wie is er ook zwanger met een angststoornis?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 28 jaar en zwanger van mijn derde kindje.
Na de geboorte van mijn eerste kind heb ik therapie gevolgd voor mijn angststoornis.  
Sindsdien gaat het  erg goed met mij, totdat ik zwanger ben. Tijdens de tweede zwangerschap dacht ik aan een eenmalige terugval maar nu ben ik 18wkn zwanger van mijn derde kindje en heb ik het weer. Als ik niet zwanger   ben heb ik ook wel klachten maar daar is prima mee te leven en ik heb ook een heel fijn leven. Ik kan alles doen wat ik wil. Maar als ik zwanger ben ben ik zoveel meer angstig. Gelukkig kan ik prima voor mijn gezin zorgen maar voor mezelf is dit wel zwaar. Ik heb wel therapie om hier goed doorheen te komen.(ik moet nog 20wkn).
Wie herkent dit en heeft ook de behoefte om hierover( maar ook over fijne en leuke dingen) te kletsen?
groetjes Daan
 
Hoi,
Een angststoornis heb ik niet gehad, maar ik heb wel een depressie gehad na de geboorte van mijn eerste.  Ook therapie gehad en medicijnen, waar ik mee moest stoppen toen ik weer zwanger wilde worden. Inmiddels is de tweede al weer 4 mnd, maar ik heb ook wel een moeilijke periode gehad, tijdens mijn zwangerschap, zonder medicijnen.
Ik weet niet of we wat aan elkaar verhaal hebben, maar ik wil wel graag met je verder kletsen hoor.
Groetjes Sil
 
Hoi,

Ikn heb idd ook angstaanvallen (hyperventilatie, hartkloppingen)...
Ben nu 25,6 wk zwanger van mijn eerste kindje, en ik moet zeggen dat ik er heel goed doorheen kom.
Maar er zijn dagen net zoals vandaag (en eigenlijk de hele week al) dat ik mijn spanningen (ademhaling) niet onder controle krijg. Ik krijg dan ook gelijk angst voor de kleine, maar die heeft het prima naar zijn zin, want zwemt er op los!!! En  ook als gevolg heeft dat als mijn vriend weg wil ik niet durf....

Ik zit ook al een jaar in therapie, maar de sessies met de psycholoog gaan we afbouwen, wel heb ik een keer in de week een ontspanningsgroep, met lotgenoten....Tis niet dat we oefeningen zitten te doen, maa we voeren echt gesprekken...

Ik vind het vreselijk dta ik di heb en heb soms moeite met accepteren daarvan. Het is bij mij trouwens gekomen doordat ik op zeer jonge leeftijd mijn moeder ben verloren en nooi heb verwerkt, en ik heb 3 jaar geleden ook mijn vader verloren (zeer plotseling) dus alles kwam wer omhoog en begon weer van voor af aan.

Ik moet zeggend at ik het wel kan handelen en het gaat eigenlijk heel goed, op een aantal dagen per maand na........

X Saskia

 
Hoi Sil en Saskia,
Bedankt voor jullie reactie. Het is best fijn om te weten dat ik niet de enige
ben die het soms moeilijk heeft tijdens de zwangerschap.
Hoe gaat het nu met jou Sil? Ben je helemaal uit je depressie gekomen?Ik kan me voorstellen dat het zwaar is om zonder medicijnen van je tweede kindje zwanger te zijn geweest.
Ik slik  sinds 6 jaar geen medicijnen meer( heb ze ook niet nodig als ik niet zwanger ben).

Wat erg dat je beide ouders overleden zijn Saskia. Ik kan me voorstellen dat een zwangerschap met hyperventilatie en angsten heel zwaar is. Ik heb ook vaak hartkloppingen en was ook bang dat de baby daar last van had maar de huisarts zei dat het onschuldig was. Ik heb een lichte gegeneraliseerde angststoornis. Dat komt bij mij door een   moeilijke en angstige jeugd. Het betekent dat je je snel angstig voelt ook in dagelijkse situaties. Bij mij valt het gelukkig best mee totdat ik....zwanger ben!

Ik ga nu gauw mijn kindjes in bad doen en ik hoop tot gauw
liefs Daan
 
Hoi Daan,
Met mij gaat het boven verwachting, erg goed!
Ik moest al stoppen met de medicatie op het moment dat ik zwanger wilde worden. Ik heb aardig wat moeilijke momenten gehad, waarbij ik gelijk dacht dat ik terug zakte.
Maar de kinderwens was zo sterk dat ik me er doorheen geslagen heb. Want het risico van het blijven slikken van de medicijnen was te groot.
Mijn  dochtertje is nu 4 maanden en ik slik mijn medicijnen nog steeds niet. Ben het ook niet meer van plan. Het gaat prima zo!
Het moederschap valt me dit keer ook 200% mee. De dingen waar ik over viel na de eerste, zijn nu helemaal niet belangrijk meer. Ik ben nu echt aan het genieten van mijn kleintje. Dat heb ik bij de eerste een beetje over geslagen en heb ik nu nog spijt van.

Ik hoop voor jou dat je er nu ook zonder kleerscheuren doorheen komt. En als je je hart wilt luchten is dit de juiste plek. Ik zal uit kijken naar je berichtjes.
Groetjes Sil
 
Hoi,

Ook ik ben erg angstig deze zwangerschap. Het is mijn tweede zwangerschap. Na de eerste heb ik een postnatale depressie gehad. Met medicijnen, gesprekken met een psycholoog, yoga, hardlopen etc. ben ik er weer bovenop gekomen. Nu ben ik over het algemeen ook wat sneller angstig, maar tijdens deze zwangerschap is het wel wat extreem. Ik heb nu haptotherapy bij een haptonoom en dat helpt me wel. Verder probeer ik genoeg te bewegen. De ene dag gaat het best goed, de andere minder. Fijn (niet voor jullie natuurlijk) dat er meer mensen zijn. Het maakt de zwangerschap soms best zwaar. Daarbij komt dat mijn moeder ernstig ziek is. Maar ondanks alles kijk ik opnieuw weer uit naar dat lieve kleine kindje in mijn buik.

Liefs Marielle
 
Hallo

Ik ben blij dat het nu zo goed met je gaat Sil. En wat heerlijk dat je lekker aan het genieten bent van je kleintje.
Het geeft ook weer moed: nog even volhouden en dan kan ik ook weer genieten van zo'n
klein hummeltje in mijn armen. Ik hoop dat dan mijn angst ook weer voor het grootste gedeelte verdwijnt. Daar ga ik maar wel van uit.

Bedankt voor je reactie Marielle. Je hebt me op een idee gebracht om meer te gaan bewegen. Helpt dat goed bij jou?
Ik las ook dat je net als ik tijdens de zwangerschap veel angstiger bent. Ik baal daar best van want ik zou juist extra willen genieten van die bijzondere tijd.
Ik wens je veel sterkte

Liefs Daan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan