed. maar stiekem blijft het wel steken.

onze zoon/dochter had al 7 maanden oud kunnen zijn. de 2de zwangerschap was ik rond deze tijd uitgerekend en de derde ergens in november. ik heb de data niet onthouden en zoek het ook niet meer op. dat blijven dan van die verdrietige dagen.

ik hoop dat voor jou een 4de keer is weggelegd en dat het dan ook goed mag gaan!
de bloedonderzoeken hebben mij in ieder geval wel het vertrouwen in mijn lichaam terug gegeven. en me ook de moed gegeven het weer te proberen.

sterkte meid!
liefs Carina
 
Hoi Carina...

die 2 onderzoeken heb ik na de 2 miskraam laten doen.Chromosoom onderzoek was van beide prima.

Het stollingsonderzoek kwam bij mij een minimale afwijking uit.Hoefde me geen zorgen te maken dat daardoor de miskramen komen.

Maar nu na de 3e miskraam hebben ze het er toch over om me eventueel bloedverdunners te geven bij een volgende zwangerschap.Iig de 1e 20 wk.Of het helpt weten ze niet maar wie weet gaat het daardoor wel goed.

Eerst zeiden ze dat het bij mij in die minimale mate is dat ze er geen medicijnen voor kunnen geven.Volgende week hoor ik meer bij de nacontrole bij de gyn.Morgen eerst de curretage.

Kan me voorstellen dat je je zorgen blijft maken......daar is genoeg voor gebeurt he.

Maar gelukkig gaat nu alles goed bij jouw.

Ik was in die weken dat zwanger was ook gewoon mezelf niet meer.Die roze wolk van het zwanger zijn is voor mij een donkere kille wolk geworden....kan er absoluut niet meer van genieten.  
 
Ben dat ook aan een aantal mensen aan het uitleggen......werk,gyn enz in de hoop dat ze me ooit een volgende x daarin wat beter begrijpen en ik wat meer steun krijg daarbij.Je staat er eigenlijk zo alleen voor steeds he.

Doeidoei xxx
 
hoi alice

wat zou het mooi zijn als het met die medicijnen dan nu wel goed mag gaan.
je weet natuurlijk nooit zeker of het door die medicijnen komt dat het de 4de keer wel is gelukt, maar misschien geeft dat juist rust voor jou. het feit dat er iets wordt gedaan.

de eerste weken van deze zwangerschap kon ik er ook echt niet van genieten. als iemand me belde om te feliciteren, dan kon ik ook geen dank je wel zeggen. dan was het meer een reactie als: tja we zien wel.
je gaat toch jezelf een betje wapenen tegen het verdriet.

eignelijk kun je er met niemand echt over praten. ze vinden het erg voor je, maar ze snappen niet dat je al het vertrouwen in je eigen lichaam kwijt bent. en dat het voor jou niet een foutje van de natuur was (wat bij mij gezegd werd) maar een lief klein babytje wat je is afgenomen.
ik had op mijn hyves een gedicht staan wat ik op het internet gevonden had. ik heb het ok hier ergens geplaatst.. zal eens kijken of ik het terug kan vinden.
door dat gedicht begrepen de mensen om mij heen wel iets beter.

zal hem hier voor je plaatsen....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan