WEER EEN MISKRAAM!

Hoi carina..

wat een supermooi gedichtje zeg!!!

Ik herken een hele boel dingen wat je schrijft in je vorige berichtje......het is idd een foutje van de natuur wat mensen zeggen maar dat ik al een aantal weekjes ver was en ik het als een begin zag van een mooi klein babytje vergeten veel mensen.

De curretage is alweer achter de rug.Ben blij dat die dag weer voorbij is.Toch erg emotioneel.

Nu weer alles een plekje geven en waarschijnlijk (of eigenlijk weet ik het zeker) dat we er toch weer voor gaan.

Ik krijg van mijn werk uit een maatschappelijk werker...die me erin gaat helpen iets rustiger te worden bij een eventuele zwangerschap....of het helpt weet ik niet.Ben normaal helemaal niet zo iemand om bij zulke mensen hulp te vragen.
Maar heb er in deze situatie zo behoefte aan en weet dat ik het alleen niet meer aankan.

We zien het allmeaal wel.

En hoe gaat het met jouw????

Yvette...gaat het een beetje meid???

Groetjes Alice xxx
 
hoi hoi!

wat fijn dat de curretage weer achter de rug is. dat is toch een beetje een afsluiting.
heb je er veel last van (gehad)?
bij mij is het gelukkig iedere keer vanzelf afgekomen.

natuurlijk ga je er weer voor! je kinderwens is ook na meerdere miskramen niet verdwenen toch? bij mij was het gevoel zelfs steeds sterker.

met mij gaat het goed. vrijdag heben we de 20 weken echo en dan ben ik ook precies 20 weken op weg.
officieel op de helft dus!
ik vind het aan de ene kant erg spannend, maar aan de andere kant alleen maar leuk!
we hebben een angelsound, dus we kunnen regelmatig naar het hartje luisteren. ook voel ik onze gup bijna dagelijks. dus dat is bevestiging genoeg!

houd je me af en toe op de hoogte hoe het verder met je gaat?

groetjes Carina

@ yvette.. hoe is het inmiddels met je? kun je het allemaal een beetje een plekje geven???
 
Carina...

een mijlpaal vandaag he...20 weken alweer!!!

Succes met jullie 20 wk echo vandaag en vooral.....geniet ervan!!

Ik kom vanavond nog even terug.

Gister de nacontrole gehad.....was zo klaar.

Vruchtje zag er weer normaal uit en het weefsel ook.Kunnen geen verdere onderzoeken doen......die 2 die ik na de 2e miskraam heb gehad blijft het bij.

Krijg ook geen bloedverdunners bij een volgende x.......die kleine afwijking in het stollingsonderzoek was totaal uitgesloten dat dat er iets me te maken heeft....na overleg met andere gyns dus toch maar geen bloedverdunners.  

Ook omdat we al een zoontje hebben weten ze dus ook dat ik wel een zwangerschap kan uitdragen en dat het wel goed kan gaan.

En daar sta je dan weer na 5  min buiten....kunnen niets voor je doen en je bent terug bij af.

Hard maar ergens blij dat ze niets geks gevonden hebben.

Mis alleen echt de begeleiding.....ook zoals nu.Het is toch erg zwaar en je moet gewoon door.Ergens niet normaal dat ze vanuit het ziekenhuis daar niet bij stilstaan.

Ik zou het liefst zo vlug mogelijk weer zwanger raken.....heel gek.

Tot later,
Alice xxx
 
vanmorgen ging ook voor mij de wekker vroeg...
op naar de 20weken echo!

daar lag ik dan... en na wat geklodder met gel op mijn buik kregen we al snel ons kleintje te zien.
we hebben gezegd dat we het geslacht niet wilden weten, dus daar zou ze rekening mee houden.
ik vertelde haar ook dat de kleine 's morgens niks van zich laat horen (voelen) dus ze waarschijnlijk lekekr rustig kon kijken.
dat klopte trouwens wel! onze gup lag zo rustig, dat hij/zij met geen mogelijkheid wilde draaien.
eerst wat gepor in mijn buik.. geen resultaat.
toen met mijn voeten op het "bed" en schudden met mijn buik... geen resultaat.
toen heeft ze mijn buik schoongeveegd en moesten we maar even een rondje gaan wandelen. na 10 minuten weet terug.. de kleine lag nog steeds in dezelfde houding.
af en toe bewoog er een armpje, maar verder was het lekker rustig.
toen als laatste poging moest ik op handen en knieen gaan zitten en schudden met mijn buik (zie je me al zitten hahahaha!).. maar ook dat had geen resultaat.

dus is er nu een nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week donderdag (9 okt)

we zijn dus voor de helft goedgekeurd!

vervelend he.. dat er eigenlijk niet wordt stilgestaan met het geestelijke stukje van de miskraam.
het weer zwanger zijn helpt aan de ene kant wel, maar ik merk dat er regelmatig nog stukjes verdriet loskomen hoor.

 
Hoi Carina...

hoe is het gegaan deze week met de echo??

Heb je weer van die geweldige bewegingen moeten maken...hihi!!

Hoe voel je je??  
 
Hier gaat het allemaal weer een beetje.Dubbel allemaal.

Van de ene kant voel ik me soms best goed....denk dat steeds gek eigenlijk dat het pas 2 weken geleden is.En soms krijg ik ineens een huilbui uit het niets...toch dat verdriet en gemis hoe het had kunnen zijn.

Las net nog eens je gedichtje....het is zo mooi.....veranderde even voor mezelf de laatste regel in Kindjes.Krijg er een brok van in mijn keel.Wil er toch iets mee gaan doen....in een lijstje of ergens op laten drukken of wat dan ook.Het is precies dat stukje onbegrip wat je mist he.....het is voor ons zo gevoelig en voor anderen niet te begrijpen.

Ergens reken ik niet meer op een 2 e mupje.....maar van de andere kant is ons zoontje het levende bewijs en wil ik geen kansen laten liggen.

We kunnen ons er nu nog niet bij neerleggen en gaan er dus toch weer voor.

Op zich voel ik nu weer best redelijk.....die rust die je hebt nu....geen onzekerheid.Wel die angst voor wat er komen gaat.Maar die is hartstikke dragelijk nog.

Hoe erg ik alles hoe vind....ergens heb ik toch de kracht om er weer doorheen te gaan.Vraag mezelf af hoe dat kan........voor mij zijn die eerste weken van een zwangerschap echt het ergste uit mijn leven.

Ik gauw iets te horen hoe het is gegaan met de echo.

Groetjes Alice xxx
 
Hallo allemaal,

Was aan het surfen op het net en kwam hier terecht! Dit is de eerste site waar ik ook werkelijk stukken van herken!

Afgelopen juni heb ik voor de derde maal een miskraam gehad! 1x 7 weken, 2x 9 1/2 week. Bij mij begon het met bloedverlies. Ik ging naar de gynaecoloog en ze zeiden dat het kindje het fantastisch deed! Voor mijn geruststelling zou ik dan een week later weer een echo mogen! Heel fijn natuurlijk, maar na 2x een miskraam was ik er niet gerust op. Tuurlijk weet ik wel dat bloedverlies niet wat hoeft te zeggen, maar  een beetje  bloedverlies had ik de vorige keer ook! Die nacht werd ik wakker werd ik wakker omdat ik trek had (mooi zwangerschapsverschijnsel), maar 2 uur later had ik ons kindje opgevangen. Werkelijk waar mijn wereld stortte in! Een echo zegt mij niets meer, behalve dan dat ik weet dat het kindje werkelijk zo oud is geweest als de miskraam zelf.
We hebben het begraven! Veel mensen hebben ons kindje ook gezien, want werkelijk alles zit er op en eraan als je het bekijkt alleen is het nog niet volgroeit! Het heeft vele de ogen doen openen. Het is geen klompje cellen!!!!

Nu een paar maanden later heb ik er nog meer moeite mee dan in de eerste weken na de  miskraam!
Zoveel mensen/vriendinnen zijn zwanger waarbij het wel goed gaat. Ben heel blij voor ze hoor, maar ik wil het zelf ook zo graag!
Ik herken de verhalen van de onzekerheid, geen vertrouwen meer in mijn lijf hebben. Gelukkig hebben we al een zoontje van net 3 jaar, maar het verlangen naar een tweede wordt na elke miskraam meer!

We gaan voor een tweede. Het verlangen is te groot. Ik vind het heel eng!
Ik wil eigenlijk zwanger raken, maar ben zo bang dat het mis gaat! Het enige stukje rust wat ik heb in de maand is als ik ongesteld ben geworden en de halve week daarna! Rond de eisprong merk ik al nerveusiteit komen.....stel je voor dat het wel raak is deze keer, hoe kom ik die weken door, wat als het weer fout gaat! Ik wordt er zelf gek van! Die roze wolk zl er bij mij ook niet meer zijn! Ik zal nu ook niet meer een aantal weken wachten om het te vertellen in mijn omgeving! Voor die laatste miskraam had ik dat juist wel heel sterk. Voor mij zal de lol eraf zijn om het te vertellen!
De afgelopen 2 maanden vind ik het ook heel moeilijk om mijzelf positiviteit in te praten....Ben zo bang, maar wil zo graag!

Ik kan jullie zeggen dat ik met tranen over mijn wangen jullie stukjes heb gelezen! het geeft een goed gevoel dat er mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt. Jullie begrijpen werkelijk wat het is... Tuurlijk, mensen hebben begrip na 3x, maar na 4 maanden denken ze dat het wel weer een plek heeft gekregen. Een plek wel, maar nu de toekomst!

Ik merk dat ik bij tijd en wijle nog steeds erg emotioneel kan zijn. Bijv. Het moeilijk vind als mijn zwangere schoonzus de kamer binnen komt lopen!  
Een vriendin  beviel 3 weken terug, ik heb gehuild totdat ik niet meer kon, heb haar gezegd dat ik het heel moeilijk vond, maar dolgrag wilde komen! Daar een paar tranen gelaten. Zo confronterend! Ik zou in januari anders ook een kindje hebben gekregen. Ik zou dan ook in die feestvreugede zitten.
Zo worstel ik met deze werkelijkheid!

Ben blij te lezen dat er nog hoop is! Kan het gedichtje niet vinden!

Ik wens iedereen veel sterkte, maar ook succes wensen!
Het heeft me goed gedaan te weten dat ik niet de enige ben!
Thanks voor jullie verhalen


 
Egness,

ik wil je graag uitnodigen op ons form We gaan ervoor part II...hier schrijven we met een aantal dames die allemaal minimaal 1 miskraam hebben gehad.

Ik herken je verdriet en frustatie heel erg, had vandaag ook weer een enorme baaldag, zit een paar dagen voordat ik ongi moet worden, maar vermoed dat het weeeeer niet raak is, en inderdaad, wat als het raak is, hoe kom je dan de eerste 3 maanden goed door???

Meis, mij helpt dat forum om me er doorheen te slaan, er zijn er al wel weer een boel zwanger, maar ook zij hebben het nodige meegemaakt, ze zijn alleen nu al een stap verder dan ik...

Liefs Yosha
 
@  alice.. wat erg! ben ik hier helemaal vergeten te vertellen hoe het is gegaan met de andere echo...
maar als eerste.. hoe is het met jou?

de echo was super! onze gup wilde zich toen eindelijk wel laten zien. en alles was goed. we weten niet of we een jongetje of een meisje op de wereld gaan zetten. Veel mensen in mijn omgeving weten het wel, die kunnen nu wel gericht gaan shoppen, maar ik vind het wel iets magisch hebben om het niet te weten.
(en ik shop me  net zo goed  een ongeluk! hahaha)

we zijn nu al zo vaak negatief verrast, dat we nu heel graag alleen nog maa rpositief verrast willen worden! wat maakt het ons nou uit of er een piemeltje onder hangt of niet.. we krijgen een kindje! (nou ja krijgen.. we hebben er hard genoeg voor gewerkt vind ik zelf!)

ik hoop dat jij inmiddels ook goed nieuws hebt.. en anders succes emt klussen!

@ egness..
het gedichtje staat in een ander topic, volgens mij heb ik het ook gedichtje genoemd.
het heeft een aantal mensen in mijn omgeving de ogen wel geopend hoor!

ik snap dat je onzeker bent, heb het zelf ook meegemaakt. gaan ze bij jullie onderzoeken doen? mij hebben de uitslagen van de onderzoeken me rust gegeven. het feit dat er lichamelijk niks met ons aan de hand was, ga mij weer moed.

ik ben inmiddels weer behoorlijk zwanger! en nu gaat alles goed. en toch blijven mijn andere kindjes (want zo voelt dat toch!) dagelijks in mijn gedachten. en kan ik er nog verdrietig om worden als de uitgerekende datum voorbij gaat of als ik een kindje zie van de leeftijd dat wij ook hadden kunnen hebben.
Mar als ik nu 's avonds op de bank lig en ik zie mijn buikje tekeer gaan, dan maakt dat zoveel goed!
eindelijk lijkt het dan ook voor ons weggelegd! geweldig!

ik heb er toendertijd veel over gepraat en ook hier heel veel over geschreven. mijn heeft dat enorm geholpen.
sterkte meid!

@ yosha..
vreselijk he.. die dagen tot je NOD. ik was altijd 1 week in de maand verdrietig.. wanneer ik net ongesteld was, tot dat het weer helemaal over was en we weer konden gaan proberen. je kuntr niet meer dan je best doen.. en afwachten. het blijft nou eenmaal een groot wonder hoe dat zaadje uiteindelijk bij het eitje terecht komt. en dan moet het zich ook nog in willen nestelen ed.
sterkte de komende dagen en wie weet heb je toch nog goed nieuws...

liefs Carina
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan