Wie kiest er bewust voor één kindje?

Hoi Jamie,

Ja heeft even geduurd. Ik vond het niet zo prettig hoe die Lia reageerde op mijn stukjes elke keer. Ik kreeg een beetje het idee dat ze probeerde me te overtreffen ofzo. Snap je wat ik bedoel? En dat vind ik een beetje raar op zo'n gezellig forum als dit.
Volgens mij was ze een beetje gepikeerd over dat stukje over materialistisch zijn of niet.

Ik wilde iets van mezelf uitleggen en blijkbaar voelde ze zich enorm aangesproken ofzo, ik weet het niet. En toen werden het vervelende stukjes van haar vond ik. Dat ik materialistisch ben omdat mijn zoontje af en toe gaat logeren. Dan begrijpt ze denk ik de betekenis van materialistisch verkeerd. Maar goed.
Maar dan weet je waarom ik hier maar niets meer van me liet horen.

Maar ik snap wel dat je opeens benieuwd bent.
Ik hoorde laatst van een kennis die de eerste ronde al zwanger werd. En daar werd ik wel een beetje jaloers van hoor..........Hahaha gek he?
Ik heb het met mijn therapeut erover gehad en die zei dat ik wel relatief moest nadenken. De klachten die ik nu heb van vermoeidheid enz. die zullen wel verergeren met een tweede kindje. En ik houd er écht niet van om uit mijn slaap gehaald te worden, dus dat zal erger worden en daar zal ik best last van hebben.
Maar toch blijft het kriebelen. Dat is wel lastig. Want ik ben best bang.  Terwijl mijn therapeut ook zegt dat ik natuurlijk wel de capaciteiten heb om gewoon voor een tweede kindje te kunnen zorgen. Maar het is gewoon hoe ik me voelde nadat mijn zoontje geboren werd, heeft me zo gevloerd, dat ik me gewoon niet voor kan stellen dat het ook anders kan. Snap je?

Moeilijk hoor.
En hoe gaat het met jou? Ben je er nog steeds uit met je keuze? Lastig he als het toch af en toe blijft kriebelen? Ik denk dat wij er nog wel voor gaan. Ik kan me het alleen een beetje moeilijk voorstellen, maar dat komt wel goed.

Liefs Gerrie.
 
hallo gerrie,

leuk je weer te spreken!
maar ik dacht aldat je daarom niets van je liet horen omdat ik de stukjes van jullie ook heb gelezen dus ik denk je er vast wel eens op komen even lezen dus laat ik er maar neer zetten dat je nog eens even langs moet komen op het forum vind het wel vervelend hoor vind het leuk om met jullei allebei te kletsen!
soms zeggen mensen iets die het niet zo bedoelen misschien dat dat het geval was dat weet ik ook niet maar bemoei me er liever ook niet mee maar hoop wel dat j eop het forum blijft komen!

dus je bent er nog niet helemaal uit ja dat is en blijft vervelend en helemaal omdat je met je hart wel graag wilt maar met je hoofd denkt kan het niet aan of er bang voor bent! ja en die keus zal je toch zelf moeten maken al hoe moeilijk het ook zal zijn maar zoals ik uit je verhaal steeds lees wil je het wel heel graag misschien dat je er toch voor moet gaan!
maar hoe groot is de kans dat je die depressie weer krijgt? kijk het moet ook wel kunnen vind ik hoor ik bedoel het niet verkeerd maar je wilt een kind om het zelf lekker op te voeden en als je dan straks geestelijk zo slecht bent misschien wat niet te hopen is kan je voor je beide kinderen niet zorgen en dat is ook niet leuk ook niet voor je zoontje dan kan hij nog beter alleen zijn! dan ben je er tenminste voor hem!
begrijp je wat ik bedoel? daaromzal ik het me eerst maar eens allemaal goed laten vertellen hoe groot de kansen op herhaleing zijn en wat de therapeut en de huisarts je aanraden of je er voor moet gaan of toch misschien niet! misschien dat dat je helpt ik weet het niet hoor het is ook heel moeilijk en het si shit niet dan!

en ja de jalourzigheid ken ik al hoe erg het ook is ik ben nooit jalours op mensen nooit maar voor een tydje terug kreeg ik te horen dat mijn tante zwanger was van de 2de en mijn nicht zwanger van de 2de mijn andere nichtje van de eerste dan heb ik wel zoiets nu moet het kappen want dan kan ik het even niet aan ik heb ook een paar dagen gehad kon ik wel huilen waaromhun en ik niet maar ik kan heel goed met mijn tante ik heb het er ook vaakl met haar over ze is 26 jaar dus 4 jaar ouder dan mij en als ze bevallen is binnen nu en 2 weken dan mag ik strak mooi oppassen als ze weg moet en werk heeft dus dat is ook wel weer leuk!
ik heb nu zoiets van toch maar 1 vind het wel lekker zo maar heeft lang geduurt en soms kriebelt het nog wel eens maar daar zet ik me over heen!

nou ik ga ik spreekje wel weer hoop ik! fijne dag nog en tot gauw!!
groeten jamie
 
Hoi Jamie,

Ja ik kom nog wel op het forum en dan reageer ik gewoon niet meer op de stukjes van Lia. Dat kan ook.
Maar ik blijf dan wel met jou kletsen hoor!

We hebben gisteren de knoop doorgehakt: we gaan het gewoon maar doen. Het blijft toch kriebelen. En dat zal niet over gaan denk ik. Soms denk ik ook nog wel eens, met z'n drietjes is het lekker. Maar  ik wil het toch wel. Het zal altijd "niet af" blijven voor mijn gevoel. En ik wil mijn zoontje graag een broertje of zusje geven. Het voegt gewoon iets toe aan zijn leventje vind ik.
En dat wil ik hem graag bieden.

Ik twijfel nu een beetje of ik wel echt een PND heb gehad. Misschien heb ik een milde vorm gehad vanwege de omstandigheden. De kans op een tweede keer PND is 65%. Dat is wel veel dus. Maar ik heb al hulp, mijn therapeut. En ik ben nu informatie aan het inwinnen over die preventieve hormoonbehandeling. Dus dat bied me wel goede hulp. Ik kan het wel aan. Mijn angsten gaan gewoon met me op de loop. Dat weet ik wel. Het is gewoon niet leuk om constant die angsten en twijfels te hebben dus dan wil je sneller kiezen voor de makkelijkste weg, maar dat is dus niet altijd wat je wilt. Of wat je hart graag wil.

Mocht ik me echt slecht voelen of wat dan ook, dan heb ik ook altijd nog de mogelijkheid om antidepressiva te nemen. Die helpen goed. En de omstandigheden zullen nu heel anders zijn bij ons. We hebben veel meer positieve mensen om ons heen, we kiezen er deze keer bewust voor. Er hoeft niet meer zoveel geregeld te worden enz. Dus dat is heel fijn en daardoor zal het ook al anders gaan. Daar heb ik wel goede hoop voor.

We hebben het gisteren voor het eerst gedaan zonder bescherming, dus wie weet.

Nou ik hoor je wel weer.
Liefs Gerrie.
 
Hi moeders,
Ik heb net jullie verhalen gelezen en moet zeggen dat voor mij de keuze van 2 kinderen altijd vast heeft gestaan. Ik vond 1 maar zo alleen. Mijn  eerste zwangerschap was ongepland en 9  maanden overgeven maar toen Yordan geboren is was ik overal vanaf. Ik wilde er graag een 2e bij dus toen Yordan 1 jaar was ben ik weer zwangergeraakt helaas is die zwangerschap verloren gegaan in een miskraam. Toen hij ruim anderhalf was ben ik zwanger geraakt van Chayenne bij die zwangerschap ben ik in het begin ook veel ziek geweest en bij de bevalling wilde mijn baarmoeder niet krimpen dus moest ik weer naar het ziekenhuis. Ik had zoiets van voor mij nooit meer nog een kindje, alleen toen Chayenne nog geen jaar was werd ik weer niet ongesteld net voor haar verjaardag heb ik toen een test gedaan en ja hoor was weer zwanger. Deze zwangerschap en bevalling zijn helemaal geweldig verlopen heb wel lst van wat kwaaltjes gehad enz maar verder ging alles prima! Ayden is nu 8 maanden en een geweldige meid de makkelijkste van alle 3! Als ik alles gepland had had ik misschien nu zwanger geweest van mijn eerste kindje, want ben ook pas 25, maar of ik dit gezin nu nog zou kunnen missen?? Nee echt voor geen goud!! Wat ik hier mee zeggen wil is dat als je twijfeld misschien gewoon moedernatuur moet laten beslissen ik ben heel erg van mening dat als je het echt niet aan zou kunnen je ook niet makkelijk een 2e erbij zou kunnen krijgen. Kinderen zijn je dierbaarste bezit en dat geld voor elk aantal of je er nu 1, 2 of 3en meer hebt je houd van ze allemaal even veel. heel veel succes met jullie beslissingen!
dikke kus Silvana
 
Hallo allemaal, ik ben Kim en heb een zoontje van 19 maanden. Wij zijn al druk aan het klussen voor een tweede kindje, dus voor ons is de keus gemaakt dat we er heel graag een tweede bij zouden willen. Ik wil aleen even vanuit mezelf reageren. Ik ben zelf enigst kind. Ik zelf heb dat altijd als een gemis ervaren. Vroeger wilde ik als kind al graag een broertje of zusje en was ik stiekem jaloers op vriendjes en vriendinnetje die dat wel hadden. Ookal zeiden zie dat het niet altijd leuk was.
 In mijn pubertijd, werd dit gemis alleen maar erger. Alleen al om het feit dat ik nooit eens ruzie kon maken zonder dat ik bang was om iets te verliezen. Als ik ruzie had met mijn ouders dan kreeg ik daar een "straf "voor. En als ik met vriendinnen ruzie had dan kwamen ze gewoon niet meer. Ik was soms echt jaloers als ik broer en zus ruzie zag maken en 5 minuten later weer met elkaar zag praten. Nou heb ik een hele goede band met mijn ouders, gelukkig en kan ik er nu goed mee omgaan. Heb veel vrienden en vriendinnen en dat scheelt een heleboel. Toch merk ik af en toe dat het toch vervelend is. Zo heeft mijn moeder pas een hartinfarct gehad en dat gevoel kon ik met niemand delen omdat ik de enigste  ben die haar dochter is. Ik voel het toch anders als mijn vader. Op zo'n moment zou ik dit graag willen delen.Nou heb ik ook vrienden die het enigst kind zijn helemaal niet ervaren als een gemis. Dus het kan ook best zijn dat jullie kind dit helemaal niet vervelend gaat vinden. Ik wilde alleen even laten weten dat kinderen   als ze wat ouder zijn, het als een gemis kunnen ervaren. Verder wens ik iedereen heel veel geluk met een of met meerdere kinderen. En ik wil er ook bijzeggen dat ik een prima leven nu heb en echt super gelukkig ben.groetjes Kim
 
Hallo,

Ik heb nog geen kinderen, maar ben wel zwanger van de eerste ( en 34 jaar), dit impliceert natuurlijk meteen dat er een tweede komt, waarom noem je het anders eerste, haha. Maar goed. Ondanks dat ik nog niet kan zeggen hoe ik me voel als ik eenmaal een kindje heb, denk ik nu al zeker te weten dat ik geen tweede wil. Ik ben verder gezond en heb geen zwangerschapskwalen. Ik wil er gewoon niet meer. Ik vind zelf dat een excuus niet nodig is en voel me daar ook prima bij. Ik vind zwanger zijn niet het leukste wat er is. Ik ben wel blij dat ik (we natuurlijk) een kindje krijg(en), maar twee vind ik echt te veel. Het lijkt me ook niet gezond om jezelf geweld aan te doen omdat de wereld vindt dat het anders hoort. En je kindje, die wordt toch gewoon hartstikke gelukkig!! Ik heb alleen maar broers, had dolgraag een zus gehad, maar helaas..Ik vind het wel jammer hoor, maar mijn leven beheerst het niet, zo is het leven nu eenmaal.

Om een lang verhaal kort te maken. Als je wel een tweede wilt, zeker  voor gaan  (mits het lukt natuurlijk). Als je geen tweede wilt, zeker niet doen.

Veel succes!


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan