Hoi mama's,
Ons zoontje is nu 2,5 jaar. Bij mij begon het twee maanden geleden ineens te kriebelen terwijl ik er daarvoor niet eens aan moest denken. Nu ben ik benieuwd wat jullie van onze situatie vinden. We zijn net 23 jaar allebei en getrouwd. Ons zoontje was niet gepland. Ik woonde nog thuis met twee jongere zusjes en n zieke moeder. Mn zoontje is 1 maand te vroeg geboren als gevolg van te veel stress, Hij was gelukkig gezond. We waren dolgelukkig en hadden eindelijk een eigen huis net voordat mn zoontje 1 werd.
Mn moeder is helaas overleden toen mn zoontje 16 mnd was. Op oudjaarsavond 2005.
Ik heb t er heel moeilijk mee gehad. (met mn vadere heb ik sinds mn 16e geen contact, hij is amnisch depresief) We woonden in die stad omdat het vlak bij mijn moeder was en omdat mijn man er nog studeerde. Ook hadden we er allebei een baan. We wonen nu in t dorp bij mn schoonouders. Mn zusjes zitten opzichzelf en studeren. Ik heb nog steeds die baan en reis met t ov 1,5 uur ernaartoe. Ik werk maar 2 dagen in de week en zie het als ontspanning. Mijn man haalt in juni zn diploma. Daarna heeft ie uitzicht op een hele goede baan. Ik heb ook net nieuw werk aangeboden gekregen. Iets waar ik van droomde. Dit is alleen maar een paar keer per maand. Dus te combineren met wat ik al doe. We wonen nu dus sinds drie maanden in een fijn dorp vlakbij mn schoonouders met wie ik het geweldig goed kan vinden. We wonen in een redelijk ruim drie kamer appartement. We hebben het financieel gemiddeld en komen dus goed rond. Ons zoontje gaat vanaf maart naar de psz bij ons in de straat! We wonen echt in zo'n wijk met allemaal gezinnen en nieuwbouw. We voelen ons voor t eerst sinds de ziekte en dood van mn moeder een beetje ontspannen. Onbezorgd. Veel zelfverzekerder. En tegelijk met dit gevoel is de wens voor een tweede kindje ontstaan. Ik moet zeggen dat ik me erover suf gepiekerd heb. Of ik er nu niet voor moet zorgen dat we eerst een lange periode 'niks'aan ons hoofd moeten hebben. Maar het oergevoel wint. We hebben eerst besloten in juni te stoppen met de pil. Dit werd april en ik ben dus nu maar gestopt. We waren allemaal aan t rekenen wanneer we wilden dat t kindje geboren zou worden. Maar dit heb je niet in de hand. Dus we laten de natuur met het vertrouwen op mijn oergevoel zn werk doen. IK GELOOF ERIN DAT DAT HET ALLERBESTE IS!
Wat huisvesting betreft komt t ook goed. We kunnen dan nog wel niks kopen maar een baby kan de eerste 6 Ã 9 mnd uitstekend op onze slaapkamer in een wiegje. DIt is zelfs makkelijk met de borstvoeding. Daarna zien we weer verder. We hebben een hele sterke relatie en zijn smoorverliefd op ons zoontje van 2,5 we hebben een tweede kind dus voldoende te bieden, dus we gaan er voor!
Liefs Lina
Ons zoontje is nu 2,5 jaar. Bij mij begon het twee maanden geleden ineens te kriebelen terwijl ik er daarvoor niet eens aan moest denken. Nu ben ik benieuwd wat jullie van onze situatie vinden. We zijn net 23 jaar allebei en getrouwd. Ons zoontje was niet gepland. Ik woonde nog thuis met twee jongere zusjes en n zieke moeder. Mn zoontje is 1 maand te vroeg geboren als gevolg van te veel stress, Hij was gelukkig gezond. We waren dolgelukkig en hadden eindelijk een eigen huis net voordat mn zoontje 1 werd.
Mn moeder is helaas overleden toen mn zoontje 16 mnd was. Op oudjaarsavond 2005.
Ik heb t er heel moeilijk mee gehad. (met mn vadere heb ik sinds mn 16e geen contact, hij is amnisch depresief) We woonden in die stad omdat het vlak bij mijn moeder was en omdat mijn man er nog studeerde. Ook hadden we er allebei een baan. We wonen nu in t dorp bij mn schoonouders. Mn zusjes zitten opzichzelf en studeren. Ik heb nog steeds die baan en reis met t ov 1,5 uur ernaartoe. Ik werk maar 2 dagen in de week en zie het als ontspanning. Mijn man haalt in juni zn diploma. Daarna heeft ie uitzicht op een hele goede baan. Ik heb ook net nieuw werk aangeboden gekregen. Iets waar ik van droomde. Dit is alleen maar een paar keer per maand. Dus te combineren met wat ik al doe. We wonen nu dus sinds drie maanden in een fijn dorp vlakbij mn schoonouders met wie ik het geweldig goed kan vinden. We wonen in een redelijk ruim drie kamer appartement. We hebben het financieel gemiddeld en komen dus goed rond. Ons zoontje gaat vanaf maart naar de psz bij ons in de straat! We wonen echt in zo'n wijk met allemaal gezinnen en nieuwbouw. We voelen ons voor t eerst sinds de ziekte en dood van mn moeder een beetje ontspannen. Onbezorgd. Veel zelfverzekerder. En tegelijk met dit gevoel is de wens voor een tweede kindje ontstaan. Ik moet zeggen dat ik me erover suf gepiekerd heb. Of ik er nu niet voor moet zorgen dat we eerst een lange periode 'niks'aan ons hoofd moeten hebben. Maar het oergevoel wint. We hebben eerst besloten in juni te stoppen met de pil. Dit werd april en ik ben dus nu maar gestopt. We waren allemaal aan t rekenen wanneer we wilden dat t kindje geboren zou worden. Maar dit heb je niet in de hand. Dus we laten de natuur met het vertrouwen op mijn oergevoel zn werk doen. IK GELOOF ERIN DAT DAT HET ALLERBESTE IS!
Wat huisvesting betreft komt t ook goed. We kunnen dan nog wel niks kopen maar een baby kan de eerste 6 Ã 9 mnd uitstekend op onze slaapkamer in een wiegje. DIt is zelfs makkelijk met de borstvoeding. Daarna zien we weer verder. We hebben een hele sterke relatie en zijn smoorverliefd op ons zoontje van 2,5 we hebben een tweede kind dus voldoende te bieden, dus we gaan er voor!
Liefs Lina
);