Hoi,
Ik ben thuis bevallen, binnen 5 uur, met 38 weken en 5 dagen.
Had al een aantal weken last van flinke voorweeën, maar telkens zette het niet door.
Tot 27 februari.....
Ik was op de koffie bij mijn schoonzus en opeens braken mijn vliezen. Ohjee ik wist niet wat ik moest doen. Ik keek mijn zwager aan en vroeg met een rood hoofd om een handdoek. Mijn andere schoonzusje (die was er ook) en tevens vriendin vroeg of mijn vliezen waren gebroken. Het enige wat ik kon zeggen was: ja ik geloof van wel. Dit was rond half negen in de avond.
Ik naar huis waar mijn vriend met griep op bed lag.
Hem gevraagd om een paar paracetamolletjes te pakken want 'we gaan beginnen'.
Om negen uur de verloskundige gebeld om te melden dat mijn vliezen zijn gebroken.
'Ga maar lekker slapen' zegt ze, het zal nog wel even duren voordat de weeën beginnen. Maar nee hoor, een half uurtje later had ik al een eerste wee, 5 minuten later weer één en 5 minuten later nog één enz. enz. Meteen dus al om de 5 minuten weeën. Zo dacht ik dit gaat snel. 00.30 uur: na een paar uur ge-ijsbeert te hebben door de slaapkamer vond ik het toch maar eens tijd worden om de verloskundige te bellen. Het geen zo ontzettend snel, ik kon de weeën niet goed opvangen en wist niet wat ik moest doen. Dus mijn vriend belt de verloskundige. Haar advies: 'zet ze maar lekker onder de douche en ga eens masseren, dat helpt. Het zal nog wel een tijdje duren voordat aangezien het jullie eerste kindje is'. Nou, daar was ik dus al bang voor. Maar het deed echt al pijn. Ik dus onder de douche. Oeps....beenweeën, rugweeën en buikweeën. Snel weer er onderuit. Ik hou het niet meer. Bel maar terug zeg ik tegen mijn vriend. om 1.00 uur dus teruggebeld en de verloskundige komt er aan.
Drie kwartiertjes later is ze er (eindelijk....). Ik moet persen, denk ik roep ik, maar ik was ook oh zo bang dat ik nog maar 5 cm ontsluiting zou hebben. Ik kreeg wee op wee op wee en had er geen pauzes meer tussen. Ik moest gaan liggen om te toucheren. Tjee, dat vond ik echt klote. Maar, de verloskundige had een verrassing. Ik had namelijk volledige ontsluiting en wel degelijk persweeën. Ik mocht dus gaan persen (2.10 uur). Na drie persweeën, om 2.20 uur werd ons prachtige zoontje Lenn geboren. Ik was uitgeput, dolgelukkig en super trots op mezelf.
Het was een korte maar pittige bevalling met 2 dagen flinke naweeën. Maar, vanaf het moment dat Lenn is geboren heb ik gezegd: ik zou het zo weer over doen voor mijn mooiste manneke want het is prachtig om mee te maken, ondanks de pijn.
Liefs Lieke
